πολιτικοί; Μπορούν να πάνε στον παράδεισο;», διερωτάται ο Γερμανός συγγραφέας Φέλιξ Νόιμαν.

Ενδιαφέρον το ερώτημα, σε μια περίοδο, που η πολιτική, οι πολιτικοί και ειδικά οι κυβερνώντες, βάλλονται παγκοσμίως για τα μύρια όσα. Και κυρίως ότι υποτάσσονται σε διάφορα συμφέροντα, προκειμένου να επιβιώσουν πολιτικά. Το μεγάλο πρόβλημα είναι μάλιστα ότι «σε αντίθεση με τους μονάρχες που κυβερνούσαν ελέω Θεού, οι σύγχρονοι κυβερνώντες δεν εξασφαλίζουν τη νομιμότητά τους από ψηλά, αλλά από τα κάτω, από τους ανθρώπους, και η realpolitik και η ανάγκη για συμβιβασμούς για να σταθούν, δεν τους βοηθάει και τόσο να διάγουν έναν ιερό τρόπο ζωής», γράφει ο Νόιμαν.

Μπας και για τους περισσότερους κυβερνώντες ισχύει-όπως γράφει στους «Αδερφοφάδες» ο Καζαντζάκης-, «μπας και βρίσκεται στον πάτο της Κόλασης, Κύριε, η πόρτα της Παράδεισος»;

Ενας πραγματικός άνθρωπος του Θεού, ο Πορτογάλος καρδινάλιος Χοσέ Σαράιβα Μάρτινς, λέει πάντως ότι «οι συμβιβασμοί που αναγκάζονται να κάνουν οι πολιτικοί δεν είναι από μόνοι τους προβληματικοί». Υπό μία προϋπόθεση, «οι συμβιβασμοί δεν πρέπει να νοούνται ως παζάρι σε βάρος της αλήθειας και της δικαιοσύνης». Σε μια τέτοια περίπτωση, «οι πολιτικοί θα αποκλειστούν αυτόματα από τον Παράδεισο», τονίζει ο Πορτογάλος καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ιδιαίτερα μάλιστα, «αν πρόκειται για πολιτικούς των οποίων το έργο έχει αντίκτυπο σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο». Γιατί, όπως έγραφε και ο αρχαίος Ελληνας ποιητής Μένανδρος και για τους πολιτικούς: «Δίκαια δράσας, συμμάχους έξεις Θεούς- Μόνο αν ενεργείς δίκαια ,θα έχεις συμμάχους τους Θεούς»

Το «μοντέλο Κουρτς»

Πάρτε για παράδειγμα, τον Αυστριακό καγκελάριο Σεμπάστιαν Κουρτς.  Για πρώτη φορά ένας καγκελάριος στη χώρα των Άλπεων διερευνάται από τη δικαιοσύνη με την κατηγορία διάπραξης ποινικού αδικήματος κατά τη διάρκεια της θητείας του. Στον πυρήνα της περίπλοκης έρευνας, που διεξήγαγε η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς και του Οικονομικού Εγκλήματος,  βρίσκεται ένα ύποπτο σύστημα προστασίας και χρηματοοικονομικών ροών που εμπλέκουν μέλη του εσωτερικού κύκλου του Αυστριακού καγκελάριου και τον πρώην κυβερνητικό του εταίρο – το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας.

Η ποινική έρευνα εναντίον του 34χρονου Κουρτς, που περιγράφεται λεπτομερώς σε έγγραφο 58 σελίδων, αφορά την προσπάθεια του Αυστριακού καγκελάριου να τοποθετήσει ένα στενό του φίλο στη διοίκηση της κρατικής εταιρείας χαρτοφυλακίου «ÖBAG», που διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 28 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο Κουρτς είπε ψέματα στην αρμόδια κοινοβουλευτική Εξεταστική Επιτροπή πως δεν γνώριζε οτιδήποτε για την υπόθεση. Πιάστηκε όμως με την γίδα στην πλάτη, καθώς τα μηνύματα από το κινητό του τηλέφωνο που εντόπισε η Εισαγγελία, έδειξαν ότι ο καγκελάριος όχι μόνο ήταν γνώστης του σκανδάλου, αλλά ίσως και να το οργάνωσε κιόλας!

Υπεράνω της δικαιοσύνης

Και εδώ αρχίζει το πραγματικό σκάνδαλο. Ο Κουρτς διακηρύσσει ότι ουδεμία πρόθεση έχει να παραιτηθεί, ακόμη και αν υπάρξει κατηγορητήριο εναντίον του. Κίνησε μάλιστα γη και ουρανό να φύγει η υπόθεση διαφθοράς από την αρμόδια Εισαγγελία και να την αναλάβει ένας απλός δικαστής. Και το πέτυχε, με απόφαση του υπουργείου Δικαιοσύνης. Χωρίς καν να το γνωρίζει η αρμόδια υπουργός ,που ανήκει στο κόμμα των Πρασίνων και έλειπε σε διακοπές. Ο Κουρτς δεν δίστασε μάλιστα να κατηγορήσει την Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς ότι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά την υπόθεση. (Κάθε ομοιότητα με την αντιμετώπιση της  εισαγγελέως κατά  της διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη, στην Ελλάδα, είναι φυσικά …τυχαία).

