Σε μια περίοδο όμως που ο πρωθυπουργός δεν έχει κατορθώσει να επιτύχει τη συναίνεση μεταξύ των βασικών υπουργών και του κόμματος του, δεν είναι υπερβολικές οι πιέσεις προς την αντιπολίτευση;
Τόνισα πρόσφατα σε δημόσια τοποθέτησή μου ότι χρειαζόμαστε συναίνεση και πολιτική συνεννόηση. Χρειαζόμαστε πολιτικές σύγκλισης στις μεγάλες πολιτικές επιλογές, που οφείλει να κάνει η χώρα μέσα στην κρίση ώστε να επιτύχει την έξοδο από αυτήν. Η συναίνεση όμως δεν μπορεί να είναι προϊόν επιβολής. Ένα είναι σίγουρο πάντως: αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, όλοι κρινόμαστε. Δεν λέμε σήμερα κάτι διαφορετικό από αυτό που λέγαμε ένα χρόνο πριν.

 

Είναι μια θετική λύση για τη χώρα μας αυτή που τις τελευταίες ημέρες ακούγεται περί ήπιας αναδιάρθρωσης του χρέους ή κι εσείς εμμένετε στην τοποθέτηση πως οποιουδήποτε τύπου αναδιάρθρωση του χρέους θα αποβεί μοιραία;
Κουράσαμε με αυτή τη συζήτηση. Τα δελτία των οχτώ έχουν μετατραπεί σε καρουζέλ μιζέριας και πανικού. Αν συνεχιστεί αυτή η σεναριολογία γύρω από τα δημοσιονομικά, νομίζω ότι σε λίγο κανείς πολίτης δεν θα ακούει, ούτε τους δημοσιογράφους, ούτε τους πολιτικούς. Ποιός θα τολμήσει να επενδύσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Συνεπώς, επαναλαμβάνω, είναι μια αδιέξοδη συζήτηση, άδικη για όσα έχουμε κάνει 19 μήνες τώρα και ακόμη πιο άδικη απέναντι στις προοπτικές μας να τα καταφέρουμε.

Μήπως η ΝΔ έχει δίκιο όταν δεν συναινεί σε μια συνταγή που εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται λανθασμένη;
Η Νέα Δημοκρατία επέλεξε αρχικά να τηρήσει τη μεταπολιτευτική πεπατημένη και να σταθεί απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Καλώς ή κακώς, αυτό θα κριθεί από τους πολίτες και την Ιστορία. Αυτό στο οποίο δεν έχει δίκιο, είναι να εμφανίζεται ως κριτής και μετά Χριστόν προφήτης ο κ. Σαμαράς, όταν οι ευθύνες τους είναι τεράστιες για όσα ζούμε εδώ και τρία περίπου χρόνια. Θυμίζω, ότι η κρίση δεν ξέσπασε με το Μνημόνιο. Η χώρα βυθίζεται από το 2008 στην ύφεση και η Νέα Δημοκρατία προτίμησε να κληροδοτήσει σε άλλον το πρόβλημα. Σε ό,τι αφορά ένα νέο πακέτο στήριξης της χώρας, θεωρώ μονόδρομο την έμφασή στη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και της ανάπτυξης. Νέο κύμα περιοριστικών μέτρων θα πνίξει την ανάκαμψη που άρχισε να διαφαίνεται.

Προσωπικά έχετε επωμιστεί το στοίχημα της ανάπτυξης, ανακοινώνοντας καινοτόμες λύσεις και παρεμβάσεις. Την ίδια στιγμή όμως εντοπίζεται δυσπραγία στα συναρμόδια υπουργεία ως προς την προσέλκυση ξένων επενδύσεων στη χώρα μας.
Η οικονομία λειτουργεί σε άλλους ρυθμούς από την πολιτική. Δεν σας κρύβω ότι με τα πρόσφατα στοιχεία που δείχνουν την οικονομία σιγά σιγά να ανακάμπτει, πιστεύω ότι η υγιής επιχειρηματικότητα θα αυτονομηθεί από το δημοσιονομικό πρόβλημα και θα τραβήξει το δρόμο της. Όμως αυτό δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για καθυστερήσεις ή αστοχίες. Αλλού είμαστε γρήγοροι και αποτελεσματικοί, αλλού ίσως να υποτιμήσαμε τις αντιδράσεις κάποιων εγωιστικών συμφερόντων, αλλού ίσως να καθυστερήσαμε ή να ολιγωρήσαμε μπροστά στο πολιτικό κόστος ή και στη σκληρότητα κάποιων αποφάσεων. Όμως δεν υπάρχει πισωγύρισμα και καιρός για μάχες οπισθοφυλακής.

