Γιατί εκεί, από το 1860 πρωτοδημιούργησαν πρόσφυγες από τη Χίο οι πρώτοι αρχιμάστοροι και ξυλοναυπηγοί των οικογενειών και άφησαν τα αποτυπώματα της ναυπηγικής τέχνης που μεσουράνησε στο πρώτο εμπορικό λιμάνι της χώρας τη Σύρο και το συνεχίζουν έως σήμερα οι νεώτεροι Μιχαήλος και Ευάγγελος όπως τότε..... Σε αυτό το μουσειακό λοιπόν χώρο ο φωτογράφος Αλέξανδρος Σταματίου,μας προσκαλεί στην έκθεση φωτογραφίας του, από τις 13 Δεκέμβρη,μέχρι τα Χριστούγεννα...
Μας προκαλεί κιόλας γιατί ως καλλιτέχνης - δημιουργός απαθανατίζει μένοντας στο χώρο,τους καλλιτέχνες του ταρσανά και του καρνάγιου.....Ο Αλέξανδρος Σταματίου καμμια σχέση δεν έχει με τη Σύρο.....από 18 χρονών φωτορεπόρτερ εφημερίδων ήταν στην Αθήνα και μετά έγινε η εικόνα του κόσμου στα Βαλκάνια .Ο Αλέξανδρος δε μένει στην καταγραφή της είδησης ....Στέλνει μηνύματα,όπως όλα τα μέλη των καλλιτεχνών - δημιουργών .....γιατί αποτυπώνει τα συναισθήματά του,τις ιδέες του,τον οραματισμό του .....Και είναι πρόκληση ταυτόχρονα η έκθεση στον ταρσανά της Σύρου, στο ζωντανό αυτό εργαστήρι ιδεών και αντιπαραθέσεων.....
Στη Σύρο που το 1879 οι εργάτες των ναυπηγείων στην Ερμούπολη πρωτοστάτησαν στους εργατικούς αγώνες της πόλης, και οργάνωσαν στις 14 Φεβρουαρίου την πρώτη απεργία στην ελληνική εργατική ιστορία.......απαιτούσαν αυξημένα ημερομίσθια,ελάττωση ωρών εργασίας,κατάργηση της αγγαρείας - 2ωρη υποχρεωτική εργασία την Κυριακή - γιατί λόγω νομισματικής κρίσης που είχε ξεσπάσει,ανατιμήθηκαν τα καταναλωτικά αγαθά και υποτιμήθηκαν τα μεροκάματα....
Στον ταρσανά λοιπόν της τέταρτης γενιάς ,στην κρίση του 21ου αιώνα, στην οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η χώρα,περισσότερο από ποτέ υπάρχει η ανάγκη επικοινωνίας μεταξύ των εργατών και των κατοίκων του νησιού. Η επαναλειτουργία του καφενέ μέσα στο χώρο του ναυπηγείου και η μετατροπή του τα βράδια σε μουσικό μεζεδοπωλείο αλλά και η οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων στο χώρο που μυρίζει θάλασσα και ξύλο δίνει το στίγμα του σύγχρονου ταρσανά,όπως τον οραματίζονται οι συνεχιστές των παραδοσιακών οικογενειών ναυπηγών Μαυρίκου - Τζώρτζη,ένα εργαστήρι ιδεών και αντιπαραθέσεων....
Γιατί όπως πιστεύουν καράβι είναι ζωή, όπως ζωή είναι η θάλασσα.Το νερό ή το κολυμπάμε ή το περπατάμε με το σκαρί,που είναι και ένας τρόπος διαφυγής.
Μια αγκαλιά με τους εργάτες έχει γίνει ο Αλέξανδρος, γιατί τον μάγεψε αυτός ο ζωντανός οργανισμός, που όλοι δουλεύουν και απαντούν περίτρανα στην κρίση....Οι τελευταίοι λοιπό ναυπηγοί και καραβομαραγκοί της Σύρου ξέρουν καλά πως πρέπει να διαχειριστούμε σαν χώρα την πολιτιστική μας κληρονομιά και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης....Με τη "βιοτεχνία ξύλινου σκάφους " που θα έδινε φτερά στα δυναμικά εργατικά χέρια της χώρας ,όπως ανθεί η βιοτεχνία στη γειτονική Τουρκία με τις 4 σχολές καραβομαραγκών που έχει αλλά και με την απαλλαγή των παραδοσιακών σκαφών από τα τεκμήρια
