Η είδηση δε ότι τις επόμενες ημέρες καταφθάνει μεικτό κλιμάκιο στην Αθήνα στο οποίο θα εκπροσωπείται η Κομισιόν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προκειμένου να ελέγχουν επί τόπου την εφαρμογή και τα αποτελέσματα του Προγράμματος Σταθερότητας έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα.

Το εν λόγω κλιμάκια θα παιζει το ρόλο του δοτού πρωτοπαλλήκαρου του φεουδάρχη ο οποίος υπάρχει για να ελέγχει τυχόν παρασπονδίες των πονηρών ντόπιων και να τους δυσκολέυει την ζωή τόσο, όσο χρειάζεται για να θυμούνται πως είναι απλά εργαλεία ενός φέουδου και τίποτα παραπάνω. Ένα απαράδεκτο σκηνικό το οποίο μάλλον έψαχνε μια αφορμή για να στηθεί και την βρήκε στα μαγειρέματα της δημιουργικής λογιστικής των Ελλήνων. Ως εκ θαύματος, οι “κουτόφραγκοι” βορειοευρωπαίοι εταίροι μας δεν είχαν ιδέα, λες και οι εταιρίες στις οποίες υπερχρεωνόμασταν σαν χώρα και μετά τρέχαμε με παραποιήσεις οικονομικών στοιχείων να τα μπαλώσουμε, δεν ήταν δικές τους, αλλά εξωγήινων φίλων μας. Η Siemens έχει λάδωσει την μισή ανθρωπότητα και η κυρία Μέρκελ παραδίδει μαθήματα στρουθοκαμηλισμού γύρω από τις υπέρογκες δημόσιες δαπάνες της χώρας μας.

Η ουσία όμως είναι ότι η αφορμή δόθηκε, το σκηνικό στήθηκε και ξεκίνησε ένα πρωτοφανές πείραμα στη διεθνή σκηνή με πειραματόζωο την χώρα μας και 2 στόχους που στην ευρωπαϊκή ήπειρο δεν έχουν προηγούμενο. Ο πρώτος στόχος είναι αυτός που ήδη αναφέραμε. Η δημιουργία μια χώρας σχεδόν φέουδου στην οποία η εθνική κυριαρχία θα ευνουχιστεί σε πρωτοφανή βαθμό προς γνώση, συμμόρφωση και κοινό παραδειγματισμό και των άλλων άτακτων «γουρουνιών» (PIGS ονομάζουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι φίλοι μας απο τα αρχικά των χωρών μας τις Πορτογαλλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία – Portugal, Italy, Greece, Spain). Ο δεύτερος στόχος θυμίζει πιο πολύ τζογάρισμα ενός μεγαλοπαραγόντα σε ποδοσφαιρικό αγώνα, όπου έχουν πονταριστεί δισ. dollars στην χρεωκοπία μιας χώρας -και πιθανόν στην υποτίμηση του ευρώ- και κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να οδηγήσουν την κατάσταση εκεί. Δυστυχώς πάντως φαίνεται οτί τα δύσκολα τώρα αρχίζουν μιας θα αναλωθούμε σε κυνήγι στόχων εκτός κάθε λογικής και πραγματικότητας όπως η μείωση του ελλείματος κατά 4% μέσα στο 2010 και μάλιστα χωρίς ακριβώς να καταλαβαίνουμε το γιατί! Γιατί αυτή η αριθμολαγνεία ειδικά την στιγμή που μέσα σε μια οικονομική κρίση αμφισβητείται ευθέως η αξιοπιστία αυτών των αριθμών;

Ο Joseph Stiglitz (κορυφαίος νομπελίστας οικονομολόγος)  μιλαέι πολύ σωστά για τον λεγόμενο «φετιχισμό του ελλειμάτος» έναν φετιχισμό χώρις λογική που ουσιαστικά ανατρέπει την όλη εικόνα. Κανείς δεν κοιτά μια εταιρία και βλέπει μόνο τη μία πλευρά του ισολογισμού, η Ε.Ε. γιατί το κάνει με τα κράτη μέλη της; Αν ρωτήσει κάποιος ποιο είναι το χρέος, θέλει να μάθει ποιο είναι το ενεργητικό! Αν δανειστείς για να επενδύσεις στην τεχνολογία, στην παιδεία, στις υποδομές, το έλλειμμα αυξάνεται αλλά και το ενεργητικό αυξάνεται. Κι όταν τα χρήματα ξοδεύονται σωστά, μακροπρόθεσμα, το εθνικό έλλειμμα μειώνεται και η χώρα είναι πιο δυνατή. Αλλά προφανώς αν δανείζεσαι για να ταϊζεις εξοπλιστικά προγράμματα ωστέ να μπορείς να παίζεις κρυφτούλι με την Τουρκία και την Ε.Ε. να κάνει ότι δεν βλέπει ή όταν δανείζεσαι για να στηρίξεις τις τράπεζες από τις οποίες δεν κερδίζεις τίποτα, τότε το παθητικό αυξάνεται ενώ το ενεργητικό όχι, και η χώρα γίνεται πιο αδύναμη. Είναι τελικά θέμα οικονομικής στρατηγικής κι όχι θέμα ελείματος, τα συμφέροντα όμως δεν μας αφήνουν να μπούμε σε μια ουσιαστική κουβέντα περί οικονομικής στατηγικής και μένουμε να πλατσουριζούμε στα ρηχά, καθαροί αριθμολάγνοι χωρίς να βλέπουμε από πίσω την πραγματική εικόνα. Αυτό που οφείλει να πράξει η Ευρώπη σήμερα είναι να εγγυηθεί για την οικονομία της Ελλάδας, γιατί πίσω από όλη αυτή την κρίση των αριθμοδεικτών τρέχει και μια άλλη, ίσως μεγαλύτερη…

Μια κρίση αλληλεγγύης μεταξή των χωρών της Ε.Ε.

Απ’ ότι φαίνεται όμως είμαστε στην αρχή του ξετυλίγματος ενός νήματος το οποίο λίγο πολύ όλοι βάλαμε το χεράκι μας για να το μπερδέψουμε και πλέον φοβόμαστε για το τι μπορεί να βρούμε στην άλλη άκρη αυτού του νήματος. Μέχρι τότε ας αντισταθούμε στους ρυθμούς της τρομολαγνείας που προσπαθούν να μας επιβάλουν τα Μ.Μ.Ε. και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και ας προσπαθήσουμε να δούμε την εικόνα από πιο μακριά. Κύριοι ξεκινήσαμε φτιάχνοντας συνθήκες και σύμφωνα σταθερότητας τα οποία θα ήταν εργαλεία χρήσιμα για την ευημερία των ευρωπαίων πολιτών! Πότε αντιστρέψατε την εξίσωση και δεν μας είπατε τίποτε;

ΥΓ: Θυμήστε μου λίγο πότε και πως πέρασε η συνθήκη της Λισαβόνας από την Ελλάδα; Πριν ή αφού πήγαμε σύσσωμοι σαν Έλληνες να ψηφίσουμε στις ευρωεκλογές;

ΥΓ2: Αναρωτιέμαι τί θα γινόταν, αν στο τιμόνι της χώρας μας είχαμε πραγματικούς ηγέτες κι όχι τεχνοκράτες γαλαζιοπράσινους πολιτικούς; Τελικά ο άντρας κάνει την γενιά, κι όχι η γενιά τον άντρα…

 

Περισσότερα άρθρα του Νικόλα Μάστορα Γκουλέμα μπορείτε να βρείτε στο http://www.elikas.gr