«Εάν εσείς του ‘’ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ’’ ακολουθούσατε στο ελάχιστο τα ευρωπαϊκά πρότυπα και οδηγίες, θα έπρεπε: Να συμμορφωθείτε με το άρθρο 8 της Σύμβασης Ααρχους, που επιβάλει για τη διαδικασία νομοθέτησης ότι “πρέπει να καθορίζονται επαρκή́ χρονοδιαγράμματα για πραγματική́ συμμετοχή́”. Τις οκτώμιση μέρες δεν τις λες και επαρκές χρονοδιάγραμμα, για δε την πραγματική συμμετοχή ούτε λόγος! Υπάρχει σαφώς παράβαση του άρθρου 8 της σύμβασης Ααρχους, όπως ερμηνεύτηκε από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ).
Δασικά
Και το μοτίβο συνεχίζεται και στα δάση. Απόσυρση του δημοσίου και στη διαχείριση των δασών. Υπενθυμίζουμε το άρθρο 24 του Συντάγματος που ορίζει ότι η ευθύνη για τη διαχείριση και προστασία των δασών ανήκει στο κράτος.
Πρέπει να παραδεχθούμε ότι είστε εξαιρετικά επινοητικοί…εκτός εάν δεν είναι δικές σας ιδέες. Πώς γίνεται λοιπόν και η ιδιωτικοποίηση των δασών; Μέσω των «Συνεργατικών Υβριδικών Σχημάτων».
Η επικαλούμενη ‘ισότιμη’ συμμετοχή των Δασικών Συνεταιρισμών Εργασίας (ΔΑ.Σ.Ε.), με ποσοστό 50%, είναι τουλάχιστον προσχηματική, αφού οι ΔΑ.Σ.Ε. μπαίνουν ως ‘δούρειος ίππος’ για να πάρουν τα κρατικά δάση οι ξυλοβιομήχανοι, και μάλιστα με επιδότηση.
Αντί να ενισχυθούν και να αναλάβουν ενεργό ρόλο στη διαχείριση των δασών οι Δασικές Υπηρεσίες που βρίσκονται ήδη σε κρίσιμη κατάσταση, σχεδιάζετε υβριδικά συνεργατικά μοντέλα, αποκλείοντας τη συμμετοχή μικρών τοπικών συνεταιριστικών δομών, οι οποίες θα ευνοούσαν τις τοπικές κοινωνίες και την τοπική οικονομία.
Αυθαίρετη δόμηση
Με το σχέδιο νόμου προτείνεται μια νέα δομή για τον έλεγχο της αυθαίρετης δόμησης, και ουσιαστικά συγκεντρώνονται όλες οι σχετικές αρμοδιότητες στο κεντρικό επίπεδο της διοίκησης.
Δεν εξηγείται ούτε το γιατί γενικά προτείνεται η κατάργηση της υφιστάμενης δομής (Κεντρικό-Περιφερειακά-Τοπικά Παρατηρητήρια ν. 4495/2017) ούτε το πώς η νέα δομή θα τα επιλύσει.
Πολύ λογικό, αφού καμία πολιτική ελέγχου αυθαιρέτων δεν έχει εφαρμοστεί́ επί της ουσίας, παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις του ΥΠΕΝ. Ποτέ δεν έγινε δημοσιοποίηση στοιχείων και ούτε αποτίμηση για το αποτέλεσμα των πολιτικών σας για την αυθαίρετη δόμηση.
Όπως έχουμε καταγγείλει πολλές φορές, με κάθε νομοθέτημά σας περιορίζετε έως εξαφάνισης τον Δημόσιο Έλεγχο. Έτσι και τον έλεγχο των αυθαίρετων κατασκευών, τον αναθέτετε στους «ελεγκτές δόμησης» και σε ασαφή κλιμάκια ελέγχου.
Εάν πραγματικά επιθυμούσατε τον περιορισμό της αυθαιρεσίας, θα αφήνατε τον έλεγχο στην τοπική διοίκηση, θα κάνατε προσλήψεις μηχανικών για τα Τμήματα Ελέγχου Κατασκευών και δεν θα τον αναθέτατε στα χέρια και την κρίση ασαφών Κλιμακίων ελέγχου.
