του «Καλλικράτη» και από ποια μελέτη προκύπτει ότι πρέπει να αλλάξει αυτό ή το άλλο; Επίσης, γιατί πρέπει οι όποιες αλλαγές να γίνουν... άμεσα και χωρίς τη συμμετοχή της ΚΕΔΕ και των επιστημονικών ινστιτούτων που έχουν πείρα αλλά και βαθιά γνώση των θεμάτων της αυτοδιοίκησης;
Είναι προφανές ότι διάφοροι «πρόθυμοι» προσπαθούν από την πίσω πόρτα να στήσουν μια καρικατούρα διαλόγου για δήθεν αναγκαίες αλλαγές στον «Καλλικράτη». Εχει σημασία όμως να τονιστεί ότι σε καμία άλλη φάση αλλαγών στην αυτοδιοίκηση δεν απουσίαζαν από το διάλογο, με συντεταγμένο και δημιουργικό τρόπο, η ΚΕΔΚΕ και τα υπόλοιπα θεσμικά συλλογικά όργανα της αυτοδιοίκησης - τα οποία είτε τελικά συμφωνούσαν είτε διαφωνούσαν, με τη συμμετοχή τους σίγουρα συνδιαμόρφωσαν τις αποφάσεις. Αυτό που συμβαίνει στην παρούσα φάση είναι πρωτόγνωρο στην τοπική αυτοδιοίκηση. Και δείχνει πολλά πράγματα για το πώς εννοούν ορισμένοι το διάλογο, αλλά και το πόσο σέβονται μερικοί τα συλλογικά θεσμικά όργανα και τη δημοκρατία στο πλαίσιό τους: Οπου μας συμφέρουν οι αποφάσεις τους, τις επικαλούμαστε· όπου όχι, κάνουμε ό,τι θέλουμε εμείς και καταγγέλλουμε τα όργανα γιατί δεν συμφωνούν μαζί μας! Οι δε μειοψηφίες μπορούν να αγνοούν την πλειοψηφία και να κάνουν μόνες τους έναν παράλληλο διάλογο, αδιαφορώντας για όλα τα υπόλοιπα.
Αυτή είναι άλλωστε και η κρυφή ατζέντα των προωθούμενων αλλαγών: Οι μειοψηφίες να κάνουν κουμάντο και να υποχρεώνουν τις πλειοψηφίες να συνδιοικήσουν μαζί τους. Αυτό είναι το περιεχόμενο και ο στόχος των προωθούμενων αλλαγών. Η αλλαγή του νόμου στην εκλογή των δημοτικών συμβούλων στοχεύει ακριβώς εκεί και πουθενά αλλού.
Τώρα, πώς θα διοικήσουν οι δήμοι με δημοτικά συμβούλια στα οποία δεν θα έχουν σαφή πλειοψηφία οι δήμαρχοι που έχουν εκλεγεί με πάνω από το 50% των ψήφων των πολιτών... δεν φαίνεται να απασχολεί και πολύ. «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» για τους οπαδούς των ισχυρών μειοψηφιών. Βασική τους επιδίωξη είναι πάντα η προώθηση της δικής τους ατζέντας, γιατί ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλον να θέτουν λαϊκίστικα προτάγματα και όχι ουσιαστικά ζητήματα για την αυτοδιοίκηση και τους πολίτες.
Οι κουτοπόνηρες αλλαγές της εκλογικής στόχευσης δεν πρόκειται βέβαια να προχωρήσουν, γιατί απλούστατα δεν διαθέτουν καμία δημοκρατική νομιμοποίηση και είναι παντού μειοψηφικές. Ακόμα κι αν ψηφιστούν, όπως προωθείται στην τούρλα του Σαββάτου, θα ανατραπούν πριν εφαρμοστούν στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Ακόμα δε κι αν γίνουν εκλογές με ένα τέτοιο θεσμικό πλαίσιο, θα ανατραπούν στη συνέχεια με κάποιο νόμο που θα μετατρέψει τα δημοτικά συμβούλια σε λέσχες φιλολογικών συζητήσεων, περνώντας όλες τις αρμοδιότητες στους δημάρχους - και αυτό θα είναι τελικά πολύ χειρότερο από ό,τι ισχύει σήμερα.
