Με καλή πίστη κι όχι κακόβουλα, παραθέτω τα σημεία που θεωρώ πιο σημαντικά.
Την περίοδο 2007-2008, εκτός από τα γεγονότα στα οποία εστιάζεις, υπήρξαν πολύ σημαντικές εξελίξεις, που αδυνατίζουν την εκδοχή που αναπτύσσεις στο άρθρο σου.
Η Εθνική Επιτροπή Ενεργειακού Σχεδιασμού (Ε.Ε.Ε.Σ.) ξεκίνησε να λειτουργεί το Σεπτέμβριο του 2007 κι ένα χρόνο αργότερα, πρότεινε να υποχωρήσει ο λιγνίτης στο ενεργειακό μίγμα υπέρ των Α.Π.Ε. και του Φυσικού Αερίου.
Σε εφαρμογή αυτής της απόφασης-κατεύθυνσης, δίνονται την περίοδο 2007-2008 αναφανδόν άδειες, τόσο για ανάπτυξη Α.Π.Ε., όσο και για μονάδες Φ.Α.
Οι επενδύσεις σε αμφότερους τους τομείς έγιναν με το αζημίωτο, αφού οι εγγυημένες τιμές των Α.Π.Ε. στη συνέχεια υπήρξαν πρωτοφανείς για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Όσο για τις μονάδες Φυσικού Αερίου, αυτές εδώ και χρόνια είναι σε ψυχρή εφεδρεία και αποζημιώνονται με υπέρογκα ποσά, βάσει του πιστοποιητικού διαθεσιμότητας.
Παραμονές του Πάσχα του 2008 (Μεγάλη Πέμπτη), η άδεια της μονάδας Φυσικού Αερίου στην Αλουμίνα από ιδιοπαραγωγής μετατρέπεται σε συμπαραγωγής.
Την ίδια περίοδο, στο μέτωπο του λιγνίτη, υπάρχουν επίσης γεγονότα αξιοσημείωτα
Παραμονές Χριστουγέννων του 2008, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δίνει άδεια σε ιδιώτη για ανάπτυξη λιγνιτικής μονάδας στο Ν. Φλώρινας, που ισχύει μέχρι το 2038
Την ίδια περίοδο (2007-08) η Δ.Ε.Η. υποβάλει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτωσεων(Μ.Π.Ε.) στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Κοζάνης, όπου ουσιαστικά σηματοδοτείται το πέρασμα του Νομού μας σε ψυχρή εφεδρεία.
Η εξόρυξη του λιγνίτη , σύμφωνα με τη Μ.Π.Ε. της Δ.Ε.Η., σταματάει στα όρια της Ποντοκώμης, γιατί πολύ απλά τα προωθούμενα σενάρια αφορούσαν στην τροφοδοσία των μονάδων που υπήρχαν τότε μέχρι το σταμάτημα της λειτουργίας τους.
Φυσικώ τω λόγω, καμιά αναφορά δεν υπήρχε στην ίδια μελέτη στη μετεγκατάσταση της Ποντοκώμης και πολύ περισσότερο της Ακρινής.
Η σύνδεση του ασφαλιστικού των εργαζομένων της Δ.Ε.Η. με τις επενδύσεις στο άρθρο σου είναι η αναστροφή της πραγματικότητας, ελπίζω από λάθος ενημέρωση.
Το ασφαλιστικό των εργαζομένων στη Δ.Ε.Η. επί δεκαετίες ήταν ενσωματωμένο στην επιχείρηση, η οποία με τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων υλοποιούσε τα επενδυτικά της προγράμματα με μεγάλο όφελος, γιατί απέφευγε το δανεισμό.
Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της ρύθμισης του 1999, είναι προφανώς λάθος ο ισχυρισμός ότι η ρύθμιση αυτή οδήγησε τη Δ.Ε.Η. σε επενδυτική απραξία.
Επιχειρήσεις πολύ μικρότερου μεγέθους της Δ.Ε.Η.,εδω και έναν αιώνα τουλάχιστον, υλοποιούν τα επενδυτικά τους προγράμματα με δανεισμό και ίδια κεφάλαια.
Προξενεί τουλάχιστον απορία το γεγονός ότι η αναφορά στο Στρατηγικό Επενδυτή για τη Δ.Ε.Η. σταματάει από πλευράς σου το 2008 και αποσιωπώνται όλες οι μετέπειτα προσπάθειες, θα αναφερθώ στη συνέχεια σ' αυτό.
