Ήταν επόμενο, ήταν φυσιολογικό για αυτούς, ειδικά για τον αρχηγό του ΚΚΚΑΣΟΡ, να το κάνουν. Είναι συμβατό με την φύση, τον χαρακτήρα, την ιστορία τους, την αληθινή πολιτική τους ταυτότητα, να πάνε στο Δ.Ν.Τ..

Η πολιτική δεν είναι μια στιγμιαία διαδικασία, δεν είναι τηλεοπτικό spot. Είναι μία ιστορική διαδικασία. Όταν πάς στον Κοσκωτά, στην οικονομία καζίνο, την Σοφοκλέους, όταν χορεύεις επάνω στα κόκαλα των θυμάτων της Σμύρνης, προσκυνάς τον Κεμάλ, μετά θα πάς επαίτης στο Δ.Ν.Τ.. Είναι μονόδρομος.

Στην όλη προσωπική και συλλογική διαδρομή τους έκαναν τόσα κακά για την χώρα. Δεν άφησαν τίποτε αρνητικό που να μην το κάνουν. Τα έκαναν όλα. Ήταν επόμενο να κάνουν και αυτό. Ίσως πρέπει η δεύτερη έκδοση του βιβλίου μου «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ» να έχει τίτλο « Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Δ.Ν.Τ.». Αυτό το ιδιόμορφο μειοψηφικό μόρφωμα, όχι κόμμα, μπορεί να ονομάζεται Δ.Ν.Τ..

Τα αίτια της χρεοκοπίας είναι δομικά, διαχρονικά, διακομματικά. Η εκατέρωθεν μονομερής απόδοση ευθυνών στον άλλο εταίρο της εξουσίας - η PESPI με την COLA - είναι μια ακόμη απόδειξη του αδιόρθωτου του χαρακτήρα τους και αφετηρία νέων αδιεξόδων στο άμεσο μέλλον. Είναι ο ανακυκλούμενος αδιέξοδος κύκλος του ψέματος. Γέμισε η χώρα ψεύτες. Η πολιτική ως απάτη κατά τον επιστημονικό όρο όπως αναλύω στο βιβλίο μου.

Ακόμη όμως και στην συγκυριακή διάσταση της χρεοκοπίας, δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ στην Ευρώπη ένα παρόμοιο φαινόμενο ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού από τις διευθύνουσες ομάδες μιας χώρας.

Η χώρα δεν ήθελε εκλογές, ούτε την επιβολή μιας Κυβέρνησης ελάχιστης συγκατάθεσης και ελάχιστων ικανοτήτων και περισσότερο δημιουργό των δομικών αιτίων της χρεοκοπίας.

Η χώρα ήθελε και θέλει μια Κυβέρνηση ειδικών με τεχνοκράτη Πρωθυπουργό. Αυτό θα ανέβαζε αυτόματα τα επίπεδα και τις δυνατότητες της πολιτικής και οικονομικής διαπραγμάτευσης. Το κυριότερο θα οδηγήσει στην αποστράτευση – εξοστρακισμό το έλεγαν – του πλέον ανίκανου, ανεύθυνου και καριερίστικου πολιτικού προσωπικού του Πλανήτη. Η Ελλάδα θέλει μια νέα διευθύνουσα τάξη υψηλών αποδόσεων. Όχι ανακύκλωση των ένοχων υπολειμμάτων της μεταπολίτευσης. Ανακύκλωση της κακιστοκρατίας.

Ένα παρόμοιο επίπεδο ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού συναντάμε ίσως στον Γούναρη και εκείνη την ομάδα που έκανε εκλογές στο όνομα της ειρήνης για να κάνει μετά έναν τυχοδιωκτικό πόλεμο με αποδιαρθρωμένο στρατό. Μιλώ για τις εκλογές του 1920. Ήθελαν την εξουσία, τα Πρωθυπουργικά και Υπουργικά οφίτσια επάνω στο πτώμα του Ελληνισμού όπως και οι σημερινοί.

Η χώρα πρέπει να φύγει σύντομα από αυτόν τον εφιάλτη.

Αυτοί που σκηνοθέτησαν αυτό το τοπίο είναι σήμερα αντιμέτωποι με τα δημιουργήματα τους. Όταν μπήκαν στον δρόμο του μηνιαίου – θερινού Ολυμπιακού ονείρου του 2004, χάριν συντομίας, το Λακωνίζειν ….., τους χάρισα, τους προειδοποίησα με τον στίχο του Νίκου Γκάτσου. « Και όταν η φωτιά φουντώνει πάλι εσύ κοιτάς τα Αρχαία σου τα κάλλη». Το αποτέλεσμα, το πέρασμα στον άλλο στίχο. «Και έγινε η Ελλάδα όπως του Σπαθάρη ο Παλιός Μπερντές».

Προσωπικά αγωνίστηκα πολύ έχοντας απέναντι το Κράτος, το Παρακράτος, τις ΥΕΝΕΔ, τους Νέους εσατζήδες, το πεζοδρόμιο να μην φθάσουμε εδώ. Άλλο όμως πολιτική με την έννοια της Αγοράς και άλλο Μπερντές. Όταν η Ελλάδα μπορούσε να δείξει Παγκοσμίως έναν άλλο δρόμο. Τον Ελληνικό Δρόμο που περιγράφω λεπτομερώς στο βιβλίο μου για την Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη. Εκδόσεις ΣΤΡΑΒΩΝ.

Γλυφάδα 26 Απριλίου 2010

Στις 20/4/2010 έγινε διαρροή τριχλοριούχου  σιδήρου στις  εγκαταστάσεις του χημείου  του ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου.                                                                                Η διαρροή έγινε αμέσως αντιληπτή από το προσωπικό το οποίο προέβη ΑΜΕΣΑ, κάνοντας όλες εκείνες τις  προβλεπόμενες ενέργειες που απαιτούνται για την αποκατάσταση του προβλήματος.  
Από την διαρροή σύμφωνα με την Διεύθυνση του Σταθμού αλλά και της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Νομαρχίας, δεν υπήρξε  έστω και κατά το ελάχιστο   μόλυνση στο φυσικό περιβάλλον.                                                                                              
Όπως διαπιστώθηκε  μετά τον έλεγχο που ακολούθησε, τα αίτια της διαρροής οφείλονται σε αστοχία υλικού.                                                                                          
Το Σωματείο Ενέργειας Δ.Ε.Σ.Μ.Η.Ε  ΔΕΗ Η « ΕΝΩΣΗ » για μία άλλη φορά επισημαίνει ότι, λόγω της ετοιμότητας, της κατάρτισης, το ενδιαφέρον των χειριστών και των χημικών μηχανικών του Τομέα Χημείου του ΑΗΣ ΑΓ. Δημητρίου, αποσοβήθηκε ο κίνδυνος μόλυνσης  του φυσικού πλούτου, του υδροφόρου ορίζοντα καθώς και η ασφάλεια του προσωπικού του Σταθμού και των εγκαταστάσεων.                                                                                         
Η διαρροή, εκ του μεγέθους της, θεωρείται ως του ουκ άνευ.                                     
Το γεγονός όμως έλαβε τεράστιες  διαστάσεις δημοσιότητας, ( άραγε από ποιους!!!) οι οποίοι φυσικά, δεν ανταποκρίνονται στο μέγεθος του προβλήματος.                                  
Αν  δε ληφθεί  υπόψη  ότι, από το πρόβλημα δεν επηρεάστηκε  καθόλου  το φυσικό περιβάλλον, η έκταση της δημοσιότητας υποδηλώνει σκοπιμότητες  που εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα. Σκοπιμότητες που σχετίζονται με την συκοφάντηση της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού και του προσωπικού της.                                
Η ΔΕΗ  μετά την απελευθέρωση  της αγοράς της ηλεκτρικής ενέργειας βάλλεται από τους ανταγωνιστές της  και από τα κάθε λογής φερέφωνά της « ΕΦΙΑΛΤΕΣ » που άμεσα  ή  έμμεσα τους  ελέγχουν.                                                                               
Οι εργαζόμενοι στην ΔΕΗ, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι στον Δημόσιο και ευρύτερο Δημόσιο Τομέα μπήκαν στο στόχαστρο από τα ίδια συμφέροντα, ως υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση στην οποία βρίσκεται η χώρα.                                                          
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ, Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ.                                                                                                                                    
Η « ΕΝΩΣΗ» ΣΤΗΡΙΖΕΙ  ΤΟΝ ΛΙΓΝΙΤΗ, ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ, ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΔΕΗ, ΣΤΗΡΙΖΕΙ  ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές όλη η Ελλάδα περιμένει από την Κυβέρνηση να ανακοινώσει το Σχέδιο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ με τη χωροταξική μορφή των νέων Δήμων.
Από τον Φεβρουάριο του 2008, και επί δυο ολόκληρα χρόνια το Βελβεντό σύσσωμο, Δήμος, φορείς, πολίτες, ετεροδημότες και ομογενείς, παραγωγικές τάξεις, εκπαιδευτική κοινότητα, εκκλησία, νεολαία αγωνιζόμαστε να διαφυλάξουμε τα αυτονόητα: O Δήμος μας να παραμείνει ανεξάρτητος στο νέο διοικητικό χάρτη της χώρας, υπογραμμίζοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι ένα καλό παράδειγμα δεν το τιμωρούμε με συγχωνεύσεις, αλλά το επιβραβεύουμε, για να δείχνει το δρόμο και σ’ άλλους.
Από τις μέχρι σήμερα φειδωλές δηλώσεις του Υπουργού Εσωτερικών κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς θα ανακοινωθεί. Οι κυβερνητικοί βουλευτές του Νομού μας (κ.κ. Κουκουλόπουλος, Αθανασιάδης και Βλατής) είχαν δυο συναντήσεις με τον Υπουργό επί των Εσωτερικών και έθεσαν το αίτημα της κοινωνίας του Βελβεντού να παραμείνει ανεξάρτητος Δήμος. Ωστόσο, από ότι διασταυρώσαμε, καμιά απάντηση δεν πήραν, πέραν του ότι στόχος της Κυβέρνησης είναι να πάμε σε πολύ μεγάλους και «ισχυρούς» Δήμους.

Το ΚΕΚ Δήμου Κοζάνης, σε συνεργασία με το Ελληνικό Δίκτυο Επαγγελματιών Πληροφορικής, στο πλαίσιο του προγράμματος «Απεριόριστες Δυνατότητες» της Microsoft(Unlimited Potential), διοργανώνει κύκλους εκμάθησης και πιστοποίησης σε βασικές δεξιότητες στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, σύμφωνα με το πρότυπο ECDL.

· Άνεργους/ες και μακροχρόνια άνεργους/ες, με προτεραιότητα σε άνεργες γυναίκες που ταυτόχρονα είναι αρχηγοί μονογονεϊκών οικογενειών ή μητέρες πολύτεκνων οικογενειών

· Μετανάστες, Πρόσφυγες, Αιτούντες άσυλο

Τη Δευτέρα συμπληρώνονται 24 χρόνια από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνομπίλ και η τραγική αυτή επέτειος αποτελεί αφορμή για τους Οικολόγους Πράσινους να δηλώσουν για μια ακόμη φορά την πλήρη αντίθεσή τους στην Πυρηνική Ενέργεια. Στις δύο δεκαετίες που ακολούθησαν το καταστροφικό ατύχημα ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει σε επίπεδο τεχνολογίας και οργάνωσης της κοινωνίας που να δικαιολογούν μια αλλαγή της στάσης μας στο θέμα αυτό. Σήμερα, με το ενεργειακό ζήτημα να κατακτά το επίκεντρο των συζητήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, χρειάζεται δυστυχώς και πάλι να τονιστεί ότι λύση στο ενεργειακό πρόβλημα δεν μπορεί να δώσει η Πυρηνική Ενέργεια αλλά οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας με παράλληλη λήψη μέτρων αλλαγής του καταναλωτικού και αναπτυξιακού μοντέλου προς μια οργάνωση της κοινωνίας με μικρότερες ανάγκες σε κατανάλωση ενέργειας και φυσικών πόρων.

Η πυρηνική ενέργεια δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση «πράσινη ενέργεια», όπως έχει πρόσφατα παρουσιαστεί από πολλές κυβερνήσεις με στόχο την επαναπροώθησή της, αφού παρουσιάζει πολλά και σημαντικά εγγενή αρνητικά χαρακτηριστικά :

·  Παραμένει χωρίς λύση το πρόβλημα απόθεσης των ραδιενεργών αποβλήτων.

·  Παραμένει καθόλου αμελητέα η περίπτωση ατυχήματος κατά τη λειτουργία των σταθμών ή ακόμα κατά τον εμπλουτισμό, την επεξεργασία, τη μεταφορά και αποθήκευση των πυρηνικών καυσίμων και την διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις σε ανθρώπινες ζωές και στο περιβάλλον

·  Ο διαχωρισμός μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας παραμένει μύθος, ακόμα και μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου.

