Οτε ήμην δικηγόρος κι αντί για νόμους, αγωγές, αγορεύσεις (η μοναδική φορά που «αγόρευσα» έχασα τη δίκη) «έπαιζα βιβλία» καθιερώθηκε στο Σύλλογο Κοζάνης (πρόεδρος ο κ. Ηλίας Κυρατσούς) τη μέρα αυτή μια λαμπρή γιορτή μετά λόγων και κερασμάτων. Μίλησα κάποιες φορές σ’ αυτές. Πολλοί νέοι ούτε που με γνώριζαν ως νομικό και οι παλιοί ως «ενεργό» δικηγόρο. Μίλησα για την «Η πνευματική Κίνηση της Κοζάνης και ο Κ. Τσιτσελίκης» - δικηγόρος επιφανής συν τοις άλλοις- (του εκδώσαμε τη νουβέλα «Αγάπη στον Αλιάκμονα»), για «Ενα νομικοποιητικό χειρόγραφο του Μιχ. Ψελλού αποκείμενον στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης» και για «Το κίνημα των Σερβίων (1918)» ένα οπερατικό κίνημα που είχε όμως λίγες δεκάδες εκτελεσμένους στρατιώτες κι αξ/κους. Εγραψα και ένα ταπεινό «Σχεδίασμα ιστορίας του Δικηγορικού Συλλόγου Κοζάνης».