Όλοι νιώθουν την ανάγκη να ανήκουν κάπου. Όλοι έχουν την ανάγκη μιας πατρίδας που να αγκαλιάζει τον ιδιαίτερο εαυτό τους, που να «χωράει» όλα αυτά που 'είναι' κι όλα όσα θα 'γίνουν'. Η πατρίδα δεν είναι μόνο σύμπτωση,
Μεγαλώνοντας, εκτιμά κανείς τις χάρες και τις χαρές του Φθινοπώρου. Πριν μερικά χρόνια, ήταν το μάζεμα από τις παραλίες και τις αλάνες, στα φρεσκοβαμμένα σχολεία και ο αγώνας της μάθησης
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στην πολιτική και κοινωνική σκηνή του τόπου, ιδιαίτερα η δολοφονία του Π. Φύσσα και ο ξυλοδαρμός του συναδέλφου Χ. Ουσουτζόγλου στην αντιφασιστική διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε στην Κοζάνη ...
Ήταν τότε που ο 16χρονός Danny γράφει μια εργασία για το μάθημα της ιστορίας με θέμα τις περιστάσεις που οδήγησαν τον μεγαλύτερο αδερφό του, Derek, στη φυλακή. Ο Derek, μετά τη δολοφονία του πατέρα τους από έναν Αφροαμερικανό ωθείται σε μια κατάσταση μίσους ..
Μπορούν οι μεγάλες απεργίες των ημερών μας να έχουν κλαδικά ή εργασιακά, πολλώ δε μάλλον συντεχνιακά χαρακτηριστικά; Κατηγορηματικά όχι !!! Είναι πολιτικές; Φυσικά ναι, όπως εξ’ άλλου όλες οι απεργίες. Απεργίες για την ΥΓΕΙΑ για την ΠΑΙΔΙΑ για την ΔΙΚΑΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ
Πόση κατάντια να χωρέσει στη χώρα της σοφίας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, και της επιστήμης; Πώς να σβήσει κανείς το όνομά της στο χαραγμένο μυαλό των ανθρώπων στα πέρατα της γης; Πώς να μετατραπεί η περηφάνια σε μιζέρια; Ποιος μπορεί να βάψει..
Καλή είναι η θεωρία του ενός άκρου, αλλά υπάρχουν και μερικά πραγματικά ερωτήματα: Αυτοί που έδειραν τον κ. Πάνο Καμμένο τι ήταν ακριβώς; «Θερμόαιμοι του μεσαίου χώρου»; «Φασίστες»; «Προβοκάτορες», κατά την ιστορική ορολογία της Αριστεράς;