αποδόμησε, με συγκεκριμένα στοιχεία που παρέθεσε κατά την ομιλία της, η Πέτη Πέρκα, κατά τη συζήτηση για την κύρωση του ισολογισμού και του απολογισμού για το οικονομικό έτος 2022. 

«Η πραγματικότητα είναι ότι η χώρα μαστίζεται από ένα πρωτοφανές κύμα ακρίβειας. Το 2022, έτος με το οποίο ασχολείται ο απολογισμός, ο πληθωρισμός ήταν στο 9,3%, ο υψηλότερος των τελευταίων ετών. Ο πληθωρισμός διαβρώνει την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών και μειώνει το βιοτικό τους επίπεδο. Δεν αποτελεί συνεπώς έκπληξη ότι στην Ελλάδα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε όρους αγοραστικής δύναμης βρίσκεται στην προτελευταία θέση στην Ευρώπη, πάνω μόνο από τη Βουλγαρία». 

«Στον απολογισμό του 2022 βλέπουμε σημαντικές υπερβάσεις στα έσοδα τόσο από άμεσους φόρους (φόρος εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων) όσο και από έμμεσους φόρους (π.χ. ΦΠΑ). Ένα κομμάτι της αύξησης των εσόδων προέρχεται μεν από την αυξημένη οικονομική δραστηριότητα, αλλά όμως ένα μεγάλο κομμάτι της υπεραπόδοσης είναι αποτέλεσμα του πληθωρισμού επειδή, όταν αυξάνονται οι τιμές ο κόσμος πληρώνει περισσότερο ΦΠΑ και η έμμεση φορολογία επιβαρύνει περισσότερο τα χαμηλά εισοδήματα. Μάλιστα και ο κ. Σκέρτσος είχε πει πρόσφατα ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η μείωση των ανισοτήτων. Και εδώ φαίνεται ότι οι μειώσεις φόρων και οι αυξήσεις δαπανών που κάνει η κυβέρνησης έχουν σαφές ταξικό πρόσημο».  

«Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνει και η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Οι μισθοί στην Ελλάδα τελικά μειώθηκαν την περίοδο 2019-2022. Συγκεκριμένα η Ελλάδα κατατάσσεται τρίτη από το τέλος στο ζήτημα των μισθών, ακολουθούν με χειρότερες επιδόσεις το Μεξικό και η Κολομβία. Η έκθεση αποδεικνύει ότι το αφήγημα του trickle down economics που υιοθετεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν διαχέει οφέλη σε όλη την κοινωνία όταν τα κέρδη αυξάνονται. Σε αυτό το συμπέρασμα συντείνει και σχετική Έκθεση του Ινστιτούτου ΕΝΑ για την περίοδο 2019-2023  που αποτυπώνει ξεκάθαρα ότι έχει λάβει χώρα μία αναδιανομή τόσο στη διάρκεια της πανδημίας (2020-21) όσο και στη διάρκεια του πληθωρισμού (2022-23), εις βάρος του μεριδίου της εργασίας υπέρ των κερδών».

«Συγκεκριμένα, τα στοιχεία του ΑΕΠ της τελευταίας πενταετίας δείχνουν μια σημαντική αύξηση του μεριδίου των κερδών (επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων) σε βάρος του μεριδίου της μισθωτής εργασίας και του κράτους». 

«Η έκθεση του ΟΟΣΑ δείχνει ακόμη αυτό που βλέπουμε όλες και όλοι που δεν είμαστε αποκομμένοι από την κοινωνία. Ότι οι πολίτες δεν τα βγάζουν πέρα. Η Ελλάδα κατέχει το υψηλότερο ποσοστό πολιτών που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στο να «τα βγάλουν πέρα», ακολουθούμενη από το Μεξικό, τη Σλοβακία και την Τουρκία. Το ποσοστό των πολιτών που αντιμετωπίζουν οικονομική δυσχέρεια υπερβαίνει το 65%, ποσοστό πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με την προ της κρίσης και των μνημονίων περίοδο. Όσον αφορά τέλος τις προσδοκίες των πολιτών, η Ελλάδα είναι 4η από το τέλος όσον αφορά το ποσοστό των πολιτών που είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους».

Η Πέτη Πέρκα προχώρησε στη συνέχεια σε μία συνολική κριτική στο μοντέλο μεγέθυνσης, και όχι ανάπτυξης, που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας:

«Η ελληνική οικονομία βασίζεται σε σταθερής απόδοσης θα λέγαμε, rent seeking επενδύσεις που δεν παράγουν νέο πλούτο. Δηλαδή, όπως προανάφερα, σε λιμάνια, παραχώρηση δρόμων, αποκρατικοποιήσεις στην ενέργεια. Οι επενδύσεις αυτές γίνονται μάλιστα από κάποιες εταιρείες που έχουν προνομιακές σχέσεις με την κυβέρνηση και σε πολλές περιπτώσεις γίνονται χωρίς κανόνες ή με κανόνες που αλλάζουν αλά κάρτ για να εξυπηρετήσουν κάθε φορά τις συμφωνίες που έχουν προηγηθεί».