Η καταπολέμηση της αυθαίρετης δόμησης απαιτεί πολιτική βούληση με έμφαση στην εφαρμογή και διαφάνεια. Κάτι που δεν χαρακτηρίζει την κυβερνητική πολιτική αφού ακολουθεί και εδώ το γνωστό μοτίβο.
Ενεργειακά άρθρα
Τα είπαμε αναλυτικά στις επιτροπές, θα αναφερθώ μόνο στο Πρόγραμμα «Απόλλων».
Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι εμμονικά προσκολλημένη στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων. Ενώ μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας θα μπορούσε να διασφαλίσει κονδύλια ώστε να ιδρύσουν όλοι οι Δήμοι της Ελλάδας Ενεργειακές Κοινότητες, η ΝΔ επιλέγει να χρηματοδοτήσει έργα ιδιωτών που έχουν Οριστική Προσφορά Σύνδεσης και περιμένουν να συνδεθούν στο Δίκτυο.
Όπως έχει παραδεχτεί η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ, σκοπός είναι να συνδεθούν κάποια έργα ιδιωτών. Καμία σχέση με την ενεργειακή δημοκρατία και την καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας.
Η ενεργειακή δημοκρατία διανθίζει φιλολογικά τα κείμενα και τις εξαγγελίες σας, όμως αλλιώς πράττετε.
Το πρόγραμμα που μας παρουσιάζετε είναι σε αντίθεση με το πνεύμα του συνεργατισμού, το πνεύμα δηλαδή των Ενεργειακών Κοινοτήτων.
Οι ‘’ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ’’ αγνοούν την πρόβλεψη του RepowerEU για τη σύσταση τουλάχιστον μιας ενεργειακής κοινότητας σε δήμους άνω των 10.000 κατοίκων.
Γενική θέση της Νέας Αριστεράς είναι τουλάχιστον το 25% της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ να προέρχεται από ενεργειακές κοινότητες (>60 μελών), με κοινωφελή χαρακτήρα, καθώς και να εξασφαλίζεται υποχρεωτική παροχή ποσοστού μετοχών ανά αιολικό έργο στις τοπικές κοινότητες μέσω ενεργειακών κοινοτήτων.
Κλείνοντας, θέλω να περιγράψω αυτό το μοτίβο που προκύπτει από ένα σύστημα πεποιθήσεων που δαιμονοποιεί τη συλλογική δράση και έχει κηρύξει πόλεμο σε κάθε μορφή ελέγχου των εταιρειών και σε οτιδήποτε δημόσιο.
Είναι αδύνατον να αντιμετωπίσετε τις σύγχρονες προκλήσεις, όπως π.χ. την πράσινη μετάβαση που απαιτεί συλλογική δράση σε πρωτοφανή κλίμακα και τη δραστική χαλιναγώγηση των δυνάμεων της αγοράς, οι οποίες είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για τη δημιουργία και την όξυνση της κρίσης.
Το μοτίβο λοιπόν είναι απλό και ευδιάκριτο:
Απόσυρση του δημοσίου, και στη Θεσσαλία, και στα Δάση, και στην πολεοδομία και στην ενέργεια. Και στην παιδεία και στην υγεία και στα Τέμπη.
Ιδιωτικοποίηση: και στη Θεσσαλία, και στα Δάση, και στην πολεοδομία και στην ενέργεια. Και στην παιδεία και στην υγεία και στα Τέμπη
Κατάργηση ελεγκτικών μηχανισμών: και στη Θεσσαλία, και στα Δάση, και στην πολεοδομία και στην ενέργεια. Και στην παιδεία και στην υγεία και στα Τέμπη
Απέχθεια στη συλλογική δράση και στον συνεργατισμό: και στη Θεσσαλία, και στα Δάση, και στην πολεοδομία και στην ενέργεια. Και στην παιδεία και στην υγεία και στα Τέμπη και ΠΑΝΤΟΥ».
