Σε χρηματοοικονομικούς κραδασμούς οδηγήθηκε για ακόμη μία φορά η παγκόσμια κοινότητα εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης. Αντιμέτωποι με την επιβίωση δισεκατομμύρια άνθρωποι.
«δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα! προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!» Οι πιο πάνω στίχοι του Κώστα Βάρναλη γράφτηκαν ακριβώς πριν έναν αιώνα, ταιριάζουν όμως απόλυτα στα όσα ζούμε με το θέατρο του παράλογου,
Οι αλλεπάλληλες πρόσφατες κρίσεις, από τη χρηματοπιστωτική, την πανδημική και την ενεργειακή, έως την κλιματική αλλαγή, ανέδειξαν το θεμελιώδη ρόλο του κράτους και την αναγκαιότητα της δημόσιας παρέμβασης για την
Καλημέρα, χρόνια πολλά. Τί τον έχ΄ς; ακούστηκε απ’ τη δεύτερη σειρά, από μια παλιούκαιρη ηλικιωμένη, γκριζόμαυρα τα ρούχα, μαζεμένα τα λευκασμένα μαλλιά, μια ξεπαγιασμένη μέρα του περασμένου Ιανουρίου.
Η Ελλάδα παραμένει η χώρα με την περισσότερο κλειστή οικονομία στην Ε.Ε. και με ένα αναποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο, σύμφωνα με τον δείκτη οικονομικής ελευθερίας που δημοσιεύει το ΚΕΦΙΜ σε συνεργασία με το καναδικό Ινστιτούτο Fraser και αφορά δεδομένα του 2020
Προσωνύμιο «ο δάσκαλος», το όνομά του Αναστάσιος-Τάσος Μακρίδης, γέννημα θρέμμα Πτολεμαιδιώτης. Χόρεψε σαν αερικό το ζεϊμπέκικο, άφησε ανάγλυφο το σημάδι των παπουτσιών του στις λαϊκές πίστες των κέντρων