Ακόμη μεγαλύτερη απορία προξενεί η απουσία κάθε αναφοράς στη "Μικρή Δ.Ε.Η." , που ήταν η πρώτη και τελευταία φορά όπου κατοχυρώθηκε με Νόμο ένα γιγαντιαίο επενδυτικό πρόγραμμα για τη Δυτική Μακεδονία ύψους 5 δισ. ευρώ .Και οι πιο σφοδροί επικριτές εκείνης της επιλογής, παραδέχονται σημερα ότι ήταν πολύ καλύτερη από τη διάλυση της Δ.Ε.Η. , στην οποία προχωράει ανενόχλητη η κυβέρνηση τώρα.
Τέλος, δεν μπορώ να προσπεράσω το γεγονός ότι από το άρθρο που διεκδικεί μια ολιστική περιγραφή της πορείας της Δ.Ε.Η. , απουσιάζει κάθε αναφορά σε προβλήματα του σήμερα, που δύσκολα κανείς μπορεί ν' αποδώσει στο παρελθόν.Ενδεικτικα αναφέρω
Την έκρηξη των απλήρωτων λογαριασμών που ήταν 1,7 δισ. ευρώ από γεννέσεως της Δ.Ε.Η. και μέσα σε είκοσι μήνες σχεδόν διπλασιάστηκαν.
Τη μείωση του μεριδίου της Δ.Ε.Η. στην αγορά από τον καλπασμό των ιδιωτών, που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2015 καθως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποφάσισε να δώσει το 50% των πελατών της σε ιδιώτες χωρίς καμία αποζημίωση της Δ.Ε.Η.
Τις 4 υποβαθμίσεις στην πιστοληπτική αξιολόγηση της Δ.Ε.Η. , που υπήρξαν με την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου.
Σημειώνω ότι το μεγάλο επενδυτικό δάνειο των 780 εκ. ευρώ για την Πτολεμαϊδα V , η Δ.Ε.Η. το εξασφάλισε μετά από δύο διαδοχικές αναβαθμίσεις στην πιστοληπτική της αξιολόγηση (Απρίλιος 2014).
7. Κράτησα τελευταίο το σημείο του άρθρου που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και αναφέρομαι στην πρώτη παράγραφο και στη δυστυχία της χώρας να καθυστερεί αναγκαίες και απαραίτητες τομές, συχνά-πυκνά αγνοώντας και το διεθνές περιβάλλον.Το γεγονός οτι οι αρνητές των μεταρρυθμίσεων που μας κυβερνούν σημερα παραδίδουν τη δημόσια περιουσία και τον εθνικό μας πλούτο στους ξένους ειναι η τραγική επιβεβαίωση αυτής της θέσης.
Στην περίπτωση της Δ.Ε.Η. και της περιοχής μας μάλιστα, αυτή η θέση επιβεβαιώνεται με κραυγαλέο τρόπο.
Η επιλογή του στρατηγικού επενδυτή στη Δ.Ε.Η. ήταν απείρως καλύτερη από τη "Μικρή Δ.Ε.Η." και η "Μικρή Δ.Ε.Η."ασύγκριτα καλύτερη από τη διάλυση της Δ.Ε.Η., που προωθείται σήμερα. Ειδικά δε για τη Δυτική Μακεδονία, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.Αυτοι που πολέμησαν λυσσαλέα και τις δυο μεταρρυθμίσεις σημερα σιωπούν αποδεικνύοντας οτι το μονο που τους ενδιέφερε και τους ενδιαφέρει ειναι οι καρέκλες της εξουσίας,δεκάρα δε δίνουν για τον τοπο.
Αγαπητέ Σπύρο,
Τούτων δοθέντων, αναρωτιέμαι πού τεκμηριώνεται η κατηγορία σου ότι έχω "λερωμένα χέρια" για την κατάληξη της Δ.Ε.Η. και το τραγικό αδιέξοδο του τόπου μας στο οποίο οδηγηθήκαμε
Μήπως γιατί αντιστάθηκα ως Δήμαρχος στην ερήμωση του τόπου καταγγέλλοντας τότε το Νομαρχιακό Συμβούλιο για την έγκριση της Μ.Π.Ε. το 2008;
Μήπως γιατί ως υποψήφιος βουλευτής το 2009 έκανα σημαία μου το no passaran , δεσμευόμενος για την κατασκευή της Πτολεμαΐδας V, που τότε ήταν στα αζήτητα;
Μήπως γιατί κατοχυρώθηκαν θεσμικά οι μετεγκαταστάσεις Ποντοκωμης και Ακρινης;
Μήπως γιατί κατήγγειλα δημόσια ως Δήμαρχος τις περίεργες αποφάσεις παραμονές Πάσχα και Χριστουγέννων του 2008,στις οποίες αναφέρθηκα πιο πάνω;
Μήπως γιατί στις 15 Απριλίου 2011 με ομιλία μου στην Κ.Ο. του ΠΑ.ΣΟ.Κ. επανέφερα δυναμικά τον στρατηγικό επενδυτή στη Δ.Ε.Η. και έγινε το πρώτο βήμα στο μεσοπρόθεσμο του Ιουνίου, τρείς μήνες αργότερα;
Μήπως γιατί οι πρωτοφανείς κατοχυρώσεις για την περιοχή στο Νόμο για τη Μικρή Δ.Ε.Η., φέρουν την υπογραφή μου;
Μήπως γιατι πολεμήθηκα χωρίς έλεος τόσο για τον στρατηγικό επενδυτή όσο και για τη Μικρή ΔΕΗ απο αυτους που σημερα σιωπούν λες και ήπιαν το αμίλητο νερό ενώ συμπεριφέρονταν επι μακρον ως αλλα κύμβαλα αλαλάζοντα;
Ή μήπως για το γεγονός ότι πλήρωσα προσωπικό τίμημα για τη σταθερή μου θέση υπέρ των μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών;
Από την τηλεθέρμανση μέχρι τη ΔΙΑΔΥΜΑ και από το στρατηγικό επενδυτή μέχρι τη Μικρή Δ.Ε.Η., η πολιτική μου διαδρομή είναι ξεκάθαρη και σταθερη υπέρ των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων.