«Η συντριπτική πλειονότητα των επενδύσεων, το 90% που γίνονται την περίοδο της διακυβέρνησης Ν.Δ. είναι στην πραγματικότητα real estate (αγοραπωλησίες ακινήτων), είναι αγορά «κόκκινων δανείων» από funds, και αυτό καταγράφεται ως επένδυση, το να αγοράζεται ένα «κόκκινο δάνειο από fund» θεωρείται επένδυση- είναι και οι ιδιωτικοποιήσεις, όπως για παράδειγμα η παραχώρηση της Αττικής Οδού που και αυτή καταγράφεται ως επένδυση. Άρα, μιλάμε για κατεξοχήν μη παραγωγικές επενδύσεις».

«Αυτό το μοντέλο δεν μπορεί φυσικά να φέρει θετικά αποτελέσματα. Η Ελλάδα χρειάζεται επενδύσεις «υψηλού ρίσκου» στους τομείς της τεχνολογίας και της βιομηχανίας για να υπάρξει η απαραίτητη αλλαγή παραγωγικού μοντέλου προς πιο δυναμικούς και αποδοτικούς κλάδους. Και ενώ η ελληνική οικονομία μόνο με τέτοιες επενδύσεις μπορεί να καταστεί ανταγωνιστική, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν τις στηρίζει ή και τις αποθαρρύνει». 

Επέκρινε επίσης την επιλογή της κυβέρνησης να χρησιμοποιεί το κράτος ως απομειωτή ρίσκου για τις ιδιωτικές επενδύσεις, καθώς και την «προσήλωσή» της στις νεοφιλελεύθερες λύσεις της αγοράς που δείχνει ότι λίγα έχουν μάθει από την πανδημία και το ρόλο του κράτους. 

Επισήμανε και όσα είπε ο κ. Κωνσταντίνος Κρέπης, Σύμβουλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, στην πρώτη συνεδρίαση, που παρουσίασε την Έκθεση δημοσιονομικής βιωσιμότητας, ότι η ιδιωτική κατανάλωση στην Ελλάδα αποτελεί το 70% του ΑΕΠ, τη στιγμή που ο μέσος όρος της Ευρωζώνης είναι πολύ χαμηλότερος, είναι στο περίπου στο 52,5%. 

Αναφέρθηκε επιπλέον στο μεγάλο πρόβλημα του ελλείμματος στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών που παραμένει και έχει γίνει δομικό, καθώς και στο στοιχείο που εισέφερε ο κος Ιωάννης Παπαδάκης, Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Επίτροπου «Απολογισμός και Ισολογισμός του Κράτους», πως στο θετικό αποτέλεσμα του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2022 έπαιξε ρόλο η αύξηση των φόρων μέσα στην ελεγχόμενη χρήση σαφώς, αλλά και οι αποκρατικοποιήσεις οι οποίες ανήλθαν περίπου στα 660 εκατομμύρια ευρώ για το 2022. 

Η Βουλεύτρια Φλώρινας έκανε ειδική μνεία στο «κόλλημα», όπως είπε, της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με τις ιδιωτικοποιήσεις χωρίς μνημόνια, χωρίς καταναγκασμούς και χωρίς ενοχές:  «Εν μέσω ενεργειακής κρίσης άλλωστε επέλεξε να παραδώσει σε ιδιώτες το 17% της ΔΕΗ. Το 2022 ήταν που εκχώρησε το 49% του ΔΕΔΔΗΕ που διαχειρίζεται το δίκτυο διανομής ηλεκτρικής ενέργειας σε ένα αυστραλέζικο fund, χωρίς καμία τεχνογνωσία στα δίκτυα. Αυτή είναι ανάπτυξη αλά ΝΔ».

Αναφέρθηκε και στη δυσβάσταχτη ακρίβεια στο ρεύμα ειδικά το 2022 που, όπως τόνισε, παραμένει: «μία ενεργειακή κρίση που όπως έχουμε πει πολλές φορές βιώσαν μόνο οι καταναλωτές αφού, οι πάροχοι είχαν και πάλι υπερκέρδη, μικρό μέρος των οποίων, μετά από έντονη πίεση, αναγκάστηκε να φορολογήσει η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση δε, εν μέσω της ενεργειακής κρίσης, αντί να παρέμβει για να ελέγξει τις τιμές όπως έκαναν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, επέλεξε να επιδοτεί την ακρίβεια. Έδωσε πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ για επιδοτήσεις, επιδοτώντας τελικά την ακρίβεια. Παιχνίδια εκατομμυρίων ευρώ, καρτέλ και ακρίβεια». 

Κλείνοντας την τοποθέτησή της, δήλωσε: «Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης έχει ως βασικό στόχο μία αντίστροφη αναδιανομή. Τη μεταφορά πλούτου από τα λαϊκά και μεσαία στρώματα στα υψηλά εισοδήματα, στους πλέον πλούσιους της ελληνικής κοινωνίας. Η πολιτική αυτή είναι άκρως μεροληπτική, δηλαδή, βοηθά λίγους να ζουν σκανδαλωδώς καλύτερα και φτωχοποιεί τη συντριπτική πλειοψηφία. Όμως είναι και μια πολιτική η οποία τελικά εγκλωβίζει την ελληνική οικονομία στο να είναι μία από τις πλέον αδύναμες οικονομίες στην Ευρώπη. Η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει δυστυχώς την πολιτική βούληση για να αλλάξει τη δομή της ελληνικής οικονομίας προς μία παραγωγική κατεύθυνση που διαχέει τα οφέλη σε ολόκληρη την κοινωνία αλλά, επιλέγει να την κρατάει εγκλωβισμένη σε μία μη παραγωγική οικονομία που βασίζεται  σε χαμηλούς μισθούς».