έρχεται ιδιώτης φωτογραφος για να φωτογραφίσει τα παιδάκια πριν φύγουν για διακοπές. Δυο χρόνια η κόρη μου το ίδιο τροπάρι. Να διαλέξουμε φουστάνι, να φτιάξουμε μαλλάκια γιατι μαμά...θα έρθει ο φωτογράφος.
Και πως θα εξηγήσεις στο κοριτσάκι σου ότι απλά....δεν θέλεις...??
Ότι δεν θέλεις να υπάρχει η φωτογραφία, από την όμορφη φατσούλα του σε κανενός το σκληρό δισκο, χωρίς την άδεια σου?
Πώς θα αναλύσεις, σε πόσο δύσκολη θέση μπάινεις, με το να αρνείσαι κάτι το οποίο για όλους τους αλλους θεωρείται δεδομένο?
Πώς θα πείς στο τεράχρονο ότι δεν προκυρήχθηκε κανένας διαγωνισμός, ότι δεν βγηκε καμία προσκληση από τη δημοτική αρχή?
Πώς θα εξηγήσεις ότι κάποιος ιδίωτης, προωθεί με την ανοχή του Δημου, των διευθυντών και των δασκάλων των παιδικών σταθμών εμπορικό προιόν.
Και μάλιστα διαμέσου του πιο ευάλωτου καταναλώτη: του παιδιού σου!!
Μα είναι μία εθιμοτυπική διαδικασία μου είπαν, γίνεται χρόνια τώρα....
Μα και στη Νιγηρία εθιμοτυπική διαδικασία είναι η κλειτοριδεκτομή απάντησα...
Πόσο υπερβολικός μπορεί να γίνει κάποιος όταν νευριάζει, συγκρατήσου κοπέλα μου, είσαι και μάνα!!

Πιστεύω ότι ο θεμιτός ανταγωνισμός θέλει τον καταναλωτη με το δικαίωμα της επιλογής του εμπόρου, που θα επιλέξει να συνεργαστεί, ΑΝ το θέλει. Όλα τα υπολοιπα δεν μου φαίνονται όυτε νόμιμα ούτε ηθικά.
Δεν αγαπώ την υστερία, ούτε πιστευω στη μόδα της δημόσιας καταγγελίας και αντιπαράθεσης. Προσπάθησα επανειλλημένα να επικοινωνήσω με τον υπέυθυνο του Δήμου για τους παιδικούς σταθμούς αλλά η κλήση μου προωθείται ακόμα. Μίλησα με δασκάλες και γονείς – μίλησα και με φιλους φωτογράφους.
«Ελα μωρέ... ξέρεις τώρα... αυτό γίνεται πάντα, τι να κάνω εγω, δεν είμαι υπεύθυνος, πάρε το διευθυντή... τα παιδάκια χαίρονται, οι γονείς το περιμένουν, ο φωτογραφικός σύλλογος έχει διαλυθεί... που να τρέχουμε....»
Και θα μου έρθει την άλλη βδομάδα το μαμουνάκι μου περιχαρής με τη φωτογραφία σε καδρο - καραβάκι ανα χείρας: Μαμα να το πάρουμεεεεε!!!! Η κυρία μου έιπε κάνει 15 ευρω!!! Ελα μαμαααααααά!!!!
Προσωπικά δεν θα το πάρω. Θα προσπαθήσω να την παρηγορήσω όταν θα πέφτει το ένα δακρυ πίσω απ' τ΄αλλο στα μαγουλάκια της. Προσπαθώ να έχω μία τίμια σχέση με τα παιδιά μου ακόμα κι αν αυτά δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τους νόμους της αγοράς.
Ελπίζω, κάποτε να αποκτήσει και μαζί μου μία τίμια σχέση η δημοτική αρχή, το σχολείο και οι υπολοιποι φορέις που οφείλουν και θα έπρεπε να με προστατευουν σαν καταναλωτη.