Το τέλος της αυταπάτης. Ή πώς, καμιά φορά, ένα tweet και ένα τηλεφώνημα αρκούν για να ανοίξουν βαθιές πληγές στο σώμα μιας δημοκρατίας, ανήμερα των γενεθλίων της.
Η Προεδρία της Δημοκρατίας, μετά από ΠΡΟΤΑΣΗ του Υπουργού Εξωτερικών, όπως προβλέπει ο νόμος, ανακοίνωσε χθες μία μεγάλη λίστα ανθρώπων της τέχνης, της επιστήμης, της κοινωνίας των πολιτών, που θα παρασημοφορηθούν για την προσφορά τους στη χώρα.
Δεν ήταν προφανώς όλοι όσοι θα παρασημοφορούνταν της απόλυτης αρεσκείας του καθενός και της καθεμιάς μας (εγώ ας πούμε δεν θα ήθελα να παρασημοφορηθεί ο Έλληνας επίτροπος στην ΕΕ, όχι γιατί έχω κάτι προσωπικό μαζί του, αλλά γιατί θεωρώ εξαιρετικά προβληματικό τον τίτλο "προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής" στο χαρτοφυλάκιό του). Ωστόσο κανείς δεν το έκανε θέμα (ίσως κακώς, εκ των υστέρων κρίνοντας), προφανώς γιατί κατανοούμε ότι μια συμβολική βράβευση στο όνομα της ελληνικής πολιτείας δεν μπορεί να λειτουργεί με αποκλεισμούς.
Μεταξύ αυτών που επρόκειτο να παρασημοφορηθούν, ο
Iasonas Apostolopoulos, που σώζει ζωές στο Αιγαίο και αλλού. Επρόκειτο για μία βράβευση που είχε περισσότερη ανάγκη η ελληνική δημοκρατία και λιγότερη ο ίδιος. Γιατί η ελληνική δημοκρατία είναι αυτή που χτίζει φράχτες στον Έβρο, που καταγγέλλεται για παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο. Ο Αποστολόπουλος παίρνει κάθε μέρα την ηθική ανταμοιβή που δικαιούται, από τους ανθρώπους που βγάζει μέσα από τα κύματα και από όλες και όλους εμάς που ξέρουμε ότι κάνει τον κόσμο μας λίγο καλύτερο.
Η παρασημοφόρησή του λοιπόν θα ήταν - έστω σε επίπεδο συμβολισμών - μια υπενθύμιση των φιλελεύθερων αξιών στις οποίες υποτίθεται ότι στηρίζεται η δημοκρατία μας, που σήμερα κλείνει τα 47 (και περνάει κρίση μέσης ηλικίας...). Το ίδιο ισχύει και για τους πανηγυρισμούς για την τεράστια επιτυχία του
Giannis Antetokounmpo - Γιάννης Αντετοκούνμπο και των Milwaukee Bucks στο NBA από εκείνους που ελάχιστα χρόνια πριν του αρνούνταν την ελληνική ιθαγένεια και την πρόσκλησή του στην αποψινή γιορτή.
Παρ' όλα αυτά, με ένα tweet (!) του κυβερνητικού βουλευτή Κωνσταντίνου Μπογδάνου, που δεν έχει εν προκειμένω την παραμικρή αρμοδιότητα, αναιρέθηκε η ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας και ανακοινώθηκε ότι δεν θα παρασημοφορηθεί ο Ιάσονας Αποστολόπουλος, επειδή είναι "επικριτής της πολιτικής υπεράσπισης των συνόρων της Ελληνικής Δημοκρατίας". Μάλιστα, το tweet συνοδεύτηκε και από κάμποσα στιγμιότυπα (screenshots) tweets του Αποστολόπουλου, που δήθεν τεκμηριώνουν την "κατηγορία".
Ο ίδιος δε ο Αποστολόπουλος, ενημερώθηκε όπως είπε από ένα τηλεφώνημα του ΥΠΕΞ, ότι "ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, δεν συγκροτείται η υπόθεση της παρασημοφόρησης του". Το ποια είναι τα νέα δεδομένα, εκτός από το tweet του κυβερνητικού βουλευτή, που άλλαξαν μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες την απόφαση, άγνωστο...
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;
Τη για ακόμη μια φορά στοχοποίηση ενός ιδιώτη από κυβερνητικούς βουλευτές που λειτουργούν ως διαδικτυακά τρολ;
Την απαράδεκτη θεσμικά ενέργεια και τον πλήρη ευτελισμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας (και του ΥΠΕΞ);
Την περιγραφή μιας νέας "εθνικοφροσύνης", που εξαιρεί του εθνικού σώματος και των οφειλόμενων τιμών όσους διαφωνούν με τα -παράνομα- push-backs;
Το ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά είναι όμηροι της ακροδεξιάς συνιστώσας του κόμματός τους και επιλέγουν να μετατρέψουν το εσωκομματικό αυτό ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε θεσμικό πρόβλημα της ελληνικής δημοκρατίας;
Το συμβολισμό της ημέρας, όταν 47 χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, τις αξίες της πολιτείας υπαγορεύει μέσω twitter ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος;
Ας πούμε μόνο ότι το περιστατικό αυτό είναι άλλη μια υπενθύμιση για το τέλος της αυταπάτης. Δεν υπάρχει περιθώριο ουδετερότητας ούτε, πολύ περισσότερο, ανοχής ή συμμαχίας με αυτή την κυβέρνηση, στο όνομα ενός δήθεν "αντιλαϊκισμού", "αριστείας", οικονομικού φιλελευθερισμού ή οτιδήποτε άλλο, για τους ανθρώπους που όντως πιστεύουν στον πολιτικό φιλελευθερισμό και στη δημοκρατία.
Η ακροδεξιά έρχεται με φόρα - ή μάλλον έχει ήδη εγκατασταθεί στην καρδιά των θεσμών - και δεν πρόκειται να κάνει την παραμικρή, ούτε συμβολική παραχώρηση, μέχρι να αποκλείσει και να εξαλείψει κάθε διαφορετική φωνή. Όχι ριζοσπαστική, όχι αριστερή - απλά κάθε φωνή που θυμίζει τον Διαφωτισμό.