Δεν χρειάζομαι πιστοποιητικά από κανέναν, γιατί όλη η διαδρομή μου είναι στο φώς της ημέρας και όλα είναι γνωστά,οι απόψεις μου και πολύ περισσότερο οι πράξεις μου
Ούτε βέβαια πρόκειται να σιωπήσω για το έγκλημα που συντελείται στην περιοχή μας, με ιστορική την ευθύνη των θεσμικών μας παραγόντων.
Αναμένω με ενδιαφέρον την απάντηση σου.
Με εκτίμηση,
Πάρις Κουκουλόπουλος
Η απάντηση του αρθρογραφου Σπύρου Κουταβα
H ανάλυση του αρθρου εστιάζει περισσότερο στην κρίσιμη δεκαετια 1999-2009 τότε που χάθηκε το μεγάλο πλεονέκτημα των μεταρυθμίσεων για την ΔΕΗ και την προσαρμογή της σε πρακτικές και επιλογές που δεν θα την εφερναν με την πλάτη στο από το 2010 και μετά. Μέχρι το 2009 οι ευθύνες του πολιτικού προσωπικού και όσων είχαν την ευθύνη των αποφάσεων είναι δεδομένες. Το σχέδιο Αθανασόπουλου έβαζε από τότε την δεη στο παιχνίδι του στρατηγικού επενδυτή με την Γερμανική rwe αλλά αυτό δεν άρεσε σε κανένα πολιτικό της εποχής ούτε φυσικά στον Παρι Κουκουλόπουλο που ως δήμαρχος αλλά και μέλος του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ ανάγνωσε στο σχέδιο του «ψυχρή εφεδρια» για την περιοχή. Ουδείς από το πολιτικό προσωπικό της εποχής έθετε θέμα την κρίσμη δεκαετία τις μεταρρυθμίσεις στην ΔΕΗ. Τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ.
Οι ημερομηνίες που παραθέτει ο Παρις Κουκουλόπουλος που σηματοδοτούν ανακατατάξεις στην ενέργεια από ιδιώτες επενδυτές στην περίοδο Σιούφα και Φωλια και επιβεβαιώνουν ότι η ΔΕΗ έπρεπε τάχιστα να τρέξει να προλάβει τις εξελίξεις αντί να μποϋκοτάρονται οι ενδεχόμενες αποφάσεις των στελεχών της από τους κορυφαίους της ΓΕΝΟΠ.
Από το 2010 και μετά το παιχνίδι είχε σχεδόν κριθεί και μετά την αλόγιστη πρακτική της Μπιρμπίλη έρχεται το 2014 η «μικρή ΔΕΗ» που ήταν ένα βεβιασμένο σχέδιο, μια λύση ανάγκης με τόσες πολλές υποσημειώσεις ως αντίβαρα, που ηταν αμφίβολο εάν θα μπορούσε να τρέξει η υλοποίηση του. Το μνημόνιο Τσίπρα Καμενου και η συμφωνία για την ΔΕΗ φέρνει σχεδόν στον πάτο την επιχείρηση , με τον Παναγιωτάκη να προσπαθεί την τελευταία στιγμή να φέρει τον στρατηγικό επενδυτή στο τραπέζι στην συμφωνία με τους Κινέζους. Η εκφραση "λερωμένα χερια" ειναι αιχμηρή και καταδεικνύει μόνο την ευθύνη των πράξεων και παραλείψεων οσων ειχαν ρόλο και λόγο ανάλογα με την θέση τους την κρίσμη περίοδο για τηΝ ΔΕΗ