Η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος, που ουσιαστικά ξεκίνησε το Μάιο του 2014 και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, έχει αφήσει πίσω της συντρίμμια. Οι πολιτικές δυνάμεις δείχνουν κατώτερες των περιστάσεων και οι πολιτικοί συμπεριφέρονται σαν μεθυσμένα κοτόπουλα. Η δημοκρατία προφανώς και δεν έχει αδιέξοδα. Αλλά οι εκλογές μέσα σε ένα τέτοιο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον πρέπει οπωσδήποτε να δώσουν βιώσιμες κυβερνητικές λύσεις. Σε κάθε άλλη περίπτωση η ανθρωπιστική κρίση δεν θα είναι σχήμα λόγου αλλά τραγική πραγματικότητα.

Οι πολίτες, ζώντας για χρόνια σε ένα μύθο που καλλιέργησαν πολιτικοί και πολιτικές δυνάμεις, είχαν αποσυνδέσει την προσωπική τους οικονομική ευμάρεια από τη συνολική κατάσταση του κράτους και των επιχειρήσεων. Ήταν η απλοποιημένη λογική που ήθελε τα πάντα να τα πληρώνει το κράτος, στο οποίο κάνουν κουμάντο οι «καπάτσοι» πολιτικοί που πάντα φρόντιζαν τους ψηφοφόρους τους ή οι «ανυποχώρητοι» αγωνιστές που ζητούν «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά». Η αντίληψη αυτή, την περίοδο της αντιμνημονιακής υστερίας, πήρε τη μορφή της καφενόβιας προσέγγισης: «δεν βρίσκεται ένας ρε... να πάει κόντρα στη Μέρκελ και το Ευρωπαϊκό διευθυντήριο... όλοι είναι προδότες... και εξυπηρετούν συμφέροντα». Η κυρίαρχη αυτή αφήγηση υποσχόταν ότι μπροστά στην ανυποχώρητη μαγκιά και αποφασιστικότητα του καραμπουζουκλή ηγέτη θα μας έδιναν λεφτά, θα μας χάριζαν χρέη, θα μας πλήρωναν πολεμικές αποζημιώσεις και θα τους συνέφερε. Θα μας παρακαλούσαν να μας δανείσουν γιατί, αν τους την κάναμε, θα κατέρρεαν. Κάπως έτσι θα περνάμε τα λεφτά και θα κάναμε ό,τι θέλαμε, εφαρμόζοντας το δικό μας πρόγραμμα, μοιράζοντας σε όλους και ρίχνοντας ρευστό στην αγορά..

Η κατάρρευση των ψεμάτων και των ψευδαισθήσεων, που έγινε με τόσο ηχηρό τρόπο τους τελευταίους μήνες, ήταν αναμενόμενη για τους λογικούς και εξόχως εντυπωσιακή για τους τρεφόμενους με αυταπάτες. Ο λογαριασμός τεράστιος, αλλά η πληρωμή του έχει μετατεθεί κατά μερικές εβδομάδες. Το πρόβλημα όμως είναι εδώ, και το μετά είναι τώρα, όχι στο μέλλον. Το πρόγραμμα θα πρέπει να εφαρμοστεί αν θέλουμε να πάμε παρακάτω. Τα κουτοπόνηρα που ξεκίνησαν οι μεν και οι δε, ότι τάχα δεν θα εφαρμοστεί εκείνο και θα δούμε ένα άλλο, αποτελούν μια νέα πολιτική εξαπάτηση. Οι πολίτες άκουσαν πολλά τα τελευταία χρόνια. Πίστεψαν απίστευτα ψέματα και απογοητεύτηκα οικτρά. Φτάνει!

Είναι καιρός οι πολιτικές δυνάμεις να μιλήσουν με βάση τα πραγματικά δεδομένα. Να συμφωνήσουν στα μεγάλα και να συνεργαστούν για να βγει η χώρα πέρα. Να επιστρέψει αρχικώς η οικονομία σε κανονικούς ρυθμούς με ανοιχτές τράπεζες. Να τεθούν στη συνέχεια οι βάσεις για την οικοδόμηση μιας κανονικής ευρωπαϊκής χώρας, στην οποία η δικαιοσύνη θα αποδίδεται στην ώρα της, η αξιοκρατία θα επικρατεί παντού και η διαφάνεια θα αποτελεί αυτονόητη διαδικασία. Στις διακηρύξεις όλοι συμφωνούν αλλά στην πρακτική κανείς δεν έχει δείξει μέχρι τώρα ότι είναι διατεθειμένος να κάνει αυτά που απαιτούνται. Είναι φανερό ότι μόνος του κανένας δεν μπορεί να ανατρέψει κατεστημένες αντιλήψεις και συμφέροντα χρόνων. Μόνο όλοι μαζί μπορούν, γιʼ αυτό και δεν έχει κανένα νόημα η πόλωση που επιχειρείται για την επίτευξη μια πρωτιάς, με το έπαθλο των 50 εδρών. Καλό το έπαθλο αλλά η αλήθεια είναι ότι ή όλοι μαζί θα δουλέψουν για να επανέλθει η ομαλότητα ή όλοι μαζί θα ακολουθήσουμε τους Σύριους στο δρόμο της προσφυγιάς. Η πραγματικότητα ήταν σκληρή, με τις αυταπάτες έγινε σκληρότερη και αν δεν σοβαρευτούν όλοι θα επέλθει η απόλυτη καταστροφή. Οφείλουμε να συμβάλουμε όλοι ώστε αυτό να αποτραπεί.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.