για να δώσει τη θέση του σε αστυνομικό μέγαρο. Ο χαρακτηρισμός ήρθε μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να μην επιτρέψει την κατεδάφιση του ιστορικού κτίσματος.

Τον Μάρτιο του 2013 το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων είχε γνωμοδοτήσει κατά πλειοψηφία κατά του χαρακτηρισμού του συγκεκριμένου κτιρίου ως μνημείου, έπειτα από αυτοψία μελών του, με το σκεπτικό ότι δεν διαθέτει σημαντικά αρχιτεκτονικά, ιστορικά και πολεοδομικά χαρακτηριστικά. Επίσης, τα μέλη που συμμετείχαν στην αυτοψία παρατήρησαν σε υπόμνημά τους ότι η ανέγερση του κτίσματος σε λόφο, σε τοπίο αδόμητο, το καθιστούσε περίοπτο και δεσπόζον, ενώ αντίθετα σήμερα με την επέκταση του σχεδίου πόλης στη συγκεκριμένη περιοχή και την ανέγερση οικοδομών έχει χάσει πια το δεσπόζοντα χαρακτήρα του. Εξάλλου, έκριναν ότι το κτίριο δεν αποτέλεσε ποτέ τοπόσημο ή σημείο αναφοράς για τους κατοίκους.

Κατά της παραπάνω απόφασης προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας το πολιτιστικό σωματείο «Σπασμένο Ρόδι». Όπως ανέφεραν στην αίτησή τους, το κτίριο ανεγέρθηκε το 1903-1904 και αποτελεί ορόσημο της περιοχής, με ιδιαίτερο ρόλο στην τοπική Ιστορία της Καστοριάς. Όπως σημείωναν μεταξύ άλλων, τον Νοέμβριο του 1912 στους χώρους διοίκησης του στρατοπέδου έγιναν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ στρατιωτικών και πολιτικών αρχών προκειμένου να μην πυρποληθούν οι χριστιανικές συνοικίες της πόλης. Οι τουρκικές δυνάμεις στη συνέχεια υποχώρησαν προς την Κορυτσά και ο ελληνικός στρατός έκανε πανηγυρική ύψωση της ελληνικής σημαίας στον έρημο στρατώνα. Επίσης, το κτίριο αποτέλεσε έδρα του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου.

πηγη. ΑΠΕ-ΜΠΕ