τις θεραπείες που έγιναν στην Αθήνα κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του σε εξιδεικευμένο Ιατρικό κέντρο στο Χιούστον των ΗΠΑ. Ένα πρωτοφανές κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης ξεδιπλώθηκε όχι μόνο στην Κοζάνη αλλά σε όλη την χώρα με εισφορές χρημάτων από απλούς ανθρώπους φορείς και επιχειρήσεις. Ο Αλέξανδρος τελικά μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ και μετά από εγχειρήσεις, χημειοθεραπείες και ένα εντατικό θεραπευτικό πρόγραμμα που διήρκησε  7,5 μήνες επέστρεψε στην ζωή νικητής, στην οικογένειά του και τους φίλους του.  Συγκινημένος άφησε το αμαξίδιο στην άκρη και με τις πατερίτσες αγκάλιασε έναν έναν τους φίλους και τις φίλες του που είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς έξω από το σπίτι του. «Η χαρά του είναι τόσο μεγάλη που ακόμη δεν έχει επιστρέψει στο σπίτι είναι μαζί τους στην γειτονιά, δεν μπορείτε να πιστέψετε ποσό έχει αλλάξει η ψυχολογία του πόση είναι η χαρά του που ξαναβρίσκει τους φίλου του» μας λέει συγκινημένη η μητέρα του κ. Χριστίνα που έμεινε δίπλα του  και τους 13 μήνες της νοσηλείας του.

«Είμαστε όλοι μας πολύ ευτυχισμένοι, και χαρούμενοι που γυρίσαμε με τον Αλέξανδρο υγιή» σημειώνει η μητέρα του και αυτό «το οφείλουμε στους χιλιάδες ανθρώπους  που μας βοήθησαν να πραγματοποιήσουμε αυτό που πιστεύαμε ότι ήταν καλύτερο για το παιδί μας» και φανερά συγκινημένη εκφράζει την ευγνωμοσύνη της για αυτή την βοήθεια, «Θέλω να πως σε όλους αυτούς τους ανθρώπους ένα μεγάλο ευχαριστώ».

Η Μητέρα του Αλέξανδρου δεν ξεχνά και τους ανθρώπους που κατά την διάρκεια της παραμονή τους στις ΗΠΑ τους βοήθησαν και συμπαραστάθηκαν στην περιπέτειά τους.

Το πρώτο καιρό έμειναν σε ξενοδοχείο και  στην συνέχεια σε σπίτι που ανέλαβε  να βρει ει η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Χιούστον σε συνεργασία με τους ομογενής της περιοχής.  Όπως αναφέρει η Χριστίνα Μελισσηνού, η τοπική εκκλησία ανέλαβε το κόστος του ενοικίου τόσο του σπιτιού όσο και του ξενοδοχείου που μείναμε αρχικά. Με θερμά λόγια  περιγράφει το κλίμα, την θετική ενέργεια και την αύρα που οι Έλληνες μετέδιδαν καθημερινά τόσο στην οικογένεια όσο και στον Αλέξανδρο όταν το επισκέπτοντααν στο νοσοκομείο. «Αυτό που ζήσαμε του 7,5 μήνες στο Χιούστον δεν περιγράφεται με λόγια, οι Έλληνες που μας φρόντισαν τους νοιώθουμε σαν να είναι η οικογένειά μας» κατέληξε η Χριστίνα Μελισσηνού.