Πόσο άνετα νιώθετε όμως όταν επί των ημερών της διακυβέρνησής σας μιλάτε για ιδιωτικοποιήσεις, μείωση του κοινωνικού κράτους, περικοπές των συντάξεων και απολύσεις στο δημόσιο τομέα;
Για μένα, το να υπηρετείς την πατρίδα σου και το δημόσιο συμφέρον, είναι απόδειξη ευθύνης και προοδευτισμού. Δεν κρύφθηκα ποτέ πίσω από δογματισμούς και κενά συνθήματα για να επιβεβαιώνω την ταμπέλα του σοσιαλιστή. Για μένα ΠΑΣΟΚ και Κεντροαριστερά είναι συνώνυμα της ευθύνης, της έξυπνης προσαρμογής, των αποτελεσμάτων, της τόλμης, του σεβασμού των δικαιωμάτων του μη προνομιούχου, της παραγωγής πλούτου που επιστρέφει στην κοινωνία. Αν πρέπει να ακουγόμαστε διαφορετικοί για να σώσουμε την πατρίδα, μην αμφιβάλλετε ότι θα το κάνουμε.

Μπροστά στο διαφαινόμενο πολιτικό αδιέξοδο, θεωρείτε πως η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία είναι μια λύση ή είστε οπαδός του ανασχηματισμού;
Είμαι οπαδός της επιτάχυνσης του κυβερνητικού έργου, της επανεξέτασης των πολιτικών που δεν μας οδηγούν εκεί που θέλαμε, και της συναίνεσης σε βασικά ζητήματα που κρίνουν την επιβίωση της χώρας. Όσοι επιχειρούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές αυτήν την κρίσιμη περίοδο, θα πρέπει να το σκεφτούν καλά.

Μια ευρέως διαδεδομένη άποψη που κυριαρχεί στην κοινωνία είναι πως στην κυβέρνηση επικρατούν δύο τάσεις: αυτή των μη εκλεγμένων άμεσα από το λαό υπουργών αλλά ταυτόχρονα έμπιστων του πρωθυπουργού κι όλων των υπολοίπων, που υπό το βάρος της μάχης του σταυρού κι έχοντας εξουσιοδότηση άμεσα από τη βάση, ασκείτε πιο άμεσες πολιτικές.
Ένας υπουργός καλείται να εφαρμόσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που έχουν εγκρίνει οι πολίτες με την ψήφο τους. Από την άλλη οφείλει να διοικήσει με αξιοκρατία, αποτελεσματικότητα και διαφάνεια – πολλές φορές αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος. Νομίζω ότι σε ένα σύγχρονο επιτελικό κράτος, πρέπει να συνυπάρχουν αρμονικά εκλεγμένοι και διορισμένοι λειτουργοί, είτε είναι υπουργοί, είτε είναι υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς. Οι τελευταίοι δε, θα μπορούσαν να είναι ανεξάρτητοι από τον εκλογικό κύκλο και την κυβέρνηση, να προέρχονται από τους άριστους της δημόσιας διοίκησης, ώστε να εξασφαλίζεται η συνέχεια στο κυβερνητικό έργο. Και οι μεν και οι δε πάντως, πρέπει να κρίνονται και να λογοδοτούν.

Ποια εξήγηση δίνετε στο γεγονός πως ασκείται τόσο αυστηρή κριτική για την έλλειψη συντονισμού της κυβέρνησης;
Είναι λογικό να παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα. Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κάνει πολλές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να νομοθετεί κατά συρροή και να εφαρμόζει χιλιάδες νόμους, προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις που «κολλάνε» σε επιτροπές, ελέγχους, διευθύνσεις, υπουργικά γραφεία. Για παράδειγμα, υπάρχουν επενδύσεις, οι οποίες εκκρεμούν σε πολλά συναρμόδια υπουργεία, με αποτέλεσμα να καθυστερούμε και να χάνουμε ευκαιρίες για ανάπτυξη.

