Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ και να πω δυο λόγια μόνο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της περιοχής μου, αλλά και γενικότερα για τα περιφερειακά Εκπαιδευτικά Τριτοβάθμια Ιδρύματα. Γιατί δεν είναι λίγες οι φωνές που εύκολα μιλούν απαξιωτικά για τα περιφερειακά Ιδρύματα. Και όμως υπάρχουν άνθρωποι εκεί, διδάσκοντες και διδασκόμενοι, που δουλεύουν συστηματικά και δουλεύουν σκληρά κι έχουν αποτελέσματα και επιτυχίες. Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας είναι έκτο μεταξύ είκοσι τεσσάρων πανεπιστημίων όσον αφορά την ερευνητική δραστηριότητα σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2010. Έχει σημαντικές δυνατότητες μετά από σοβαρή δουλειά αλλά και αξιολόγηση από ξένους αξιολογητές για το ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, που το καθιστούν δυνατόν να εισέλθει στον Τρίτο Κύκλο Σπουδών, εφόσον δε βρίσκει νομικά κωλύματα.
Επιτέλους, ας απελευθερώσουμε τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς οριζόντια μέτρα που τα στραγγαλίζουν και δεν τα αφήνουν να προχωρήσουν, αλλά και βέβαια με συνεχή αξιολόγηση, για να γίνουν πραγματικοί ισχυροί πυλώνες ανάπτυξης της περιοχής τους. Νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη υπηρεσία, να τα οδηγήσουμε δηλαδή στην αριστεία στον τομέα του το καθένα, παρά να ερχόμαστε εδώ μέσα και να προωθούμε τα συνδικαλιστικά συμφέροντα επαγγελματικών ομάδων ή εκπαιδευτικών ή οτιδήποτε άλλο.
Τώρα που η χώρα μας διανύει τη δυσκολότερη οικονομική και κοινωνική περίοδο των τελευταίων πενήντα χρόνων, τώρα που όπως ισχυρίζονται οι Έλληνες και ξένοι, «έχουμε πιάσει πάτο», οφείλουμε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να έχουμε νέες γενιές με υψηλή ευθύνη και άριστη παιδεία. Αυτές οι γενιές θα δημιουργήσουν νέες κοινωνικές τάσεις, όπου η συναλλαγή και η αναξιοκρατία θα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Στόχος μας πρέπει να είναι να διορθώσουμε παθογένειες δεκαετιών στο χώρο των ΑΕΙ, να γίνουν ριζικές αλλαγές, να ανακτηθεί ο χαμένος χρόνος, να δημιουργήσουμε πανεπιστήμια ανταγωνιστικά, ποιοτικά και διεθνοποιημένα στην υπηρεσία της κοινωνίας και της επιστήμης, πανεπιστήμια αντάξια της ιστορίας μας που θα εφοδιάζουν τα παιδιά μας με τα απαιτούμενα προσόντα, όχι μόνο για να εξασφαλίσουν το εργασιακό τους μέλλον, αλλά να είναι και έτοιμα μπροστά στις ραγδαίες οικονομικές, τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις.