Τον είδα στο περιθώριο των περσινών εκδηλώσεων των Πρεσπών στην Φλώρινα. Τον είχα χάσει τα τελευταία χρόνια και μια κοινή μας φίλη η Χρύσα Μάντση με ενημέρωσε ότι ο Λάζαρος βρίσκεται στην αίθουσα του ξενοδοχείου «Φαίδων» που χρησιμοποιεί η οργανωτική επιτροπή των Εκδηλώσεων. Δεν έχασα ούτε στιγμή, σε δέκα λεπτά ήμουν εκεί, τον είδα να κάθεται στο λοφτ του ξενοδοχείου παρέα με προσκεκλημένους  και συμμετέχοντες των εκδηλώσεων. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, θυμηθήκαμε, ταξιδέψαμε πολλά χρόνια πίσω, όταν ακόμη η γέφυρα στον Αγ. Αχίλλειο δεν υπήρχε, μιλήσαμε για τις βραδιές με τον Μπρεγκοβιτς, με την Ελένη Καραϊνδρου, τον Μίκη Θεοδωράκη, την Αλεξίου και τον Νταλάρα.

Ο Λάζαρος   ήταν ένας από τους ακούραστους ανθρώπους που δούλεψε πολύ σκληρά για να είναι όλα τέλεια στις εκδηλώσεις. Κάποιες χρονιές είχε αναλάβει το κομμάτι της διαχείρισης των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων που ερχόταν στην περιοχή.

Ο Λάζαρος δεν ήταν μόνο ο άνθρωπος των εκδηλώσεων Πρεσπών, ήταν ένας φίλος που όσες φορές χρειάστηκε, ήταν παρόντας για να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες και συμβουλές  στις δημοσιογραφικές μας αναζητήσεις, στις έρευνες μας και τα «δύσκολα» ρεπορτάζ που έπαιζαν πολλές φορές στο Mega και την Ελευθεροτυπία από την Φλώρινα. Γνώριζε την τοπική ιστορία αλλά γνώριζε απίστευτες μικρές και μεγάλες τοπικές τραγωδίες της Φλώρινας.

Επίσης διατηρούσε επαφές και σχέσεις με ένα πολύ μεγάλο κύκλο ανθρώπων όχι μόνο από την Φλωρινιώτικη και ορεινή ύπαιθρο αλλά και με Φλωρινιώτες που εξαιτίας του εμφυλίου ζούσαν πια ως Μακεδόνες στο Μοναστήρι το Πριλεπ και τα Σκόπια.  

Λάζαρε σε ευχαριστούμε για όλα, καλό ταξίδι στο κόσμο των άστρων.

Σ Κουταβάς