Οι δήμοι και οι περιφέρειες πρέπει να έχουν ισχυρές ηγεσίες που θα έχουν ξεκάθαρες αρμοδιότητες και ευθύνες. Ολα τα υπόλοιπα είναι για να διατηρούνται δίκτυα κομματικά και προσωπικά, τα οποία ενισχύουν το λαϊκισμό και τις αδιαφανείς συναλλαγές, και τελικά συσκοτίζουν τη δημοκρατία. Οι πολίτες επιλέγουν δήμαρχο με συντριπτική δημοκρατική νομιμοποίηση πάνω από 50%, και ο δήμαρχος αυτός δεν χρειάζεται νταβατζήδες του 3% για να εφαρμόσει την πολιτική του.
Η αυτοδιοίκηση προφανώς και χρειάζεται αλλαγές, αλλά στην κατεύθυνση του ξεκαθαρίσματος αρμοδιοτήτων μεταξύ κεντρικών, περιφερειακών και τοπικών θεσμών. Το βασικότερο που χρειάζεται είναι όμως η οικονομική της αυτοτέλεια. Και όταν λέμε αυτοτέλεια, εννοούμε την αυτόνομη είσπραξη και την ελεύθερη χρήση των πόρων της. Η κάθε αρχή, είτε σε δήμο είτε σε Περιφέρεια, θα πρέπει να εισπράττει η ίδια και έπειτα να δίνει λόγο στους πολίτες τι ακριβώς έκανε με τα χρήματά τους. Οι... ανεύθυνοι άρχοντες, που διαχειρίζονται πόρους που τους μεταβιβάζονται, δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη ο θεσμός. Οι προωθούμενες αλλαγές όμως θέλουν να δημιουργήσουν δήμαρχους και Περιφερειάρχες με ακόμα πιο ισχυρά άλλοθι, που όχι μόνο δεν θα τους αφήνει η εκάστοτε «κακή κυβέρνηση» να... απογειώσουν την περιοχή τους, αλλά θα τους «υπονομεύουν» και οι μειοψηφίες στα συμβούλια! Δημάρχους και Περιφερειάρχες που τελικά δεν θα έχουν ευθύνη για τίποτα. Αντιλαμβανόμαστε ότι οι οπαδοί του συγκεντρωτικού κράτους μια τέτοια αυτοδιοίκηση θέλουν. Αδύναμη και απολύτως εξαρτημένη. Το να τους βοηθούν όμως σε αυτό και κάποιοι αυτοδιοικητικοί, στο όνομα της αυτοδιοίκησης και της δημοκρατίας, είναι απλώς τραγικό.
Υ.Γ. Μετά από πολλή σκέψη και... διαβούλευση με το κομματικό ακροατήριο εντοπίστηκε το πρόβλημα της αυτοδιοίκησης. Το πρόβλημα είναι τελικά το πότε θα γίνουν οι εκλογές και αν αυτές θα συμπίπτουν με τις ευρωεκλογές και βέβαια το πώς θα εκλέγονται οι δημοτικοί σύμβουλοι. Σύμφωνα λοιπόν με την αντίληψη της κυβέρνησης, είναι κακό να συμπίπτουν οι ευρωεκλογές με τις δημοτικές γιατί κομματικοποιούνται!!! Αν θυμόσασταν πριν, που δεν συνέπιπταν, δεν κομματικοποιούνταν.
Η διαστροφή της πραγματικότητας σε όλο της το μεγαλείο και η ευκολία ξοδέματος μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από αυτά που περισσεύουν από το κράτος και τον Έλληνα φορολογούμενο. Επί της ουσίας, επειδή δεν μπορούν να ψαρεύουν διάφοροι στα θολά νερά και να βγάζουν μηνύματα από τις δημοτικές και τις ευρωβουλευτικές κάλπες, προτιμούν το διαχωρισμό των εκλογών για να επιβιώνουν οι μηχανισμοί τους.
Η κομματική στόχευση γίνεται πιο κραυγαλέα στο ζήτημα της εκλογής των δημοτικών συμβούλων. Το άγχος του αποκλεισμού των κομματικών σχηματισμών του 3% και το μπαγλάμι χρόνων διευθετούνται με νομοθετική ρύθμιση. Τώρα το πώς θα λειτουργήσουν οι δήμοι και το πώς θα διοικηθούν ελάχιστα ενδιαφέρει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα δημοτικά συμβούλια θα προσφέρουν άπλετο θέαμα με την είσοδο σε αυτά κάθε γραφικού για να σπάει πλάκα η πλατεία κάθε μικρού ή μεγάλου χωριού. Μετά από την προώθηση τέτοιων συνταρακτικών αλλαγών και στην αυτοδιοίκηση είναι προφανές ότι στο χώρο του θεάματος τα καλύτερα έρχονται.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
