Για τον Καλλικράτη λέγονται και γράφονται πολλά. Το αν θα εφαρμοστεί στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές είναι το ένα. Το αν θα υπάρξει συγκεκριμενοποίηση και εξατομίκευση των επερχόμενων θεσμικών αλλαγών το άλλο. Το αν θα στηριχτεί οικονομικά το όλο εγχείρημα, σύμφωνα με τις προτάσεις της ΚΕΔΚΕ και της ΕΝΑΕ, ώστε να καταστεί βιώσιμο, ένα τρίτο. Το αν, τέλος, τηρούνται στην πράξη τα εχέγγυα μιας ανοιχτής, δημοκρατικής και αντικειμενικής διαδικασίας κάποιο τέταρτο. Το βέβαιο είναι, πως ο Καλλικράτης πορεύεται ανάμεσα στις συμπληγάδες της εξαιρετικά δυσχερούς οικονομικής και δημοσιονομικής συγκυρίας, που λογικό είναι να τον τραυματίζουν, καθώς επίσης και των αδιαμφισβήτητων παρεμβολών των κομματικών, πολιτικών και αυτοδιοικητικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που από διαφορετικές αφετηρίες το καθένα, προσπαθούν να μεθοδεύσουν το τελικό αποτέλεσμα. Αν σ’ αυτά συνυπολογίσουμε και την εξαιρετική πίεση, που ασκεί ο χρόνος που απομένει μέχρι τις εκλογές, τότε εύκολα γίνεται αντιληπτό, πως το καράβι αρχίζει ήδη να βάζει νερά.Η Αυτοδιοίκηση με πείσμα πάλεψε και στήριξε την ανάγκη μιας διοικητικής μεταρρύθμισης. Μιας μεταρρύθμισης όμως βασισμένης σε συγκεκριμένες σταθερές, που όπως όλα δείχνουν την ώρα αυτή, δεν υπάρχουν.
Και εξηγούμαι…
Πως είναι δυνατόν, ένα εγχείρημα, για το οποίο προϋπολογίζεται πως για να εδραιωθεί και να πετύχει, απαιτούνται περίπου 4,2 δις ευρώ, να ξεκινά χωρίς καμία συγκεκριμένη πρόβλεψη, χωρίς καμία συγκεκριμένη δέσμευση για τον τρόπο οικονομικής ενίσχυσής του; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να θεωρείται παράλληλα σαν ένας από τους πυλώνες του Προγράμματος Σταθερότητας, που κατατέθηκε στις Βρυξέλλες και που αναμένεται να προσδώσει στα Κρατικά Ταμεία 2 περίπου δις ευρώ; Πώς είναι δυνατόν, να καλείται ο αυτοδιοικητικός κόσμος να το στηρίξει, όταν ούτε κοστολόγηση των αρμοδιοτήτων, που θα κληθεί να διαχειριστεί, υπάρχει, ούτε το ποσοστό επί των φόρων που θα το ενισχύσουν, έχει ακόμα καθοριστεί; Πολύ περισσότερο, όταν όλα τα παραπάνω παραπέμπονται να καθοριστούν με Προεδρικό Διάταγμα που θα εκδοθεί εκεί, κατά τα τέλη Οκτωβρίου;
Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για κάτι εκ προοιμίου πετυχημένο, την ώρα που αυτό που πάμε να συνενώσουμε είναι η κατήφεια, η ανοργανωσιά και τα τεράστια προβλήματα των σημερινών Δήμων; Αρκεί μόνο να υπενθυμίσω, πως ακόμα από το 2009 οφείλονται στη αυτοδιοίκηση εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ ήδη για το 2010 οι καταβολές είναι μειωμένες γύρω στο 25%. Ενώνοντας λοιπόν τη φτώχεια, πάλι φτώχεια και προβλήματα δημιουργείς, χωρίς προοπτική και χωρίς ορίζοντα αισιοδοξίας.
Πώς είναι δυνατόν, να προβάλλεται με τόση ένταση η δήθεν “διαβούλευση” σαν πανάκεια για τη δημοκρατική του νομιμοποίηση και στην πράξη να μη γίνεται τίποτα απολύτως στην κατεύθυνση αυτή; Εκτός κι αν στην κυβέρνηση αρέσκονται να διαβουλεύονται μεταξύ τους, θεωρώντας, πως έτσι υποκαθιστούν τις ανάγκες του κοινωνικού διαλόγου και της απαιτούμενης πολιτικής και δημοκρατικής νομιμοποίησης. Δυστυχώς, η περιβόητη “διαβούλευση”, μόνο σαν το πιο σύντομο ανέκδοτο των τελευταίων μηνών θα μπορούσε να εκληφθεί !
Πώς είναι τέλος δυνατόν, ένα τόσο σοβαρό εγχείρημα, να λειτουργεί στην ουσία με λογικές εκβιαστικές, με στόχευση, λόγω της πιεστικής χρονικής συγκυρίας, διττή, τόσο δηλαδή να αποφευχθεί ένας ουσιαστικός και εποικοδομητικός διάλογος, όσο βέβαια και να μετατοπισθεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από τα δύσκολα και πιεστικά, στο ομολογουμένως εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό ζήτημα. Αποτέλεσμα; Αυτό που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος, να κινδυνεύει να μη γίνει ποτέ, ή να γίνει με τρόπο, που τελικά θα καταστήσει την πράγματι μεγάλη αυτή ευκαιρία, ένα εξαιρετικά δυσχερές πρόβλημα. Κλείνω αυτές μου τις σκέψεις με μια πιο αισιόδοξη νότα κι αυτό, γιατί διακαώς επιθυμώ η Διοικητική Μεταρρύθμιση και να γίνει και να πετύχει. Το παλιότροπο και κακότροπο ΠΑΣΟΚ, παρότι απώλεσε χρήσιμο χρόνο, έχει ακόμα στα χέρια του την ευκαιρία, να πιστωθεί πολιτικά και ιστορικά το μεγάλο αυτό εγχείρημα. Έστω και την τελευταία στιγμή, ας αφήσει κατά μέρος μικροκομματικές προσεγγίσεις, ας διαβουλευτεί, έστω και για είκοσι μέρες, σοβαρά και ειλικρινά με ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, εγκαταλείποντας τον δικό του μικρόκοσμο, ας στοιχίσει με υπευθυνότητα αρμοδιότητες και στόχους, ας οριοθετήσει επιτέλους, συγκεκριμένα όμως, τον τρόπο και το μέγεθος της οικονομικής στήριξης που θα παράσχει στην αυτοδιοίκηση και τέλος ας λειτουργήσει με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας και μόνο αυτό.
Αν όλα τα παραπάνω συμβούν, θα αποδειχτεί περίτρανα, πως ένας “Καλλικράτης” που μεθοδεύεται, δήθεν διαβουλευόμενος, μπορεί κάλλιστα να καταστεί χρήσιμο εργαλείο για τον τόπο, αν γίνει ένας “Καλλικράτης”, που μεθοδεύει, ειλικρινά διαβουλευόμενος, την οικονομική, αυτοδιοικητική και αναπτυξιακή μας προοπτική…
Ο κ. Γιώργος Νούτσος, Δήμαρχος Γρεβενών, έχει ήδη δηλώσει την πρόθεση του να διεκδικήσει την υποψηφιότητα για τη θέση του αιρετού Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας.
