Ασφάλεια δεν είναι μόνο το αστυνομικό πηλίκιο, ούτε η στρατιωτική στολή.

Το μεγαλύτερο θέμα που αναδείχθηκε αυτή τη φορά με τις φωτιές δεν είναι η "ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού" και τα τοιαύτα. Διότι αυτά τα γνωρίζαμε και γνωρίζαμε επίσης ότι μετά από τόσα χρόνια λιτότητας και συρρίκνωσης του δημοσίου, το κράτος δεν θα μπορούσε εύκολα να αντεπεξέλθει σε τέτοιων διαστάσεων καταστροφή.

Αυτό που ελπίζω να έμαθαν όμως κάποιοι από αυτούς που κυβερνάνε είναι ότι ο λόγος περί ασφάλειας δεν είναι μόνο το δόγμα "νόμος και η τάξη", η αστυνομία στα πανεπιστήμια και άλλα τέτοια με τα οποία εκλέχθηκαν και θλιβερά παπαγαλίζουν. Η ασφάλεια είναι έννοια κοινωνική, περιεκτική και πολυδιάστατη κι όχι απλώς συνώνυμο των διωκτικών μηχανισμών. Αυτή η ασφάλεια όμως, η κοινωνική ασφάλεια, αυτή που θέλει κάθε άνθρωπος για κείνον και τα παιδιά του, θέλει κράτος, θέλει αναδιανομή εισοδήματος, θέλει κοινωνικές υπηρεσίες, θέλει, με δύο λόγια, πολιτικές αλληλεγγύης κ όχι απαξίωσης του δημοσίου. Το μάθημα αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο για κάποιον για τον οποίο το δημόσιο είναι ο ορισμός της τεμπελιάς και της αχρηστίας. Είναι όμως καλό μάθημα ούτως ή άλλως. Πολύ καλό μάθημα...

Αυτή την ασφάλεια θέλουμε. Εμείς λοιπόν είμαστε με την ασφάλεια κι όχι αυτοί που στο όνομα της μονοδιάστατης διωκτικής "ασφάλειας" εκθέτουν πιο ανυπεράσπιστη την κοινωνία μας στους φοβερούς κινδύνους της εποχής μας.

Με αυτή την ασφάλεια είμαστε λοιπόν. Και όταν μας ρωτάνε "ασφάλεια ή ελευθερία;" δεν διαλέγουμε αφελώς τη δεύτερη. Διότι η ασφάλεια, αυτή η ασφάλεια όμως, είναι η μόνη κατάσταση που επιτρέπει σε μια κοινωνία να είναι ελεύθερη.

*ο Δημήτρης Χριστόπουλος είναι Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου, Τμήμα Πολ. Επιστήμης & Ιστορίας - Κοσμήτορας Σχολής Πολ. Επιστημών

πηγη: