Μήπως για να προσφέρει λύσεις με την νέα του ιδιότητα στα τεράστια προβλήματα του Καλλικράτη και την αντιμετώπιση του τεράστιου χρέους του Δ. Κοζάνης που άφησε πίσω του;
Ή μήπως για να επανακτήσει την απολεσθείσα εμπιστοσύνη της εκλογικής του βάσης;
Για όποιον λόγο και αν ήρθε, ένα είναι βέβαιο. Ότι δεν μπορεί πλέον να κοιτάξει τον κόσμο στα μάτια, όπως έκανε ο τυφλός συνάδελφός του κ. Κουρουμπλής. Ότι ούτε ο κόσμος επιθυμεί να τον δει, κάτι που αποδεικνύεται από τη συνάντηση στο Κοβεντάρειο στις 3/7: απόλυτη αμηχανία, ελάχιστη συμμετοχή, και αυτή από υποχρέωση, με εξαίρεση κάποιους εναπομείναντες του εξουσιαστικού ΠΑΣΟΚ, παιδιά αυτού του πανάθλιου συστήματος, στο οποίο ο ίδιος πρωτοστάτησε για δεκαετίες.
Σε άλλες εποχές ήταν τιμή για μια περιοχή να έχει τρεις υπουργούς, τώρα είναι όνειδος. Διότι και αυτοί και οι άλλοι δύο κυβερνητικοί βουλευτές:
Αλλοίωσαν συνειδητά τη βούληση των πολιτών, υφαρπάζοντας την ψήφο τους με ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις.
Αποδυνάμωσαν την ελεγκτική και νομοθετική αρμοδιότητα του κοινοβουλίου.
Υπερψήφισαν τον κατάπτυστο νόμο του μεσοπρόθεσμου εκχωρώντας, όχι μόνο την διακυβέρνηση της χώρας και την περιουσία του ελληνικού λαού, αλλά και την Εθνική Κυριαρχία, σε «εταίρους» και τραπεζίτες.
Και τελευταία, η κυβέρνηση την οποία υπηρετούν, επιστράτευσε τη βία, τις προβοκάτσιες, και ίσως το παρακράτος, για να εξαλείψει και το τελευταίο εμπόδιο στο καταστροφικό της έργο, την ελεύθερη έκφραση του αγανακτισμένου λαού στις πλατείες.
Γνωρίζαμε ότι η καρέκλα της εξουσίας είναι γλυκιά, ακόμη και όταν πρόκειται για την καρέκλα σε ένα χρεοκοπημένο κράτος. Δεν γνωρίζαμε όμως ότι δεν έχει αντίτιμο. Πόσα εκατομμύρια ανέργων και νεόπτωχων απαιτούνται; πόση περιουσία και παραγωγικές πηγές πρέπει να ξεπουληθούν οριστικά και να τις στερηθούν οι επόμενες γενεές; πόση διάλυση του κοινωνικού ιστού είναι ακόμη επιτρεπτή και πόσος εξευτελισμός των δημοκρατικών θεσμών είναι ακόμη ανεκτός; ώστε κάποιος να την αποποιηθεί;
Κοζάνη 4/7/2011