Στο πλαίσιο αυτό, φιλοτεχνήθηκε, με την αγαστή συνεργασία των πρόθυμων ΜΜΕ, ένα προφίλ μεταρρυθμιστικό, καινοτόμο, με έμφαση στην αποτελεσματικότητα, την ισονομία και την ασφάλεια.
Στην πράξη, ωστόσο, αποδεικνύεται ότι, σε μια σειρά από τομείς, η αποτυχία και η παραπλάνηση των πολιτών είναι πρωτοφανής. Απαριθμώντας μερικά μόνο πεδία μπορούμε να διαπιστώσουμε:
- Στα εθνικά θέματα η κυβίστηση για το Μακεδονικό είναι μεγαλειώδης: η συμφωνία των Πρεσπών είναι επωφελέστατη λέει τώρα η Ν.Δ., απλώς καθυστερεί η κύρωση των μνημονίων συνεργασίας στη Βουλή για να ηρεμήσουν οι ελάχιστοι εναπομείναντες ενάντιοι.
- Στην ανάπτυξη και την οικονομία, η τρίτη χειρότερη επίδοση για το 2020 στην Ευρώπη γίνεται δεκτή με ανακούφιση, η πρόβλεψη της Ε.Ε. για λουκέτα στο 20% των επιχειρήσεων περνάει απαρατήρητη ενώ το Α.Ε.Π. θα ξαναφτάσει στο επίπεδο του 2019, στις αρχές του 2023. Παράλληλα, ο πτωχευτικός νόμος λειτουργεί ως βρόγχος για επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
- Στα εργασιακά, έπειτα από την αναιτιολόγητη απόλυση και την αποψίλωση του ΣΕΠΕ έρχεται το νομοσχέδιο-ολετήρας, καθώς ο εργαζόμενος γίνεται άθυρμα, χωρίς προσωπική ζωή, οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις, ενώ θα κάνει υπερωρίες αμειβόμενος με ρεπό, όπως ανερυθρίαστα εκστόμισε ο αρμόδιος Υπουργός.
- Στην Παιδεία, η κατάσταση είναι δραματική, με την αποδιάρθρωση της δημόσιας εκπαίδευσης, την πριμοδότηση μεγάλων ιδιωτικών σχολείων και κολεγίων, την θέσπιση του μέτρου-λαιμητόμου της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής ενώ, στη πανδημία, οι χειρισμοί ήταν, επιεικώς, κωμικοτραγικοί.
- Στον Πολιτισμό, απουσιάζει οποιοδήποτε δημιουργικό όραμα, ενώ η έλλειψη προστασίας για τα μνημεία συναγωνίζεται μόνο με τη απουσία μέριμνας για τους εργαζομένους και τους καλλιτέχνες στον χώρο.
- Στο ήθος της διακυβέρνησης, οι απευθείας αναθέσεις, το ρεκόρ στους μετακλητούς και τον αριθμό των μελών της κυβέρνησης, οι λίστες Πέτσα κ.α. συνιστούν μια ανεπανάληπτη εφόρμηση στα δημόσια ταμεία.
Παντού εξαπάτηση, διγλωσσία, υποκρισία και ανικανότητα.
Παραπλάνηση και στη Δυτική Μακεδονία
Στην Δυτική Μακεδονία βιώνουμε μια ακόμη μεγαλύτερη εξαπάτηση καθώς η βίαιη απολιγνιτοποίηση, το πλέον μακρόχρονο lockdown στην Ευρώπη, το οριστικό κλείσιμο 6 πανεπιστημιακών τμημάτων και η συρρίκνωση του Π.Δ.Μ., η έλλειψη ουσιαστικών μέτρων στήριξης, οι ατάκτως ερριμμένες Α.Π.Ε., η ανεργία ρεκόρ, συνιστούν μια ζοφερή πραγματικότητα που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Ασφάλεια: λαϊκισμός και ιδεοληψία
Ένας άλλος πυλώνας όπου η εξαπάτηση ήταν πρωτοφανής και συστηματική, είναι ο τομέας της προστασίας των πολιτών και της καταπολέμησης της εγκληματικότητας.
Όλοι θυμόμαστε τις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη για γενικευμένη ανασφάλεια στην χώρα, επίκαιρες ερωτήσεις στη Βουλή που έλεγε ότι η Αθήνα έχει γίνει τριτοκοσμική πόλη, δεσμεύσεις ότι θα σταματήσει τα άβατα από την πρώτη εβδομάδα και τόσες άλλες πομφόλυγες.
