Η Δημοτική Κίνηση Κοζάνης ''Τόπος να ζείς'', που έχει «χρεωθεί» εδώ και έξι μήνες τη συντήρηση και την εμφάνιση της πλατείας, αποφάσισε να διαθέσει ένα ποσό από το ταμείο της και να χρωματίσει με ανοιξιάτικες πινελιές το χώρο μπροστά από τα γραφεία της. Και γρήγορα έκανε την ιδέα πράξη. Η κηπουρική ομάδα με την καθοδήγηση του μπάρμπα Γιάννη Καλπάκη (γνωστός εθελοντής κηπουρός και φίλος της Κίνησης) έσκαψε τον κήπο, φύτεψε τα λουλούδια και ανέλαβε το πότισμα και την περιποίησή τους για όλη τη σαιζόν.

Μιλώντας με το μπαρμπα -Γιάννη διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά πόσο άλλαξαν οι παλιές γειτονιές. Δεν είναι μόνο ότι η Κοζάνη ισοπέδωσε την αρχιτεκτονική της κληρονομιά και την αντικατέστησε με απρόσωπες πολυκατοικίες. Δεν είναι απλά η δραματική συρρίκνωση των ελεύθερων χώρων. Είναι ότι εξαφανίσθηκε η γειτονιά ως συλλογικότητα, ως σχέση ανθρώπινη, ως διαρκής διαδικασία κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας.

Παλιά ο δημόσιος χώρος αντιμετωπιζόταν –από ένστικτο περισσότερο - ως προέκταση του ιδιωτικού. « Οι νοικοκυρές σκούπιζαν το δρόμο, οι γείτονες πότιζαν το δέντρο της πλατείας, διότι χρειάζονταν ένα καθαρό και σκιερό χώρο όταν έβγαιναν στο «χωρατά». Σήμερα τα δέντρα των πεζοδρομίων ενοχλούν, είτε γιατί «λερώνουν» είτε γιατί κρύβουν τις ταμπέλες των καταστημάτων. Ο κόσμος δε βγαίνει εύκολα από το .. κλουβί του», είπε ο μπάρμπα-Γιάννης. «Αλλιώς θα ήμασταν περισσότεροι στο σημερινό φύτεμα. Αν όμως έβαζε ο καθένας ένα λιθαράκι, η πόλη θα ήταν καλύτερη. Αν ο καθένας από τη γειτονιά έφερνε ένα λουλούδι, η πλατεία θα άλλαζε όψη ».

Αργά ή γρήγορα όμως θα γίνει κι αυτό. Ο κόσμος θα βγει από το καβούκι του. Είναι θέμα χρόνου να καταλάβουμε όλοι ότι σε στιγμές δύσκολες η επιβίωση προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση.