Στο παρόν βιβλίο ο Γιώργος Παρχαρίδης γράφει για τη ποντιακή του καταγωγή. Με την προσωπική του ματιά αφηγείται όλα όσα έζησε στη διάρκεια της πορείας του. Από τα καπνοχώραφα του Πρωτοχωρίου και την Κοζάνη, έφτασε στα ύψιστα αξιώματα της ιατρικής και της καρδιολογίας, και υπηρέτησε τα κοινά των Ποντίων για πέντε δεκαετίες από όλες τις θέσεις ευθύνης που βρέθηκε. 

Αδιαμφισβήτητα, όλη η ζωή του Γιώργου Παρχαρίδη είναι ο Πόντος. Τα έργα του αποπνέουν την αύρα της αλησμόνητης πατρίδας. Φοιτητής, γιατρός, πανεπιστημιακός, οικογενειάρχης, σε όλες τις ιδιότητες κυριαρχεί η ποντιακή ταυτότητα... Ευτύχησε με την αθόρυβη και διακριτική παρουσία, με την αμέριστη συμπαράσταση της κυρά Φούλας να δώσει την ψυχή του στο όραμά του, να διεθνοποιήσει στα πέρατα της οικουμένης τα ιερά και όσια της γενέθλιας γης.

(Γιώργος Κιούσης, από τον πρόλογο του βιβλίου). 

Ανήκει στη γενιά των παιδιών που ξεκίνησαν μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο από τα χωριά, έζησε την πείνα, τη δυστυχία, την αδικία και πείσμωσε να ξεφύγει από αυτήν την κατάσταση με οδηγό τη μόρφωση. Οι διακρίσεις που έζησε τόσο αυτός όσο και όλη η γενιά του ως απόγονοι προσφύγων δεν ήταν λίγες. Ατσάλωσαν όμως τη θέλησή τους. Απέδειξαν πως τα παιδιά των Ελλήνων προσφύγων του Πόντου, παρ’ όλες τις δυσκολίες, μπορούν να καταφέρουν και να κρατήσουν υπερήφανα την ελληνική σημαία ως πρωτεύσαντες. 

(Φόρης Πεταλίδης, από τον πρόλογο του βιβλίου).