Η Ελλάδα, το έχω πει πολλές φορές και παρότι της αντιπολίτευσης της αρέσει να μου ασκεί κριτική γι' αυτό, θα επιμείνω σε αυτό, μπορεί να προσφέρει μία εξαιρετική ποιότητα ζωής και σε ένα κόσμο όπου τα ζητήματα αυτά αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία. Όπου ο σκοπός πλέον δεν είναι απλά πόσα λεφτά θα βγάλω, είναι πολύ σημαντικό αυτό, αλλά δεν είναι το μοναδικό κίνητρο, το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά, αλλά να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο σφαιρικά, λίγο πιο ολιστικά». Αυτά είπε ο πρωθυπουργός στο πλαίσιο επίσημης συζήτησης στο Μέγαρο Μαξίμου με νέους, στο πλαίσιο του "12ου Πανοράματος Επιχειρηματικότητας και Σταδιοδρομίας".

Η παραπάνω αποστροφή του λόγου του,  δικαιολογημένα έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στα κοινωνικά δίκτυα, ενώ την ίδια στιγμή οι αναφορές της αντιπολίτευσης είναι αρκετά σκληρές χαρακτηρίζοντας τον ως «κυνικό αι προσβλητικό» απέναντι στους νέους.

Από την άλλη έχει ένα δίκιο ο πρωθυπουργός λέγοντας ότι "η επιλογή της ποιοτικής ζωής με αντίτιμο τις μειωμένες χρηματικές απολαβές είναι μια στάση ζωής που έχει αντίκτυπο σ’ένα κόσμο που δίνει όλο και μεγαλύτερη σημασία στα παραπάνω". Αλλά για ένα λεπτό, ας δούμε ποιος είναι αυτός ο κόσμος που αναφέρεται ο πρωθυπουργός;

Μήπως είναι το νέο παιδί, από το Περιστέρι, που σύμφωνα με τα λεγόμενα του θέλει «να πάει σε μια τεχνική σχολή να γίνει ψυκτικός ή να επισκευάζει ανελκυστήρες»;

Μήπως είναι οι χιλιάδες νέοι και νέες του Τουριστικού κλάδου που εργάζονται σε ωράρια γαλέρας με αμοιβές έως 800 ευρώ επτά ημέρες την βδομάδα; Η μήπως είναι οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι με πτυχία και μεταπτυχιακά στα τέσσερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της χώρας με απλήρωτη τουλάχιστον δίωρη καθημερινή υπερωριακή εργασία και μισθό μόλις 700€;

Μήπως οι αναφορές για τις επιλογές της ποιότητας ζωής αφορούν το νέο ζευγάρι εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα με κοινές αποδοχές 1200 € που κατοικεί σε δυαράκι στην πρωτεύουσα η αλλού και «τσοντάρουν» οι γονείς για το ενοίκιο, την αγορά και συντήρηση του μεταχειρισμένου ΙΧ;  

Ή μήπως οι αναφορές του πρωθυπουργού αφορούν τους 100 δες νέους Δικηγόρους, Οικονομολόγους Μηχανικούς που εργάζονται για ένα βασικό μισθό της ειδικότητας τους, σε οργανωμένα γραφεία η εταιρίες σαν κι αυτές που ο Άδωνις Γεωργιάδης λέει ότι επενδύουν στην Ελλάδα γιατί πληρώνουν πολύ λιγότερα από το εξωτερικό τους πολυπροσοντούχους Έλληνες εργαζόμενους;  

Μήπως αφορούν τους 100δες νέους κτηνοτρόφους αγρότες και καλλιεργητές που το βιός τους είναι υποθηκευμένο για την πληρωμή του αγροτικού εξοπλισμού και η παραγωγή τους πωλείται αντί πινακίου φακής και οι ίδιοι περιμένουν για να συντηρηθούν τις ετήσιες ενισχύσεις;

Είναι ξεκάθαρο ότι οι αναφορές του πρωθυπουργού δεν αφορούν τις παραπάνω κατηγορίες νέων εργαζομένων που αποτελούν την ραχοκοκαλιά και την πλειοψηφία στην χώρα. Ο πρωθυπουργός απευθύνεται σε αυτούς που οι γνωριμίες τους εξασφάλισαν υψηλές αποδοχές σε εταιρίες του ευρύτερου δημοσίου τομέα στις οποίες ο ίδιος φρόντισε προηγουμένως με φωτογραφικές διατάξεις να απελευθερώσει το ανώτατο όριο αμοιβών. Απευθύνεται στους εκατοντάδες συμβούλους, νομικούς, οικονομικούς, τεχνικούς, στα παιδιά της «Α και ΟΥ» και της της ΟΝΝΕΔ, που γέμισαν τις περιφέρειες και το Κράτος με αμοιβές που ξεπερνούν εκείνες της αγοράς και ''συμβουλεύουν'' τα «Χρυσά παιδιά» τους «αρίστους» της κυβέρνησης που σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάστηκε να αλλάξουν ακόμη και οι νόμοι για να χωρέσει η αριστεία τους. Οι παραινέσεις του πρωθυπουργού αφορούν τα Φυσικά πρόσωπα που την μια μέρα άνοιγαν δραστηριότητα στο ΓΕΜΗ και την επομένη λάμβαναν απευθείας αναθέσεις χιλιάδων ακόμη και εκ ευρώ. Αφορούν τα Φυσικά πρόσωπα κα τα στελέχη των εταιριών όπου σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΑΔΗΣΥ) σε 22 μήνες τους δόθηκαν απευθείας αναθέσεις έργων ύψους 6,65 δις €.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει στους υπολογισμούς του θέματα που αφορούν στην ποιότητα της ζωής και να μην τα σταθμίζει με το εισόδημα που εξασφαλίζει από την εργασία του. Όμως ο τρόπος  που ο  πρωθυπουργός επέλεξε να αναφερθεί στο θέμα αποκαλύπτει τον ελιτισμό του, την οπτική του στην μεγάλη εικόνα του κόσμου της εργασίας. Δεν ξέρω πόσο τον απασχολούσαν τα παραπάνω ερωτήματα όταν επέστρεψε στην Ελλάδα με το πτυχίο του Χάρβαρντ στα χέρια  και που λόγω υψηλών πολιτικών γνωριμιών εξασφάλισε σχεδόν αμέσως εργασία με υψηλές για την εποχή απολαβές στην Εθνική Τράπεζα, όταν την ίδια στιγμή οι συνομήλικοί του πάλευαν στην γαλέρα της ελεύθερης αγοράς. Επίσης θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζαμε τις συμβουλές του πρωθυπουργού  ως προς τα θέματα αμοιβών και ποιότητας ζωής προς τα δύο παιδιά του που όλως τυχαίως εξασφάλισαν θέσεις εργασίας σημαντικές για την ηλικία τους και με υψηλές αποδοχές. Οι αναγνώστες ας κρίνουν εάν τα παραπάνω έγιναν  χάριν των υψηλών γνωριμιών και παρεμβάσεων της πρωθυπουργικής οικογένειας.

Ο πρωθυπουργός με τον ελιτισμό που το διακρίνει – γιατί να το κρύψει άλλωστε- φαίνεται για ποιους ανησυχεί και για ποιους εκφράζει τις παραινέσεις του.