Στα ελληνικά πολιτικά και δημοσιογραφικά ήθη είναι σύνηθες το πολιτικό στέλεχος να στέλνει στον τηλεοπτικό αναλυτή την άποψή του με SMS. Ο αναλυτής, σεβόμενος το off the record, επικαλείται πηγές ή κύκλους και βάζει το μήνυμα στο μεγάλο ιμάντα της ενημέρωσης. Βέβαια δημοσιογραφικά δείχνει πιο συναρπαστικό να εκθέσεις έναν υπουργό που στέλνει SMS-εσύ θα χάσεις μία πηγή, αλλά η χώρα θα απαλλαγεί, έστω για λίγο, από έναν κακό καιροσκόπο. Ομως αυτό δεν είναι το θέμα μας, άλλωστε η δημοσιογραφική πρακτική αποτελεί προσωπική υπόθεση του κάθε επαγγελματία.

Την Πέμπτη, λοιπόν, οι κυβερνητικοί «κύκλοι» εξέθεσαν την προσπάθεια για έγκυρη ενημέρωση των τηλεθεατών. Τα SMS έλεγαν πως κόβεται και το τελευταίο σχοινί που συνδέει τις εργασιακές σχέσεις με τον σύγχρονο κόσμο. Μια τεράστια μηχανή του κιμά θα μας ρουφήξει όλους. Από την άλλη, στους συνδικαλιστές η διαρροή συνιστούσε ψυχραιμία. Ομως προς πάσα κατεύθυνση έγινε γνωστό ότι η Λούκα Κατσέλη δεν κατάφερε να διατηρήσει ούτε τα στοιχειώδη που καθιστούν ευδιάκριτη τη διαφορά του εργαζόμενου από τον σκλάβο. Τελικώς η ύπαρξη κλαδικών συμβάσεων και η διατήρηση του κατώτατου μισθού στα 740 ευρώ έκαναν τη Λούκα Κατσέλη να βγει έξω και να προβεί σε δηλώσεις. Είναι λογικό να αναρωτηθείτε αν κάποιοι επιχείρησαν να εξαπατήσουν τους τηλεθεατές. Δεν είναι ξεκάθαρο. Ομως σου επιτρέπουν να νομίζεις ότι εξαπάτησαν έναν ολόκληρο λαό.

Το μνημόνιο δεν υπεγράφη για την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα. Και οι άνθρωποι της τρόικας προσπαθούν, όσο και αν τους κλείνουν τα μικρόφωνα, να καταστήσουν σαφές ότι δεν έχουν ζητήσει μείωση αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα. Αν οι χαμηλοί μισθοί έλυναν το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, τότε το Βιετνάμ θα ήταν η πιο ανταγωνιστική οικονομία του κόσμου. Αλλωστε ο περιορισμός του κόστους εργασίας βυθίζει όλο και περισσότερο την οικονομία στην κινούμενη άμμο της ύφεσης. Κάποιοι θα πουν ότι η ύφεση οδηγεί ορισμένες επιχειρήσεις σε τραγική μείωση του τζίρου. Μα αρχικά υπήρχε η σκέψη να επιτρέπεται συναινετική μείωση του κόστους εργασίας αν η επιχείρηση αποδείκνυε (δεν είναι δα και δύσκολο) ότι αντιμετωπίζει προβλήματα. Τελικώς δεν έγινε ούτε αυτό. Ουσιαστικά αυτό που έγινε είναι να αποκτήσουν οι επιχειρήσεις το δικαίωμα ελεύθερης διαχείρισης του εργατικού δυναμικού με ένα βασικό μισθό 740 ευρώ. Η τρόικα δεν ζήτησε κάτι τέτοιο. Το ζήτησαν, όμως, οι μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας. Και οι βασικοί συνομιλητές της τρόικας, συμπεριφέρονται ως εκπρόσωποι επιχειρηματιών ή, τουλάχιστον, αυτήν την εντύπωση δίνουν. Μα δεν είναι πολιτικά καταστροφικό; Οχι πάντα. Στην Ελλάδα είναι βέβαιο ότι κερδίζεις περισσότερα εξυπηρετώντας δέκα μεγάλες επιχειρήσεις παρά δέκα εκατομμύρια πολίτες.

πηγή: protagon