Φαίνεται λοιπόν, πως ο Γ. Παπακωνσταντίνου δεν ήταν ο μόνος που δεν άντεξε την αίσθηση του δυναμικού παλμού, από τον ξεσηκωμό των εργαζομένων και την πρόθεσή τους να προβούν σε μία συλλογική έκφραση της φωνής διαμαρτυρίας, του θυμού, της αντίδρασης και της αγανάκτησής τους για τις πολιτικές που εφαρμόζονται με αρνητικό αντίκτυπο, κυρίως στους εργαζόμενους της ΔΕΗ, αλλά και στην ανάπτυξη της περιοχής μας. Αυτό εξάλλου επιβεβαιώνεται και από το πώς ήρθαν να εκφραστούν για το γεγονός αυτό, αρχικά κονδυλοφόροι του λεκανοπεδίου και μόλις πριν από μερικές ημέρες ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης που ήρθε ¨ΑΛΑΦΟΥΖΙΑΣΜΕΝΟΣ¨ από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, να ενισχύσει με την πέννα του, την τοπική αρθρογραφία. Να της δώσει έμφαση και χρώμα, έστω κι αν αυτό το χρώμα είναι κίτρινο. Δεν θα έπρεπε ίσως όμως να μας εκπλήσσει το γεγονός, ότι οι κονδυλοφόροι της Αθήνας ανέλαβαν να συνεχίσουν τις επιθέσεις εναντίον του Συνδικάτου και της περιοχής, αφού διανύουμε μια περίοδο, όπου πολλά διακυβεύονται.
Το Συνδικάτο με σθένος, υπερασπίζεται τους λιγνίτες και τα συμφέροντα των εργαζομένων και της περιοχής κι αυτό ως φαίνεται, αποτελεί σοβαρό εμπόδιο στα σχέδια κάποιων ¨επενδυτών¨, οι οποίοι δραστηριοποιούνται και σε άλλες μορφές ενέργειας και σε άλλα καύσιμα.
Ο αγώνας των συμφερόντων, γύρω από το διαμελισμό της ΔΕΗ και του ξεπουλήματος των λιγνιτών και της λιγνιτικής κιλοβατώρας είναι τεράστιος, όπως εξίσου τεράστια είναι και η σύγκρουση για τις ΑΠΕ και την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Συνάδελφοι
Η στάση του Συνδικάτου, φαίνεται πια ξεκάθαρα πως αποτελεί αγκάθι και εμπόδιο στα σχέδια κάποιων, που επιστρατεύουν κάθε έναν και κάθε τρόπο για να ¨ακυρωθεί¨ ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ στις συνειδήσεις των εργαζομένων και των πολιτών της περιοχής. Μάλλον όμως δεν ξέρουν ότι οι εργαζόμενοι γνωρίζετε πολύ καλύτερα από όσο θέλουν οι ίδιοι να πιστεύουν και κλείνετε τα αφτιά σας στις Σειρήνες.
Ποιος είναι εξάλλου ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, που τόλμησε να οργανώσει συγκέντρωση διαμαρτυρίας, επ’ αφορμή της έλευσης Παπακωνσταντίνου στην Κοζάνη!
Ποιοι είναι αυτοί οι συνδικαλιστές που δεν μπορούν να δεχτούν το κόψιμο των δώρων, τις μειώσεις των μισθών και τις τεράστιες αυξήσεις σε προϊόντα και υπηρεσίες; Ποιοι είναι αυτοί που αντιστέκονται στον εκτοπισμό των λιγνιτών και στη διάλυση της ΔΕΗ; Το συλλαλητήριο ήταν η πλέον φυσιολογική αντίδραση των εργαζόμενων, τη στιγμή που όλοι στενάζουν, τη στιγμή που η ανεργία μαστίζει τη Δυτική Μακεδονία, τη στιγμή που μεθοδεύουν το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Μα τι; Μόνο αυτούς δεν αγγίζει η κρίση; Μόνο αυτοί μένουν ανέπαφοι και ανέγγιχτοι από το τσουνάμι των οικονομικών αλλαγών; Μάλλον ζούνε σε άλλο κόσμο, στον κόσμο τους.
Βεβαίως ο κ. Μανδαβέλης και οι συν αυτώ, δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούνται με το θέμα. Θα λέγαμε ότι έχουν πια εξελιχθεί σε ¨μετρ¨ των επιθέσεων ενάντια σε ό,τι τολμήσει να κινηθεί. Εάν ανατρέξετε στην ιστοσελίδα του, θα δείτε ότι κανένας εξ όσων τόλμησε να διαμαρτυρηθεί ή να κινητοποιηθεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο, δεν γλύτωσε. Κάθε δράση συνοδεύεται πλέον από τα αποφθέγματα που αφήνει στο διάβα της η πέννα τους.
Αγρότες, φοιτητές, Τράπεζες, οδοκαθαριστές, εκπαιδευτικοί, οικοδόμοι, στρατιωτικοί, λιμενικοί, αστυνομικοί, ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ταχυδρομεία και αναρίθμητοι άλλοι αγωνιστές διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Και για να μην τον αδικήσουμε, σημειώνουμε ότι δεν επιτέθηκε σε όλους, αλλά μόνο στους εργαζομένους. Δεν επιτέθηκε ποτέ ας πούμε, σε εργοδότες και επιχειρηματίες, οι οποίοι καταπατούν κάθε μέρα τα στοιχειώδη εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα. Όλως ή ουδόλως παραδόξως δεν ξεμπρόστιασε ποτέ τα μεγάλα συμφέροντα όλων των επιπέδων, οι οποίοι λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο.
Δεν θα ασχολούμασταν μαζί του, εάν το απύθμενο μίσος του για το Συνδικάτο και η εμπάθειά του για ότι αντιστέκεται, δεν έπεφταν σε τέτοιο χυδαίο επίπεδο. Ο πήχης και το επίπεδο έχουν πέσει πια, πολύ low, έχουν κατρακυλήσει στις ρόδες των αυτοκινήτων της General Motors της οποίας το μοντέλο διοίκησης, λυπούμαστε που δε μπορέσαμε να εφαρμόσουμε. Καρφιά και … καρφίτσες του, βάλλουν κατά του ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ προσάπτοντας του αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, μικροκομματικά παιχνίδια, τσαλιμάκια και άλλα παρεμφερή.
Κατ’ αρχήν για την ουσία των γραφομένων του λιβελογραφήματός του, έχουμε να κάνουμε γνωστό σ’ αυτόν και στους ¨συνταξιδιώτες¨ του στον τραγικό κίτρινο κόσμο τους ότι :
- Η συνδικαλιστική δράση θεσμοθετήθηκε με τον Νόμο 1264 του 82 και οι συλλογικές συμβάσεις των εργαζομένων κατοχύρωσαν την διευκόλυνση τους.
- Ο Σπάρτακος έχει αναφορά σε 7.000 εργαζόμενους στην περιοχή και σε 30 εργασιακούς χώρους.
Ø Είναι γνωστές οι υπηρεσίες τις οποίες προσφέρει στους εργαζόμενους. Όποιος το επιθυμεί, μπορεί πολύ απλά να επισκεφθεί τα κεντρικά γραφεία και να διαπιστώσει τη λειτουργία του.
Ø Οι αγώνες και η διαδρομή του Συνδικάτου έχουν καταγραφεί ιστορικά.
Ø Οι συνδικαλιστές του Σπάρτακου έχουμε δώσει δεκάδες συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς αγώνες για τα δίκαια των εργαζομένων και της περιοχής και πολλές φορές συρθήκαμε στα δικαστήρια σε δύσκολες εποχές. Εποχές που αυτός ο κύριος και οι όμοιοί του ¨διαβάζανε¨ .
Ως εκ τούτου λοιπόν, η λάσπη και οι φραστικές τορπίλες που έχουν εξαπολύσει δεν θα βρουν τον στόχο τους.
Παρά τις επιθέσεις τις οποίες δεχθήκαμε -επειδή όσα δε φθάνει η αλεπού… - δεν επισήλθαμε σε προσωπικά θέματα. Ούτε την πρόθεση είχαμε, πόσο μάλλον τη διάθεση. Όμως επειδή ποιεί (εκτός από τον εργοδότη), τον τιμητή των πάντων και τον υπερασπιστή του δικαίου και των πολιτών, μάλλον κακώς έως τώρα:
- Δεν δημοσιοποιήσαμε το γεγονός ότι συγγενικό του πρόσωπο απασχολείται στο γραφείο του υπουργού κ. Παπακωνσταντίνου και απολαμβάνει όλων των προνομίων, τα οποία αυτός καταγγέλλει.
- Δεν κάναμε γνωστό στους πολίτες του Νομού ότι η μετακίνηση του προσώπου αυτού από το ΙΚΑ στο γραφείο του κ. Παπακωνσταντίνου ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από τους εργαζομένους, γιατί ήταν το δεύτερο άτομο που μετακινούνταν από τον ίδιο χώρο.
Είναι εξόχως ενδεικτικό και χαρακτηριστικό το κομμάτι που παραθέτουμε και που συμπεριλαμβάνεται στο Δελτίο τύπου που εξέδωσε ο Σύλλογος Εργαζομένων ΙΚΑ Δ. Μακεδονίας στις 26/11/2007, αναφέροντας: «Σε μία περίοδο που το ασφαλιστικό είναι στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων με το ΙΚΑ να καλείται να ενσωματώσει το μεγαλύτερο μέρος των ασφαλιστικών ταμείων, η απόσπαση ή μετάταξη οποιουδήποτε υπαλλήλου αποτελεί ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ. Δε μας περισσεύει κανείς…»
Για όλα τα παραπάνω, για να μην νομίσει κανείς ότι είναι υπερβολές ή λόγοι αντεκδίκησης δεν έχει παρά να τολμήσει να επισκεφτεί το ΙΚΑ της Κοζάνης και να ρωτήσει τους εργαζόμενους εκεί.
Για όλους όσους μπορεί να εμφορούνται από τις ίδιες απόψεις, ξεκαθαρίζουμε ότι η προσπάθεια που κάνουν για :
Ø να μηδενίσουν κάθε αντίσταση,
Ø να σβήσουν κάθε αντίδραση,
Ø να ισοπεδώσουν κάθε προσωπικότητα που έχει φωνή,
Ø για να περάσουν τα σχέδια για την οικονομική πολιτική σε βάρος των εργαζομένων της ΔΕΗ,
Ø για να εκτοπίσουν τους λιγνίτες και να ερημώσει η περιοχή
ΔΕΝ θα αποδώσει, γιατί θα υπάρχουν για κακή τους τύχη Συνδικάτα και συνδικαλιστές, οι οποίοι μαζί με όλους εσάς, τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες, θα αντιστέκονται.
Ευτυχώς, οι εργαζόμενοι, γνωρίζουμε πολύ καλά και δεν ακούμε τις σειρήνες, γιατί εάν ενδίδαμε σ’ αυτές, σήμερα θα ήμασταν ακόμα στην εποχή των δούλων. Ευτυχώς που δεν έζησαν στην τουρκοκρατία, γιατί σίγουρα θα στηλίτευαν τους κλέφτες και τους αρματολούς και τις ¨αποκοτιές¨ των Ελλήνων, οι οποίες έφεραν και την απελευθέρωση της πατρίδας.
Ευτυχώς που δεν έζησαν στη Γερμανική κατοχή, γιατί θα την είχαν βάψει όσοι ήταν στην αντίσταση, γιατί εξόργιζαν τους γερμανούς κατακτητές.
Και ευτυχώς που ήταν ακόμα πιτσιρίκια στο Πολυτεχνείο, για να μην διαπιστώσουν ότι οι φοιτητές με τις αντιδράσεις τους ανάγκασαν το στρατό να κινεί άρματα με τεράστιο κόστος, αυξάνοντας το εξωτερικό χρέος της χώρας.
πολίτες της περιοχής του Λεκανοπεδίου Κοζάνης- Πτολεμαΐδας- Αμυνταίου- Φλώρινας, το Συνδικάτο μας και όλοι εμείς που το στελεχώνουμε, μαζί με εσάς τους εργαζόμενους και τους πολίτες της περιοχής, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Έχουμε δυνάμεις, σε πείσμα των καιρών και των απανταχού Μανδραβέληδων για:
· Να υπερασπιστούμε τη ΔΕΗ και τους λιγνίτες
· Να στηρίξουμε την ανάπτυξη της περιοχής
· Να διαφυλάξουμε τα εργασιακά δικαιώματα
· Να αντισταθούμε στην ασκούμενη οικονομική πολιτική, που μεγαλώνει την ανεργία και μας κάνει όλους φτωχότερους.
Όλες αυτές οι χυδαίες επιθέσεις και η επιμονή τους να μένουν γαντζωμένοι στην επικαιρότητα, ικανοποιώντας το εγώ τους με άρθρα και σχολιασμούς, περισσότερο:
o Μας θυμώνουν, αλλά δεν μας κάμπτουν
o Μας εξοργίζουν, αλλά δεν μας αδρανοποιούν
Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι, δεν θα κυλήσουμε μαζί τους στη λάσπη, εξάλλου σε αρκετή λάσπη τσαλαβουτάμε καθημερινά στα Ορυχεία. Αλλά αυτοί που να το ξέρουν….
Θα είμαστε μπροστά ΜΕ την Τοπική Κοινωνία
