Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: κατερίνα παπαστεργίου

Πόσα μηνύματα κρύβει ένα μήνυμα; Τόσα όσα και ένα συναίσθημα. Με μπογιά, με σπρέι, με μαρκαδόρο, με πλήκτρα. Ο τοίχος είχε την δική του ιστορία,

Τρέχεις σαν τρελός να προλάβεις! Αυτό που έχασες στο ακριβώς, το βρίσκεις και δέκα. Κι όμως, τι και αν το βρήκες; Έχεις αργήσει αυτό έχει σημασία, θα πληρώσεις το τίμημα. Μέρα γεμάτη, δρόμοι φασαριόζικοι,

Πόση κατάντια να χωρέσει στη χώρα της σοφίας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, και της επιστήμης; Πώς να σβήσει κανείς το όνομά της στο χαραγμένο μυαλό των ανθρώπων στα πέρατα της γης;

Πάντα νόμιζες πως όλοι γύρω σου είναι σαν και εσένα, ευαίσθητοι, πονόψυχοι και πως οι άλλοι “μακριά από μας” είναι από διαφορετική στόφα, άλλης κοπής, ένα κράμα σκληρό και αδιαπέραστο σχεδόν από μπετόν. Ουκ ολίγες ήταν οι φορές που αναρωτήθηκες.

Πόση κατάντια να χωρέσει στη χώρα της σοφίας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, και της επιστήμης; Πώς να σβήσει κανείς το όνομά της στο χαραγμένο μυαλό των ανθρώπων στα πέρατα της γης; Πώς να μετατραπεί η περηφάνια σε μιζέρια; Ποιος μπορεί να βάψει..