Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: αννιτα Λουδαρου

''Καταφεύγουμε σ΄αυτό που λέμε ιδιωτική ζωή. Γιατί δεν διαθέτουμε τις απαραίτητες δυνάμεις για να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο.
Είναι μια ύστατη στιγμή, μια υποχώρηση. Διότι εν τέλει η ζωή, είναι κατ΄αρχήν ένας διάλογος με τα πράγματα''. Franz Kafka

Ονειρεύτηκα την χώρα του μελισσοκόμου.

της Αννίτας Λουδάρου

-Τι κάνεις;
-Εδώ μωρέ να...
Και μυστικά να ονειρεύεσαι την αναγγελία μιας πτήσης. Γράψε σ΄ένα χαρτί τι πράγματα θα στερηθείς αν φύγεις,

της Αννίτας Λουδαρου

'Ετσι απλά, μια μέρα βρίσκεις τον εαυτό σου. Όπως πετάς τα κλειδιά γυρνώντας στο τραπέζι. Όπως κατεβάζεις το φαί από την φωτιά. Κύμινο, μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι.

της Αννίτας Λουδάρου

Είμαστε μαζί από τα νήπια. Περισσότερο την θυμάμαι στο γυμνάσιο. Με τα χέρια στις τσέπες, δίπλα στο παράθυρο που ανταλάσσαμε τις εφηβεικές μας κουβέντες.

της Αννιτας Λουδαρου

Είχαμε περάσει μόλις την εποχή του απόλυτου ψέματος. Είχαμε στο σπίτι καλεσμένη την πλούσια ζωή. Την ζωή χωρίς υλικά προβλήματα. Ευμάρεια ονομαζόταν η καλεσμένη. Βέβαια ακριβώς εκείνες τις ίδιες μέρες,