Η πραγματικότητα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη: το οργανωμένο έγκλημα οργιάζει, έχουμε περιστατικά πρωτόγνωρα για την ελληνική κοινωνία, ενώ η συχνότητα τους έχει εκτοξευτεί, δημιουργώντας μια εύλογη ανησυχία στους πολίτες της χώρας.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες: ενώ τα αστυνομικά τμήματα είναι υποστελεχωμένα, προκηρύσσει, με μια καταφανώς ιδεοληπτική στάση, διαγωνισμό για πανεπιστημιακή αστυνομία, την στιγμή που οι σχολές είναι κλειστές (!).
Ο καθείς και οι επιλογές του…
Το αποτέλεσμα αυτής της στρεβλής ιεράρχησης είναι ότι η ΕΛ.ΑΣ. έχει αποδιοργανωθεί και δεν μπορεί να επιτελέσει το βασικό της ρόλο που είναι η καταπολέμηση του εγκλήματος και η προστασία της ασφάλειας των πολιτών.
Αυτοί που έκλειναν αστυνομικά τμήματα το 2011-2014 και υπερθεμάτιζαν σε κραυγές το επόμενο διάστημα, δεν δικαιούνται να νίπτουν τας χείρας τους, να θεωρητικολογούν και, προφανώς, να διαστρέφουν την πραγματικότητα όπως λ.χ. ο αρμόδιος Υπουργός που ανέφερε – υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας- ότι τα εγκλήματα κατά της ζωής και της περιουσίας μειώθηκαν το 2020, το διάστημα δηλαδή που είχαμε περιοριστικά μέτρα και οι πολίτες βρίσκονταν στις οικίες τους (!).
Μάλιστα, φτάσαμε στο σημείο, εκφραστές των απόψεων της κυβέρνησης να υποστηρίζουν το εξής αμίμητο: «να μην φοβάται ο κόσμος για την έκρηξη της βαριάς εγκληματικότητας, οι εκτελεστές ξέρουν από σημάδι και καθαρίζουν κατευθείαν το θύμα».
Δηλαδή, αν δεις κάποιους, μέρα μεσημέρι στον δρόμο, να πυροβολούν, μην ανησυχείς, είναι επαγγελματίες δολοφόνοι, δεν θα σε πειράξουν.
Μπορείς να συνεχίσεις τη δουλειά σου, να κάνεις τις απλήρωτες υπερωρίες σου ή αν έχεις κατάστημα, να μετρήσεις τις πληγές από την έλλειψη στήριξη της κυβέρνησης.
Αυτό είναι το σχέδιο για το μέλλον της χώρας…
Προστασία των πολιτών: Μια αναγκαία αλλαγή επιχειρησιακής κατεύθυνσης
Προφανώς, η πάταξη της εγκληματικότητας δεν προσφέρεται για εύκολη και ανέξοδη κριτική, ούτε υπάρχουν λύσεις-πανάκεια, που θα περιορίσουν το οργανωμένο έγκλημα από τη μία μέρα στην άλλη. Απαιτείται σχέδιο, έμφαση στην πρόληψη αλλά και την καταστολή, αναδιάταξη δυνάμεων και προσήλωση στην πάταξη αντικοινωνικών παραβατικών συμπεριφορών και μορφών εγκληματικότητας που διαρρηγνύουν την κοινωνική ειρήνη και τον δεσμό της συνύπαρξης.
Είναι απαραίτητη μια διαφορετική ιεράρχηση και όχι επιχειρησιακές κινήσεις για το θεαθήναι, στήριξη και εκπαίδευση των αστυνομικών και όχι αδιαφορία.
Μια αλλαγή που θα προσδώσει ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία στον τομέα της προστασίας, χωρίς να φαλκιδεύονται δημοκρατικά και συνταγματικά κεκτημένα.
Πρόκειται για ένα απαιτητικό, αλλά απολύτως αναγκαίο εγχείρημα.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ένα: η κυβέρνηση, σε ένα ακόμη τομέα, δείχνει την ανεπάρκειά της.
Οι πολίτες ζητούν σχέδιο, ασφάλεια έναντι των παραβατών και των εγκληματιών, όχι έναντι των διαδηλωτών, των εργαζομένων και των φοιτητών.
Η κυβέρνηση ούτε θέλει, ούτε μπορεί να το υλοποιήσει, καθώς είναι δέσμια των ιδεοληψιών της.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον, ότι η κατάσταση δεν θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο, ότι οι πολίτες της χώρας δεν θα βιώνουν μόνιμα, πλέον, σκηνές από μια δυστοπική ταινία τρόμου.
