γενικώς τη θλίψη, ότι δεν Του περίσσεψε 1 λεπτό, να κατεβεί και να ευλογήσει το μεγάλο πλήθος που Τον περίμενε καρτερικά, (αρχές τοπικές δημοτικές κ.α. κι ο παπά-Γάννης με το ιερόν Ευαγγέλιο στο χέρι) αγνοώντας πόσο εύκολα το ωσαννά γίνεται σταύρωσον ή μάλλον περιφρόνησον.
Είπαμε πλειστάκις το μπρεχτικόν πως οι εξουσίες αλληλογλείφονται ως ερωτιάρες γάτες μεταξύ τους, ο δε λαός, το ποίμνιον στην περίπτωσή μας, είναι μόνον δια το άρμεγμα και το βέλασμα.
Επιμύθιον. Μήπως ο περιφρονών Λαόν περιφρονεί Θεόν;