Το «παραπάνω» που θέλουμε για την Παιδεία δεν υπάρχει στα δημόσια ταμεία. Αυτή είναι η αλήθεια και το χειρότερο που θα μπορούσα να κάνω είναι να χαϊδέψω πλάτες και αυτιά, συζητώντας ανύπαρκτα και ανέφικτα εναλλακτικά σενάρια. Αυτό δεν λέγεται συναίνεση. Αυτό λέγεται παραπλάνηση και δεν τιμά κανέναν. Ούτε αυτόν που τα λέει, ούτε αυτόν που τα ακούει. Τη συναίνεση πρέπει να την οικοδομήσουμε πάνω στην αλήθεια. Και όχι πλέον σε μια λογική «τι μπορούμε να πάρουμε», αλλά «τι μπορούμε να δώσουμε». Το πρόταγμα είναι ηθικό και πατριωτικό. Ο εθελοντισμός, η προσφορά, η κοινωνική ευθύνη, πρέπει να είναι στην κορυφή της δημόσιας ατζέντας για την εκπαίδευση και το μέλλον της. Καλούμε τους μεγάλους Έλληνες της Διασποράς να προσφέρουν στην Ελλάδα. Ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει ανάλογα με τη θέση του και τις δυνατότητές του. Και είναι λογικό οι αυξημένες δυνατότητες να μεταφράζονται και σε αυξημένη συνεισφορά. Αυτό θέλουμε να δούμε και από τα πλέον εύπορα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν υπάρχει μόνο το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος.
Υπήρξαν κατά τα προηγούμενα χρόνια και δυσθεώρητες κερδοφορίες.

Εθνική Συνύπαρξη:
H κλασική αποτυχημένη συνταγή: «Πάμε εκλογές» μπορεί να είναι λύτρωση, αλλά δεν είναι λύση.
Το ατελέσφορο των εκλογών δεν αφορά μόνο στην οικονομική διάσταση των πραγμάτων. Τι σημαίνει δημοκρατική νομιμοποίηση σήμερα; Η δημοσιονομική κρίση αναδεικνύει με πολύ πιο έντονο τρόπο και την κρίση των θεσμών. Κρίση του Κοινοβουλίου, κρίση του κομματικού συστήματος, αμφισβήτηση των παραδοσιακών μορφών επικοινωνίας πολίτη και πολιτικού. Θα τα έλυνε όλα αυτά μια προσφυγή στις κάλπες; Για να επιτύχουμε τι; Να επιβεβαιώσει, απλώς, ο καθένας τον κομματικό ναρκισσισμό του; Χρειάζεται να πράξουμε πολλά περισσότερα από το να κρυφτεί το πολιτικό σύστημα πίσω από τους πολίτες. Το ερώτημα είναι: μπορούμε;
Η Αριστερά δεν θέλει και δεν μπορεί, επαναπαυμένη στην αδιέξοδη επαναστατική ρητορική χωρίς λύσεις και χωρίς διεξόδους.
Η Δεξιά του κ. Σαμαρά παλεύει να αποδείξει ότι έχει μία λύση, που όμως αυτή τη στιγμή δεν την συζητά κανένας.
Η επαναδιαπραγμάτευση είναι εφικτή ακόμα και το φθινόπωρο αν υπάρχει εθνική συστράτευση και σαφή δείγματα ικανότητας υλοποίησης των στόχων.