δέσμιο εσαεί τον θηριώδη Γκιούλιβερ- για τα μέτρα της χώρας μας βέβαια μιας και οταν ο τελευταίος δραπετευει και επισκεπτεται άλλες χώρες λιλιπούτειος και σπιθαμιαιος γίνεται και αυτός!!. Και ο νοων νοείται για το ποιος είναι ο Γκιούλιβερ, ποιοί οι αναιδείς Λιλιπούτειοι και ποιες οι άλλες χώρες.  

Αποχή λοιπόν, εξακολουθητική επιβραβευση της εικόνας και του φαινεσθαι απο το εκλογικό σώμα ( η τελοσπαντων απο οτι απο αυτό απέμεινε), απουσία εστω και μιας στοιχειώδους συζήτησης γύρω απο την αυτοδιοικηση και τις προοπτικές της, φαιδροί διαξιφισμοί ενθεν και ενθεν για την πατρότητα της νίκης και ανίερες κομματικές συμμαχίες για την καταληψη του πολυποθητου γκουβέρνου συνθέτουν την εκλογική εικόνα των ημερών επιβεβαιωνοντας για μια ακόμη φορά τον Βρετανό πολιτικό Κen Livingstone o οποίος το 1987 έλεγε: αν οι εκλογές άλλαζαν τίποτα θα είχαν καταργηθεί!!

Και πώς είναι δυνατόν άλλωστε να αλλάξουν κάτι όταν το ημισυ του εκλογικού σώματος  επιλέγει την αποχή ως μέσο εκφρασης της δυσαρεσκειας του απεναντι στο πολιτικό σύστημα και όταν η στάση του μάλιστα αυτή επικροτείται από πολλούς εκ των συμπολιτών μας  και αναγορευεται  από τις γνωστές ιέρειες των τηλεοπτικών μαντείων σε κυρίαρχο πολιτικό μήνυμα της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης .

Χωρίς να αμφισβητώ το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εκλογική συμπεριφορά είναι  αναμενόμενη και εν πολλοίς κατανοητή και δικαιολογημένη, εντούτοις  η ερμηνεία της ,η οποία  δίνεται τις τελευταίες ημέρες απο πολλές πλευρές του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου ( αποχή δηλαδή λόγω δυσαρέσκειας) ,  αποτελεί σίγουρα την ευκολη και απλοική αναγνωση της εγχώριας πολιτικής πραγματικότητας.  

Οχι βεβαια γιατί είναι ανευθυνο και μη σοβαρό ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας να αποδοκιμαζει μέσα απο την αποχή όλη αυτή την εφημερη σαβουρα των ημερών ( την οποία έρχεται να επιβραβεύσει το άλλο μισό) , ουτε βέβαια γιατί είναι μεμπτό και επιλήψιμο να απέχεις από ένα σύστημα το οποίο δεν σε εκφράζει , αλλά γιατί πρέπει επιτέλους οι πολίτες που συνειδητά ή επιπολαια αυτοπροσδιοριζονται ως ΄΄ακυρο-λευκό- δεν ξερω- δεν απαντώ΄΄ να μας πουν επιτέλους ποια είναι η πολιτική διαδικασία που οραματιζονται, ποιά είναι τα ζητήματα  που ιεραρχούν ψηλά στην δημόσια ατζέντα, ποιά χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν οι πολιτικοί αντρες που θα κληθούν να τα υπηρετήσουν και σε τελική ανάλυση ποιά είναι η δική τους πρόταση για την πολυπόθητη αλλαγή του σκηνικού.

Η ανεξοδη και ΄΄καναπεδάτη΄΄ κριτική, η δογματική και ισοπεδωτική απορριψη των πάντων, ο διάχυτος κυνισμός και ο αφοριστικός λόγος εναντίον της πολιτικής και των εκπροσώπων της κουράζουν πλέον και δεν συγκινούν κανέναν.

Ειτε το θελουμε είτε όχι η πολιτική αποτελεί – και θα συνεχίσει να αποτελεί- την μόνη αποτελεσματική δραστηριότητα  μέσω της οποίας οι ανθρωποι μπορούν να ορίζουν, να τροποποιούν και να εφαρμόζουν τους κανόνες  βάσει των οποίων  ζούν και την μόνη διαδικασία μεσω της οποίας  μπορούν τα μέλη μιας κοινωνίας να διευθετούν τις συγκρούσεις τους και να εναρμονίζουν τα αντικρουόμενα συμφέροντά τους.

Όσο η διαφορετικότητα ( δεν είμαστε όλοι ίδιοι) και η σπάνις ( δεν υπάρχουν αρκετά για όλους) θα αποτελούν  αναποφευκτες πραγματικότητες τόσο η πολιτική θα καθίσταται ενας απαραιτητος, καιτοι ενοχλητικός μονόδρομος για την αποφυγή αυτού που ο Hobbes ονομαζε ΄΄ μοναχική, φτωχή, αθλια, κτηνώδης και σύντομη ανθρωπινη ζωή΄΄.  

