Η σκληρή, δυστυχώς, πραγματικότητα για εμάς είναι ότι τα τηλέφωνα που δεχόμαστε, σε 24ωρη βάση, για περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς το τελευταίο διάστημα. Μιλώντας για ενδοοικογενειακή βία εννοούμε κάθε είδους πράξη συναισθηματικής, λεκτικής, σωματικής, σεξουαλικής, εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης με αποτέλεσμα την πραγματική ή δυνητική βλάβη του ατόμου στην υγεία, στην επιβίωση, στην ανάπτυξη και στην αξιοπρέπεια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΡΣΙΣ-Κοζάνης διαφαίνεται αύξηση στα επεισόδια κακοποίησης, με μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση στις ήδη υπάρχουσες καταστάσεις βίας, αλλά είδαμε, δυστυχώς, να δημιουργούνται και τα πρώτα επεισόδια σε οικογένειες που μέχρι πρότινος δεν αντιμετώπιζαν κάποιου τέτοιου είδους οικογενειακή δυσλειτουργία.
Η βία μπορεί να συμβεί σε κάθε μορφή ανθρώπινης σχέσης και συμβίωσης ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής τάξης, φυλής ή εθνικότητας. Οι αιτίες της είναι πολυπαραγοντικές.

Κανένας παράγοντας από μόνος του, όμως, δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί ένας άνθρωπος μπορεί να συμπεριφερθεί βίαια. Υπάρχει, ωστόσο, ένα πρότυπο που μπορεί να περιγράψει συστημικά την αλληλεπίδραση αυτή των παραγόντων και αυτό δεν είναι άλλο από το σχήμα Κοινωνία- Κοινότητα- Σχέσεις- Άτομο.

Η οικονομική κρίση επέφερε κοινωνική αναταραχή και εάν αναλογιστούμε ότι το επίπεδο της κοινότητας αναφέρεται στο πλαίσιο όπου δημιουργούνται οι κοινωνικές σχέσεις, όπως η γειτονιά, το σχολείο, ο εργασιακός χώρος, αλλά και άλλοι θεσμοί, τότε λοιπόν το κάθε άτομο επηρεάζεται, αφού λειτουργεί και αλληλεπιδρά μέσα σε αυτό το σύστημα. Η μη εύρεση εργασίας, η ανεργία, η φτώχεια και το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης δημιουργούν μειονεκτικές κοινωνικές επαφές και απομόνωση και πολλοί είναι αυτοί που βιώνουν έντονη κατάσταση άγχους αναφορικά με θέματα επιβίωσης. Καθημερινά βλέπουμε μπροστά μας οικονομικές, εκπαιδευτικές, κοινωνικές και πολιτικές ανισότητες. Κοινωνικά και πολιτικά πρότυπα που ενθαρρύνουν την χρήση της βίας. Αναποτελεσματικές και περισσότερο ανύπαρκτες πολιτικές για τα παιδιά και την οικογένεια. Ανεπαρκής προληπτική ιατρική περίθαλψη. Περικοπές στην κοινωνική πρόνοια. Αυτό από μόνο του, όμως, δεν είναι βία;

Μέσα από την μελέτη των περιπτώσεων μας είδαμε μέλη οικογενειών να καταφεύγουν στην χρήση αλκοόλ θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα μειωθεί το άγχος τους, εμφανίζοντας, όμως, στη συνέχεια βίαιες συμπεριφορές. Είδαμε παιδιά με εμφανή σημάδια παραμέλησης από άποψη κυρίως βασικών υλικών αγαθών (ρουχισμό και τροφή). Είδαμε γυναίκες να κακοποιούνται παρατεταμένα με ιδιαίτερη ένταση και να μην έχουν την εναλλακτική φυγής από το περιβάλλον τους, λόγω οικονομικών δυσκολιών. Είδαμε παιδιά που έχρηζαν άμεση απομάκρυνση από την οικογενειακή τους εστία και να μην υπάρχουν αντίστοιχες δομές φιλοξενίας διότι το κράτος Πρόνοιας καθημερινά διαλύεται.

Η βία, δυστυχώς, αποτελεί μία από τις λιγότερο ορατές μορφές κακοποίησης καθώς το μεγαλύτερο μέρος της λαμβάνει χώρα μέσα στο σπίτι. Ωστόσο, θα πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε ότι δεν είναι ιδιωτική τους υπόθεση και ότι τέτοιου είδους πράξεις διώκονται ποινικά. Ακόμη και εάν αντιληφθούμε οποιαδήποτε μορφή βίας θα πρέπει να την γνωστοποιούμε αμέσως στις αρμόδιες κατά περίπτωση αρχές και υπηρεσίες. Διαφορετικά θα είμαστε και εμείς συνειδητά συνένοχοι και συντηρητές του φαινομένου.

Ας έρθουμε, λοιπόν, κάθε μέρα όλο και πιο κοντά ο ένας στον άλλον, ας μην αφήσουμε την εξάλειψη της αλληλεγγύης να φέρει σε θάνατο την κοινότητα μας, ας σταθούμε με αξιοπρέπεια δίπλα στον συνάνθρωπο μας και να συμβάλουμε όλοι μας όσο το δυνατόν περισσότερο στην καταπολέμηση αυτού του φαινομένου. Ας μην αφήσουμε τις καταστάσεις να συντηρήσουν και την σιωπή μας!

Μη φοβάσαι, λοιπόν, μίλα και σπάσε τη σιωπή σου. Δεν είσαι μόνη σου!

Στο τηλέφωνο της ΑΡΣΙΣ, 2461049799, μπορείς όλο το 24ωρο να βρεις βοήθεια σε περιπτώσεις άμεσης ανάγκης, ψυχοσυναισθηματικής και συμβουλευτικής στήριξης, νομικών συμβουλών, ενημέρωση για αναζήτηση ξενώνων φιλοξενίας ή όποια άλλη πληροφορία χρειαστείς.