θα μπορούσε να έχει γίνει γιατί όταν βλέπεις τον εχθρό να είναι έτοιμος να μπει στο σπίτι σου να το λεηλατήσει, μόνο έτσι σκέφτεσαι και μόνο έτσι αντιδράς.
Το σπίτι μας λοιπόν η ΔΕΗ. Αυτό το σπίτι που «στεγάζει» χιλιάδες εργαζόμενους και θρέφει χιλιάδες οικογένειες. Για όλους αυτούς τους εργαζόμενους η ΔΕΗ είναι το ίδιο πράγμα ή καλύτερα... θα έπρεπε να είναι το ίδιο πράγμα. Δυστυχώς όμως δίδοντας «τη μητέρα των μαχών» διαπιστώσαμε ότι για κάποιους εργαζόμενους η ΔΕΗ ίσως να μη σημαίνει και αρκετά πράγματα. Είναι όλοι αυτοί, στην συντριπτική τους πλειοψηφία «οι εργαζόμενοι του κέντρου» που την ίδια ώρα που στο Ενεργειακό λεκανοπέδιο κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι περιφρουρούσαν την απεργία, έχαναν τον ύπνο, τα χρήματα και την ησυχία τους, αυτοί οι ... ΑΛΛΟΙ απολάμβαναν το καφεδάκι τους στα ωραία τους γραφεία και με αναμμένο το κλιματιστικό παρακολουθούσαν από τα κανάλια τα τεκταινόμενα στο Ενεργειακό κέντρο.
Κι αν αυτοί οι υπάλληλοι στάθηκαν «λίγοι» να κατανοήσουν τη σπουδαιότητα του αγώνα –που σαφέστατα τους αφορούσα τόσο άμεσα όσο και τους υπόλοιπους- και προτίμησαν να μη χαλάσουν τη ζαχαρένια τους, ακόμα πιο «λίγα» και ποταπά στάθηκαν τα ίδια τα συνδικάτα τους που δε κατάφεραν να «τους βάλουν χέρι», να περιφρουρήσουν τον αγώνα και (έστω) να κρατήσουν τα προσχήματα.
Ένας αγώνας, μία επανάσταση της οποίας το λάβαρο σήκωσε η ΓΕΝΟΠ και εμείς ακολουθήσαμε δε μπορεί να απαξιώνεται έτσι. Τον αγώνα λοιπόν τον δώσαμε αλλά τελικά δεν τον δώσαμε όλοι μαζί. Γι΄ αυτό λοιπόν συνάδελφε Φωτόπουλε καλά κάνετε και «υποκλίνεστε» στις χιλιάδες των εργαζόμενων που έδωσαν «τον τίμιο» αγώνα. Για όλους αυτούς όμως που Α-τίμησαν τον αγώνα τι έχετε να πείτε; Πως θα τους αντιμετωπίσετε;
Το φίδι από την τρύπα κλήθηκα και πάλι (και μάλιστα σε μία εποχή όπου τα οικονομικά σφίγγουν το λαιμό του εργαζόμενου ΚΥΡΙΩΣ στην περιφέρεια) να βγάλουν οι συνάδελφοι του λεκανοπέδιου. Άοκνοι μαχητές, φιλότιμοι εργαζόμενοι και αξιοπρεπείς άνθρωποι δε δίστασαν ούτε στιγμή. Ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και πραγματικά τα έδωσαν όλα για όλα. Το είχαν καταλάβει από την αρχή ότι έπρεπε να κάνουν τα αδύνατα δυνατά (για όσο καιρό κι αν χρειαστεί) προκειμένου να προστατέψουν, να διαφυλάξουν το δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ. Έπρεπε να αναχαιτίσουν τα ιδιωτικά συμφέροντα που ήταν και είναι έτοιμα να απλώσουν τα χέρια τους στην πιο κερδοφόρα, στην πιο υγιή, αναπτυσσόμενη και δυνατή επιχείρηση της χώρας. Τους αξίζουν συγχαρητήρια για το ήθος, τη δυναμική και τη ντομπροσύνη τους.
Το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε. Τα προβλήματα πολλαπλασιάστηκαν. Τα χειρότερα από ότι φαίνεται είναι μπροστά μας. Είναι προφανές ότι ο αγώνας δεν έχει τελειώσει. Σύνθημα και μήνυμά μας παραμένει ένα: ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.
Η συνέχεια πρέπει να είναι ακόμα πιο δυναμική και όταν καλούμαστε σε αγώνες όπου πρέπει να συμμετέχουμε ΟΛΟΙ, εννοούμε ΟΛΟΙ, και όχι ανάλογα με τα καλά και συμφέροντα.
Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, το μοναδικό σωματείο που κατάφερε να περιφρουρήσει τον απεργιακό αγώνα και να δώσει δυναμική ώθηση στις δράσεις αυτού, έχει διαχρονικά δώσει τις εξετάσεις του σε πολλά επίπεδα. Αυτή την κρίσιμη ώρα η συσπείρωση γύρω από το ΣΠΑΡΤΑΚΟ φαίνεται να είναι μονόδρομος σε μία διαδρομή δύσβατη όπου προσδοκία όλων είναι να οδηγηθούμε σε κάτι καλύτερο. Εξάλλου ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ ήταν και είναι το ΔΥΝΑΤΟ ΧΑΡΤΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

ειναι Αναπληρωτής Γραμματέας ΣΠΑΡΤΑκου*