·  Σε μια εποχή όπου δικαιώματα και ελευθερίες περιορίζονται στο όνομα της ασφάλειας, είναι παράλογο να δημιουργούμε νέους στόχους πρώτης προτεραιότητας όπως πυρηνικοί σταθμοί, χώροι αποθήκευσης αποβλήτων, μέσα μεταφοράς εμπλουτισμένου ουρανίου κλπ.

·  Τα κόστη ασφάλειας, διαχείρισης αποβλήτων και αποξήλωσης σταθμών αυξάνονται συνεχώς και επιβαρύνουν το κοινωνικό σύνολο μέσω των κρατικών προϋπολογισμών. Επίσης, το ρίσκο ενός ατυχήματος και τα αντίστοιχα κόστη ασφάλισης πάλι τα αναλαμβάνει η κοινωνία. Το συνολικό κόστος της πυρηνικής ενέργειας επομένως είναι σαφώς μεγαλύτερο εκείνου των ΑΠΕ.

·  Κάθε ευρώ που επενδύεται στην πυρηνική ενέργεια ή την επιδοτεί υπονομεύει τις πολιτικές για την προστασία του κλίματος καθώς θα μπορούσε να έχει πολύ μεγαλύτερο αποτέλεσμα μείωσης εκπομπών αν πήγαινε προς επενδύσεις και επιδοτήσεις για εξοικονόμηση ενέργειας και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

·  Η κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού απαιτεί τουλάχιστον 12 χρόνια ενώ η τεχνολογία νέας γενιάς (που μας υπόσχονται θα είναι πιο ασφαλής) δεν θα είναι διαθέσιμη πριν το 2040. Όμως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί λύσεις τώρα.

·  Στον κύκλο ζωής των πυρηνικών σταθμών η κατανάλωση ενέργειας και επομένως η συνεισφορά στην αλλαγή του κλίματος είναι σαφώς μεγαλύτερη από όσο θέλουν να παρουσιάζουν όσοι τους υποστηρίζουν για λόγους προστασίας του κλίματος.

·  Η λογική του συγκεντρωτικού συστήματος ηλεκτρισμού με τεράστιες μονάδες μακριά από τα κέντρα κατανάλωσης είναι μια αποτυχημένη λογική του παρελθόντος. Σήμερα χρειαζόμαστε αποκεντρωμένες μονάδες ΑΠΕ με συμμετοχή των πολιτών και έξυπνα δίκτυα που δεν ταιριάζουν με τους καθόλου ευέλικτους πυρηνικούς σταθμούς

·  Για το ίδιο ποσό επένδυσης, η ανάπτυξη αιολικής ενέργειας δημιουργεί μέχρι και 5 φορές περισσότερες εγχώριες θέσεις εργασίας σε σχέση με την πυρηνική.

·  Ακόμα κι αν κατασκευάζονταν 1000 νέοι πυρηνικοί σταθμοί, η παραγωγή τους θα κάλυπτε μόλις το 4% της παγκόσμιας συνολικής κατανάλωσης ενέργειας ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο πως υπάρχουν επαρκή αποθέματα ουρανίου

·  Ειδικά για την Ελλάδα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ατυχήματος λόγω της σεισμικότητας των περισσότερων περιοχών της

Ένα σύνηθες πυρηνικό εργοστάσιο ισχύος 1.000 MW παράγει ετησίως 30 τόνους απόβλητα υψηλής ραδιενέργειας, 300 τόνους μέσης και 450 τόνους χαμηλής ραδιενέργειας. Σε κάθε τόνο πυρηνικού απόβλητου περιέχονται 10 κιλά πλουτωνίου, ποσότητα αρκετή για την κατασκευή μίας πυρηνικής βόμβας. Το απεμπλουτισμένο ουράνιο που περιέχεται στα απόβλητα χρησιμοποιείται για την κατασκευή συμβατικών και ραδιενεργών όπλων. Επίσης, πολύ σημαντικός όγκος πυρηνικών αποβλήτων είναι τα ίδια τα πυρηνικά εργοστάσια, των οποίων η μέση διάρκεια ζωής είναι 30-35 έτη. Μετά πρέπει να αποσυναρμολογηθούν και να αντιμετωπισθούν ως πυρηνικό απόβλητο! Για το θέμα αυτό δεν υπάρχει τεκμηριωμένη επιστημονική μελέτη ούτε εφαρμοσμένη μέχρι τώρα πρακτική.

Από την έως τώρα λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων έχουν συσσωρευτεί ανά τον κόσμο περίπου 150.000 τόνοι αποβλήτων, εκ των οποίων μόλις το 1/3 έχει υποβληθεί σε επεξεργασία και ειδικούς όρους φύλαξης. 

Επιπλέον το κόστος κατασκευής και ασφαλούς λειτουργίας είναι τεράστιο και απρόβλεπτο κατά την διαδικασία σχεδιασμού. Είναι βέβαιο ότι εάν τα αντίστοιχα κονδύλια είχαν διατεθεί σε έρευνα και πιλοτικές εφαρμογές στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, στην αποδοτικότερη χρήση και στην αναδιάρθρωση των αναγκών μας, το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη θα ήταν αυτή τη στιγμή πιο κοντά στην λύση του.

Ακόμη, η υιοθέτηση της πυρηνικής σχάσης για παραγωγή ρεύματος, δεν είναι απλά μια τεχνολογική επιλογή αλλά μία έντονα κοινωνική απόφαση, γιατί αφενός οι κίνδυνοι από την τεχνολογία αυτή αφορούν πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας ακόμη και έξω από τα εθνικά σύνορα και αφετέρου οι απαιτούμενες διαδικασίες και πρακτικές ασφάλειας των εγκαταστάσεων οδηγεί σε μία στρατιωτικού τύπου δομή της δημόσιας διοίκησης και της κοινωνίας.

Για να οδηγηθούμε στην ενεργειακή επανάσταση πρέπει παράλληλα με την εισαγωγή αειφόρων μορφών παραγωγής ενέργειας να αλλάξουμε και το καταναλωτικό μοντέλο των ανεπτυγμένων κοινωνιών. Αυτό προϋποθέτει συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις και στην παραγωγή ενέργειας καθώς και κατανόηση του τεχνητού διλήμματος μεταξύ της καταστροφής του κλίματος από το φαινόμενο θερμοκηπίου ή την καταστροφή του περιβάλλοντος από τα ραδιενεργά απόβλητα. 

Η καλύτερη λύση στο ενεργειακό πρόβλημα είναι η μείωση των ενεργειακών αναγκών, η βελτίωση του βαθμού απόδοσης των διεργασιών και η ευρεία επέκταση της χρήσης ήπιων και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Η Αιολική Ενέργεια, τα Παθητικά και Ενεργητικά Ηλιακά Συστήματα, τα Φωτοβολταϊκά, η Βιομάζα, το Βιοαέριο, η Γεωθερμία, τα μικρά Υδροηλεκτρικά έργα μπορούν ακόμη και με τον σημερινό βαθμό τεχνολογικής ωριμότητας να καλύψουν ένα πολύ μεγάλο μέρος των ενεργειακών αναγκών. Όμως αυτή η κατεύθυνση πρέπει να προκύψει “από κάτω”, από ένα ευρύ περιβαλλοντικό κίνημα, από ένα κίνημα ενεργών πολιτών, αφού είναι προφανές ότι οι κυβερνήσεις επηρεάζονται από άλλα κέντρα πίεσης και ένα πλέγμα συμφερόντων που εμποδίζουν την αλλαγή κατεύθυνσης της καταναλωτικής πορείας της κοινωνίας. Εάν αυτό δεν γίνει έγκαιρα και με την απαραίτητη ενίσχυση στην εναλλακτική έρευνα και την διάδοση των εφαρμογών της, τότε σε μερικά χρόνια ίσως είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε τον εκβιασμό της πυρηνικής ενέργειας ως μόνης λύσης.

Με την ευκαιρία της επετείου του τραγικού ατυχήματος του Τσερνομπίλ και των συνεπειών του, καλούμε την ελληνική κοινωνία σε εγρήγορση για την αποτροπή κάθε σχεδίου εισαγωγής της πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα και ταυτόχρονα στην υποστήριξη κάθε προσπάθειας για μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και εφαρμογής ανανεώσιμων μορφών παραγωγής ενέργειας στην χώρα, της οποίας το απόλυτο πλεονέκτημα είναι ο ήλιος, ο άνεμος, τα νερά και το φυσικό της περιβάλλον.