Τι κι αν το αντιπολιτευόμενο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ζήτησε την παραίτηση Κουρτς , τονίζοντας ότι  «ένας καγκελάριος που κατηγορείται στο δικαστήριο δεν μπορεί να εκτελέσει τα καθήκοντά του και θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες». Το «πολιτικό αστέρι και μοντέλο» για τους συντηρητικούς πολιτικούς σε όλη την Ευρώπη, γράφει τη δικαιοσύνη στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Εφτασε μάλιστα στο σημείο να συνδέσει τη δράση της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς με τα σκάνδαλα παιδεραστίας στην Καθολική Εκκλησία. «Αυτός είναι ο επόμενος εκτροχιασμός του Καγκελαρίου», λέει ο Γενικός Γραμματέας του φιλελεύθερου κόμματος Neos, Ντάγκλας Χόιους. «Με αυτήν την απαράδεκτη σύγκριση, δείχνει για άλλη μια φορά την αδιαφορία του για τους δημοκρατικούς θεσμούς και καθιστά σαφές ότι το μόνο που τον νοιάζει αποκλειστικά, είναι ο εαυτός του και η εξουσία», προσθέτει.

Το παράδειγμα Κουρτς ενέπνευσε άλλωστε και τον υπουργό Οικονομικών Γκέρνοτ Μπλούμελ, ο οποίος βρίσκεται επίσης υπό έρευνα για φερόμενη δωροδοκία. Ο 39χρονος Μπλούμελ δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με το Συνταγματικό δικαστήριο ,αρνούμενος να συμμορφωθεί με μια εντολή να παραδώσει χιλιάδες σελίδες εγγράφων σε κοινοβουλευτική έρευνα που ερευνά τα σκάνδαλα διαφθοράς. Ο υπουργός του Κουρτς υποχώρησε μόνο όταν ο «Πράσινος» Πρόεδρος της Αυστρίας Αλεξάντρ Βαν ντερ Μπέλεν, απείλησε να στείλει …τον στρατό για την εκτέλεση της εντολής και την παράδοση των εγγράφων.

Ο Κουρτς στον πόλεμο , με τη μαμά

Και όταν οι  πολιτικοί αντιμετωπίζουν μια κρίση , «τείνουν είτε να χτυπούν τους αντιπάλους τους είτε να προσπαθούν να αλλάξουν την ατζέντα», όπως γράφει η ιστοσελίδα Politico. Και ο αυστριακός καγκελάριος έβαλε στο «παιγνίδι» τη …μαμά του, για να συγκινήσει τους πολίτες . «Η μητέρα μου είναι εξαιρετικά λυπημένη και ανησυχεί » , δήλωσε πρόσφατα ο  αυστριακός καγκελάριος στην Kronen Zeitung.  «Η μητέρα μου λέει  ότι ήθελε κάτι άλλο για μένα από την πολιτική και αυτή την αντιμετώπιση».

Η μαμά του Αυστριακού καγκελάριου έχει κάθε λόγο να ανησυχεί. Και να «πολεμά μαζί με το γιό της  το δικαστικό σώμα της Αυστρίας», όπως γράφει η Politico.«Μόνο που η εκμετάλλευση της μητέρας του από τον Κούρτς ως μάρτυρα της υποτιθέμενης κακής μεταχείρισης που υπέστη από την Εισαγγελία κατά της διαφθοράς και την αντιπολίτευση ,είναι ένα από τα πιο ακίνδυνα παραδείγματα της ενορχηστρωμένης απόπειρας να δυσφημιστεί η δικαιοσύνη και η έρευνα», γράφει η ευρωπαική ιστοσελίδα.

Γιατί «αυτό που διακυβεύεται πραγματικά με το δικαστικό σκάνδαλο, λένε οι Συνταγματολόγοι, δεν είναι το μέλλον των εμπλεκόμενων ονομάτων αλλά το κράτος δικαίου στην Αυστρία», σημειώνει η Politico.«Ο κίνδυνος είναι ότι όταν ο καγκελάριος ή κάποιος άλλος ανώτερος αξιωματούχος επιτίθεται στο δικαστικό σώμα, κάτι πρόκειται να πετύχει », λέει ο Χάιντς Μάγιερ,  κορυφαίος αυστριακός συνταγματικός εμπειρογνώμονας. «Ο Κουρτς είναι πολύ επαγγελματίας, σε αυτό», προσθέτει.

Η απειλή της «στείρωσης» της δικαιοσύνης είναι μια διαδικασία πολύ γνωστή σε όλη την Κεντρική Ευρώπη, όπου οι πολιτικοί ομόσταυλοι του Κουρτς, στην Ουγγαρία και την Πολωνία έχουν «στειρώσει συστηματικά τους δικαστές τους με την πάροδο των ετών, γράφει η Politico. Και το κακό είναι ότι το φαινόμενο αυτό επεκτείνεται και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τα φαινόμενα «στείρωσης» της δικαιοσύνης, με την εκμετάλλευση του φόβου της πανδημίας πληθαίνουν. Όπως δίδασκε άλλωστε και ο Αγιος Αυγουστίνος : «Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική, παρά οργανωμένη ληστεία;»