Είστε ευχαριστημένος με την εικόνα που παρουσιάζει το κέντρο της Αθήνας αλλά και την παρέμβαση με τόσο βίαιο τρόπο της αστυνομίας;
Το κέντρο της πόλης συσσωρεύει όλα τα προβλήματα της χώρας. Άλλα σε μικρογραφία, άλλα σε μεγέθυνση. Η κυβέρνηση συνεργάζεται ήδη με τη νέα δημοτική αρχή και σύντομα ευελπιστώ ότι θα δούμε αποτελέσματα. Σε ό,τι αφορά το ρόλο της αστυνομίας, δεν είναι αστυνομικό ζήτημα η παράνομη μετανάστευση ή η ύπαρξη δημόσιου χώρου. Η αστυνομία δεν μπορεί να λύσει τα κοινωνικά προβλήματα, οφείλει να καταπολεμά το έγκλημα, να είναι επαγγελματική, καλά εκπαιδευμένη και να προστατεύει τα δικαιώματα του πολίτη. Όχι να αυθαιρετεί και να βιαιοπραγεί.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια μεγάλη οπισθοχώρηση του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα με αναφορές σε όλο το φάσμα της κοινωνίας, όμως ο κορμός του είναι η πλατιά μεσαία τάξη, που αυτήν την περίοδο συμπιέζεται από όλες τις πλευρές. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν αυτήν την τάση, αλλά και τη διάχυτη κοινωνική ανασφάλεια.

Είναι ταμπού για εσάς οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων;
Όποιες αλλαγές γίνουν στη σύνθεση του δημόσιου τομέα, θα δρομολογηθούν μέσω συνταξιοδοτήσεων, της μη ανανέωσης συμβάσεων ορισμένου χρόνου και των συγχωνεύσεων σε φορείς που φορτώνουν την οικονομία με περιττό λίπος και δαπάνες. Συνεπώς, ταμπού απέναντι σε κόστη και βάρη που φορτώνονται στη νέα γενιά, στο συνεπή φορολογούμενο, στον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα και στο μη προνομιούχο δεν έχουμε. Σε λίγες μάλιστα ημέρες, θα σας παρουσιάσω σημαντικές αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας.

Πολλοί σας χαρακτηρίζουν ως έναν εκ των εν δυνάμει υποψηφίων για τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Πώς νιώθετε παράλληλα στο άκουσμα της λέξης «δελφίνος»;
Ξέρετε, το μεγάλο ζητούμενο σήμερα, είναι ότι πρέπει να φέρουμε πίσω τη χαμένη αξιοπιστία της πολιτικής. Η πολιτική, ως ευθύνη, ως πράξη, ως αποτέλεσμα, ως προσφορά, έχει χαθεί. Τι νόημα έχει η εκλογολογία, οι δήθεν ανασχηματισμοί, οι ίντριγκες, όταν οι πολίτες μας έχουν γυρίσει συνολικά την πλάτη; Ποια αναφορά έχει στη δύσκολη καθημερινότητα του Έλληνα αν ο Χ ή ο Ψ πολιτικός θα μετοικήσει σε άλλο υπουργείο ή διατύπωσε μια άλλη άποψη στο υπουργικό συμβούλιο ή άσκησε κριτική στην κοινοβουλευτική του ομάδα; Συνεπώς, ας κάνουμε καλά τη δουλειά μας στη θέση που μας εμπιστεύεται ο πρωθυπουργός, κερδίζοντας τους πολίτες με έργα και όχι με άλλα λόγια. Δεν μου ταιριάζει, ούτε διεκδίκησα το χαρακτηρισμό «δελφίνος». Δεν βρίσκω κανένα νόημα στη συντήρηση προσωπικών φιλοδοξιών με επιφανειακούς όρους, συντηρώντας ένα παιχνίδι που βασίζεται σε λόγια και υπολείπεται σε έργα.