στην πρώτη της σελίδα και στο κύριο άρθρο της δημοσιεύει ένα κείμενο με τίτλο «FROM THE EDITORS The Times and Iraq» κλικ "εδώ" κι "εδώ".

Πρόκειται στην ουσία για την μεγάλη συγνώμη της εφημερίδας «we «were wrong on iraq- κάναμε λάθος στο Ιράκ», για τα δεκάδες επιθετικά κείμενα και ‘’αποκαλύψεις’’ με χάρτες, δορυφορικές φωτογραφίες και άλλες αναφορές για το πρόγραμμα χημικών όπλων και μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσείν στο Ιράκ που δημοσιεύτηκαν πριν την εισβολή, προετοιμάζοντάς προφανώς το έδαφος και την αποδοχή της κοινής γνώμης στην αρχή κατά την διάρκεια του πολέμου.

Η εφημερίδα παραδέχεται ότι όλοι οι ισχυρισμοί της, οι πήγες της, το σύστημα πληροφοριών που υιοθέτησε ως προς το βασικό διακύβευμα που ήταν και η αιτία του πολέμου, δηλαδή "τα εργαστήρια παρασκευής όπλων μαζικής καταστροφής του Σαντάμ", δεν επαληθεύτηκε ποτέ.  Μάλιστα η εφημερίδα παραδέχεται και κάτι άλλο που πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις ότι, "οι φωνές εντός της εφημερίδας που αμφισβητούσαν το υπόβαθρο αυτής της εικόνας είτε θάβονταν είτε ως απόψεις φιλοξενούνταν στο περιθώριο εξαφανισμένες σε μονόστηλα".

Υπενθυμίζουμε το γεγονός, με αφορμή το έγκλημα εις βάρος αμάχων  στην Μπούτσα και αλλού στην Ουκρανία που οι NYT κατά αποκλειστικότητα ακολουθούμενοι από πολλά δυτικά ΜΜΕ ισχυρίζονται από την πρώτη στιγμή ότι το διέπραξαν οι Ρώσοι εισβολείς. Οι τελευταίοι αρνούνται με δηλώσεις σε υψηλό διπλωματικό επίπεδο κάθε εμπλοκή τους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρόκειται για προβοκάτσια της Ουκρανικής πλευράς.  Οι εικόνες προκαλούν αποτροπιασμό και δεν αφήνουν περιθώρια παρά μόνο στην παραδειγματική τιμωρία των όσων διέπραξαν την σφαγή.

Επίσης σε Ρωσικούς λογαριασμούς στο telegram δημοσιεύονται βίντεο όπου φαίνονται εκτελέσεις Ρώσων αιχμαλώτων στρατιωτών -είναι δεμένοι πισθάγκωνα-  κι αποδίδονται στους  Ουκρανούς στρατιώτες. Η κυβέρνηση των τελευταίων αρνείται κάθε είδους συμμετοχή των στρατιωτών της σε τέτοιες πράξεις. Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα;

Και στην μια και στην άλλη περίπτωση, η σφαγή των αμάχων και η εκτέλεση Ρώσων στρατιωτών είναι γεγονός. Αυτό που δεν ξέρουμε μετά απολύτου βεβαιότητας είναι, εάν τις πρώτες τις διέπραξαν οι Ρώσοι και τις εκτελέσεις οι Ουκρανοί.

Ο  ανεπτυγμένες μέθοδοι  προπαγάνδας που βιώνουμε στον πόλεμο της Ουκρανίας με αποκλεισμένα τα ΜΜΕ του εισβολέα από όλες τις διεθνείς δυτικές πλατφόρμες, κάνει την στάθμιση τέτοιων γεγονότων ως προς την  απόδοση ευθυνών στην μια η την άλλη πλευρά αρκετά δύσκολη υπόθεση. Οι δημοσιογραφικές φωνές που διατυπώνουν ενστάσεις και περαιτέρω έρευνα ως προς την απόδοση ευθυνών για τα κραυγαλέα εγκλήματα που έγιναν στην Μπουτσα και αλλού, είναι μικρές και αδύναμες μπροστά στο κύμα της γενικευμένης κατακραυγής.  

Δέν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας οτι ένα μέρος, πάνω απο το 1/3 του πληθυσμού στην Ουκρανία, εκτός του οτι είναι Ρωσόφωνοι, έτρεφαν  θετικά αισθήματα στον μετέπειτα εισβολέα, χωρίς ωστόσο  να αποκλείεται το γεγονός οτι και κάποιο εξ αυτων ίσως μετα την εισβολή να συνεργάστηκαν  μαζί του. Για την πλευρά εκείνων των Ουκρανών που εκτός των άλλων μισούν τους Ρώσους πολύ πριν ακόμη εισβάλλουν στην χώρα τους, οι πρώτοι είτε ως ρωσόφιλοι και πιθανόν είτε ως συνεργαζόμενοι  με τους Ρώσους να θεωρούνται προδότες, με οτι αυτό ακολουθεί στην αγριότητα  του πολέμου. Απο την άλλη πλευρά διακινούνται πληροφορίες οτι υπάρχουν νεαροί Ρώσοι στρατιώτες που τα παρατούν στον πεδίο της μάχης και προσπαθούν να γυρίσουν πίσω η περάσουν στην Ουκρανική πλευρά και κάποια στιγμή συλλαμβάνονται και εκτελούνται απο τους Ρώσους ως λιποτάκτες πολέμου. 

Δυστυχώς, την αλήθεια για τις πολλές από τις εικόνες που προκαλούν την παγκόσμια κατακραυγή στην Ουκρανία θα την μάθουμε μετά το τέλος του πολέμου όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν.