Οι μεγάλοι ωφελημένοι είναι τα ελληνικά και ξένα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στην ενέργεια.

Σοβαρές και διαχρονικές ευθύνες έχει και η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Οι εκεί παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ μεθοδευμένα απεμπόλησαν τη θέση για «καμιά μετοχή της ΔΕΗ σε ιδιώτες» με διάφορες δικαιολογίες και τεχνάσματα. Στο όνομα του ρεαλισμού ή του εκσυγχρονισμού αποπροσανατόλιζαν εργαζομένους στη ΔΕΗ και λαϊκά στρώματα, διαχωρίζοντας τεχνητά το ξεπούλημα από την πολιτική της ΕΕ για την απελευθέρωση της ενέργειας. Πίσω από τις αγωνιστικές κορόνες και τις κατά καιρούς απεργιακές κινητοποιήσεις για τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ, στην ουσία έβαλαν πλάτη στις διάφορες μορφές ιδιωτικοποίησής της. Το ίδιο έκαναν και για τις διάφορες μορφές προσωρινής, ελαστικής εργασίας, στις εργολαβίες, στη μαύρη δουλειά στα ορυχεία της ΔΕΗ και αλλού.

Τώρα με το νέο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων κυβέρνησης και τρόικας, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του χρέους, η ΔΕΗ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ξεπουλήματος. Διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι ήδη διαγκωνίζονται σκληρά για το ποιος θα αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι από ό,τι έχει απομείνει στα πεδία λιγνίτη, στις παραγωγικές μονάδες, τα δίκτυα μεταφοράς κλπ. Αυτή η σκληρή σύγκρουση αναπαράγεται σε επίπεδο κυβέρνησης και κομμάτων και εκδηλώνεται με διαφωνίες που αφορούν τον τρόπο και τη μορφή που θα γίνει η εκποίηση. Αποτελεί καθαρή απάτη το δίλλημα: Πλήρως ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ ή μερικώς, υπό δημόσιο έλεγχο ή χωρίς.

Η απελευθέρωση της ενέργειας είναι άρρηκτα δεμένη με την αντιμετώπιση της ενέργειας ως εμπορεύματος και τη λειτουργία της ΔΕΗ με στόχο το καπιταλιστικό κέρδος. Ο περιβόητος «δημόσιος χαρακτήρας» της δεν μπορεί να αναιρέσει τους νόμους της αγοράς. Με όποια μορφή και αν προωθείται η ιδιωτικοποίηση και ιδιωτικοοικονομική λειτουργία της, με 0%, 33% ή 51% συμμετοχή του δημοσίου, οι συνέπειες είναι οδυνηρές και για το λαό και για τα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στη ΔΕΗ. Τα τιμολόγιά της για τα λαϊκά νοικοκυριά θα συνεχίσουν την ξέφρενη άνοδό τους. Ο διαχωρισμός και η διαχείριση των δικτύων μεταφοράς και διανομής με γνώμονα το κέρδος θα φέρει ακόμα πιο πλημμελή συντήρηση των δικτύων που αφορούν την τροφοδοσία των πόλεων και των χωριών, ενώ ο λαός θα πληρώνει τα δίκτυα που θα τροφοδοτούν τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Η παράδοση των λιγνιτικών μονάδων στο κεφάλαιο θα αυξήσει την ανεργία και θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το περιβάλλον. Μεγάλους κινδύνους θα έχει και η ιδιωτικοποίηση των υδροηλεκτρικών έργων τόσο στην ύδρευση, όσο και στην άρδευση.

Το ότι η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του συστήματος παριστάνουν τώρα τους έκπληκτους για τις διάφορες οικονομικές συναλλαγές της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ με τη διοίκηση της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ, τις οποίες και γνώριζαν και συνυπεύθυνοι ήταν, δείχνει πόσο αδυσώπητη είναι η σύγκρουση συμφερόντων για τη λεία. Δείχνει πόσο σάπιο είναι το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, πόσο εκφυλισμένος είναι ο κυβερνητικός, εργοδοτικός συνδικαλισμός που υπηρετεί τα μονοπώλια και την εργατική αριστοκρατία, σε καμιά περίπτωση τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ και συνολικότερα της χώρας πρέπει να βγάλουν επειγόντως συμπεράσματα, να εκτιμήσουν πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ και για την επίμονη θέση του: Καμιά μορφή ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, καμιά αποδοχή της πολιτικής της απελευθέρωσης της ενέργειας. Αλλά και για τη θέση των συνδικαλιστικών του δυνάμεων που αρνήθηκαν να μπουν στο παιχνίδι της οικονομικής συνδιαλλαγής με τη διοίκηση της ΔΕΗ και έγκαιρα διαχώρισαν τη θέση τους από την πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ καταγγέλλοντας ότι αυτά τα φαινόμενα εκφυλίζουν και παγιδεύουν το εργατικό κίνημα.

Ο δρόμος της υποταγής, του μικρότερου κακού, έχει αποδειχτεί ότι οδηγεί τους εργαζόμενους διαρκώς στα χειρότερα. Δρόμος επιστροφής προς τα πίσω σε προηγούμενες δεκαετίες και για τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ και γενικά για τα λαϊκά στρώματα δεν υπάρχει.

Η λύση προς όφελος των εργαζομένων και της χώρας είναι μια: ΔΕΗ πλήρως κοινωνικοποιημένη σε μια Ελλάδα αποδεσμευμένη από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Μόνο έτσι μπορεί να διαμορφωθεί και να λειτουργήσει ένας ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας, που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών, με την παραγωγή, τη μεταφορά και τη διανομή της ενέργειας να είναι κοινωνική – κρατική ιδιοκτησία και τα ενεργειακά έργα να σχεδιάζονται πανεθνικά, κεντρικά, επιστημονικά και να υλοποιούνται με λαϊκή συμμετοχή και εργατικό έλεγχο. Μόνο σε αυτό το φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης μπορεί να εξασφαλίζεται φθηνό, επαρκές και ασφαλές ρεύμα για το λαό, να μειώνεται ο βαθμός ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, να εξασφαλιστεί η ενεργειακή επάρκεια για την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.

Μόνο σε αυτή τη γραμμή πάλης και συσπείρωσης μπορεί ο αγώνας των εργαζομένων στη ΔΕΗ να εμποδίσει τα αντιδραστικά σχέδια κυβέρνησης – ΝΔ – πλουτοκρατίας, να έχει νικηφόρα προοπτική. Να αποκτήσει την αλληλεγγύη των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, να συμβάλει στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ των εργαζομένων. Τώρα είναι ώρα ευθύνης για όλους και πρώτα απ' όλα για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ.