Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: κατερίνα παπαστεργίου

Κίνητρο, όραμα, ελπίδα αυτές οι λέξεις είναι καρφωμένες στο μυαλό και δεν λένε να φύγουν ίσως ότι σου λείπει και ποθείς διακαώς να πηγαίνει επί τούτου

Σταρένια επιδερμίδα, πράσινα ολοστρόγγυλα μάτια και μια πλεξούδα που έφτανε μέχρι την μέση. Πλησίασε με φωνή χαμηλή και βραχνή αλλά

Ξύλινο και τρεμάμενο, βιδωμένο στο έδαφος με βίδες μεγάλες και μεταλλικές. Πάντα έτρεμε επικίνδυνα μα ποτέ δεν έπεσε. Άντεξε βάρη, ασήκωτες σκέψεις ανθρώπων, μαύρες μοναξιές και κεφάλια

Από τότε που η πονηριά έγινε ευφυΐα και η αλήθεια αλητεία οι άνθρωποι μπερδεύτηκαν και δυστύχησαν. Οι άλλοι όχι εμείς πάντα οι άλλοι,

Πλησιάζουν Χριστούγεννα! Στολισμένα δέντρα, μπάλες με χρυσόσκονη, γιρλάντες, μπότες αγιοβασιλιάτικες, σεμεδάκια με ταρανδάκια, παντού η μορφή του στρουμπουλού και χαμογελαστού γέρου με την κόκκινη στολή και την κάτασπρη γενειάδα.