στις 19:30 το βράδυ, στην πίσω είσοδο του Φιλοπρόοδου Συλλόγου να ξαναβγούμε στο χωρατά της γειτονιάς, να πούμε και να ακούσουμε ιστορίες στο δρομάκι πίσω απ το στέκι του Συλλόγου.
Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες ο «χωρατάς» στην Κοζάνη δε σήμαινε μόνο το αστείο ή το πείραγμα, αλλά απέκτησε και μια πιο χωρική έννοια προσδιορίζοντας ολόκληρη τη γειτονιά. Στο χωρατά λοιπόν, δηλαδή στους δρόμους και τα σοκάκια της πόλης, μαζευόταν ο κόσμος της γειτονιάς κατά τις απογευματινές και βραδινές ώρες για να ανταλλάξει νέα, να ενημερωθεί για τα κοινωνικά συμβάντα, να μοιραστούν οι δουλειές και τα μαγειρέματα για κάποια κοινωνική εκδήλωση (γάμους, μνημόσυνα κτλ.), να κουτσομπολέψουν, να διηγηθούν οι μεγαλύτεροι στους νεότερους διάφορους μύθους, θρύλους κτλ.
Σε μια εποχή που ο ψηφιακός κόσμος και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν στη σφαίρα της φαντασίας, ο χωρατάς αποτελούσε τον κοινωνικό πυρήνα κάθε μικρογειτονιάς, άρα προσδιόριζε και την ταυτότητά της και όλα αυτά στο σύνολό τους την ταυτότητα της πόλης. Τα κοινωνικά και τα ηλικιακά όρια χαλάρωναν, οι άνθρωποι ερχόταν πιο κοντά μεταξύ τους, μοιράζονταν τα προβλήματα και τις χαρές αλλά και ταυτόχρονα από την εξιστόρηση των μύθων καλλιεργήθηκε η μυθοπλασία που περνούσε από γενιά σε γενιά με τον προφορικό λόγο. Ένα σκαμνάκι ή μια κουρελού ήταν αρκετά για να ενταχθεί κάποιος σε αυτές τις παρέες και να ενημερωθεί για την ειδησεογραφία της ημέρας.
Σήμερα που ο χωρατάς δεν μας λείπει ως λειτουργία εφόσον τα ψηφιακά κοινωνικά δίκτυα υπερκαλύπτουν αυτή την ανάγκη, αλλά μας λείπει ως φυσική παρουσία πως θα μπορούσαμε να ξανακατακτήσουμε την κοινωνικότητα του δρόμου και της κάθε μικρογειτονιάς; Τι ιστορίες έχουν να μας πουν σήμερα οι παλαιότεροι και τι οι νεότεροι; Τι συνταγές έχουν να μας καταθέσουν οι μεγαλύτερες κυρίες και ποιο είναι το καλύτερο delivar-άδικο σύμφωνα με τους νεότερους; Τι έγραψε ο Τάδε σήμερα στο facebook και πως το σχολίασε ο Δείνα;