Το προβλημα με την πολιτική είναι αυτή ακριβώς η δημοτικότητά της που την καθιστά ευάλωτη και δεκτική στην μικροιδιοτέλεια και στο ψώνιο του καθενός. Όλοι την μεταχειρίζονται κατά το δοκούν, για να προωθήσουν τα συμφέροντα των ιδίων και των οικογενειών τους και όλοι μετέρχονται των διαδικασιών της  προκειμένου να εκπληρώσουν μύχιους και ευσεβείς πόθους και να καταξιωθούν κοινωνικά σε μια τριτοκοσμική πολιτεία που εξακολουθεί να προσφέρει καταξίωση σε τυχάρπαστους και τυχοδιώκτες  με μοναδικό κριτήριο την αιρετότητα ή τον διορισμό και την κατάληψη της όποιας δημόσιας θέσης.

Δεν εξηγείται διαφορετικά το θλιβερό φαινόμενο οι προυποθέσεις και τα κριτήρια του άρχειν να στραγγαλίζονται με τόση αγριότητα και να ευτελίζονται κατ΄ αυτόν τον τρόπο ,επιτρέποντας σε χαμηλά αναστήματα ,αναίσχυντα και προκλητικά ,να κομπορρημονούν και να επιβάλλουν το γλοιώδες της παρουσίας τους στα δήμοσια πράγματα της χώρας μας .

Η πολιτική είναι σίγουρα μια βρώμικη λέξη. Μυρίζει άσχημα γιατί ανασύρει στην μνήμη του καθενός εικόνες έντασης, ψεύδους, αθέμιτης συναλλαγής, ακατασχετης μωρολογίας και διαπλοκής. Προκαλεί αηδία γιατί αποξενώνει με τις πρακτικές των φορέων της ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας επιτρέποντας στις κομματικές φατρίες και στους έμπιστους Ταλιμπάν τους να διάγουν πολυτελή βίο και να λυμαίνονται το όποιο κρατικό χρήμα έχει απομείνει στον δημόσιο κορβανά. Γεννάει οργή και θυμό γιατί ταυτισμένη καθώς είναι με τον κραιπαλικό ιδιώτη βίο ορισμένων μισθοσυντήρητων του παρασιτικού κρατισμού επιμένει να επιβραβεύει την πολιτική ιδιωτεία και να την αναγάγει σε κυρίαρχο πρότυπο πολιτικής συμπεριφοράς. Το ΄΄Είσαι ηλίθιος και υπάκουος; Προχώρα. Εμείς είμαστε εδώ΄΄ έπαψε να αποτελεί συγκυριακό και ενοχλητικό κυνισμό.

Πλέον εξελίσσεται στον αυτονόητο κανόνα της πολιτικής συμμετοχής ( με τις ευνόητες φυσικά εξαιρέσεις ).
Το θέμα όμως με τις λέξεις είναι ότι μοιάζουν λιγάκι με χειράμαξες οι οποίες μπορούν να μεταφέρουν από κοπριά μέχρι ράβδους χρυσού! Το ζήτημα είναι τι επιλέγεις να μεταφέρεις κάθε φορά και ως εκ τούτου η επιλογή αυτή  είναι που θέλει αλλαγή και όχι το μέσο μεταφοράς. Οι πολιτικοί και οι πολιτικές που προκρίνουν αυτοί κάθε φορά είναι που θέλουν αλλαγή και όχι η κυριωτάτη , κατά τα αριστοτελικά σημαίνοντα, επιστήμη της πολιτικής. Η αναίδεια και το θράσσος της μετριότητας είναι που θέλει αλλαγή και όχι οι διαδικασίες και οι θεσμοί της πολιτικής.  

Σκοπός λοιπόν μιας νέας πολιτικής κίνησης  θα πρέπει να είναι η απαλλαγή της λέξης πολιτική από την ομηρεία της διαχρονικά μεταφερόμενης κοπριάς και ο επαναπροσδιορισμός του νοήματος της . Πρέπει με άλλα λόγια αυτοί που θα επιχειρήσουν τον διεμβολισμό του πολιτικού μας συστήματος να πούν ξεκάθαρα στον λαό πώς οραματίζονται την πολιτική διαδικασία, ποιους μηχανισμούς  προκρίνουν προκειμένου η συμμετοχικότητα να αποκτησει σάρκα και οστά, ποιοι άνθρωποι θα επωμιστούν το βάρος της αλλαγής αυτής και με ποιες πολιτικές θεωρούν ότι θα γίνει αυτή πράξη.

Όλα τα άλλα είναι για λαική κατανάλωση. Για να έχουμε να λέμε…Και επειδή εδώ που φτάσαμε ως έθνος δεν μας ΄΄παίρνει΄΄ άλλο να εκστομίζουμε επεα πτερόεντα και να προχωράμε ΄΄εική και ως έτυχεν΄΄ , καιρός είναι να σοβαρευτουμε και να αρχισουμε να προβληματιζόμαστε σοβαρά για το ΄΄τις πταίει΄΄ και το ΄΄τι δεον γενέσθαι΄΄. Σημαντικά ερωτήματα που απαιτούν γενναίες απαντήσεις. Και θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα αν επιλέξουμε για μια ακόμα φορά να ακολουθήσουμε τους εγχώριους γενναίους του Μπρανκαλεόνε στην αυτοκαταστροφική τους εκστρατεία……….

greek-publius.blogspot.com