Αρχικά, τελέστηκε Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας και εν συνεχεία επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο της κεντρικής πλατείας.
Στο ιστορικό της επετείου αναφέρθηκε η Αντιδήμαρχος Φλώρινας κα Σοφία Φουδούλη, η οποία μετέφερε και τον χαιρετισμό του Δημάρχου Φλώρινας κ. Βασίλη Γιαννάκη.
Ειδικότερα, η κα Φουδούλη ανέφερε: "Συμπληρώνονται σήμερα 80 ολόκληρα χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα που η Δροσοπηγή γνώριζε τη βαρβαρότητα και την κτηνωδία των Γερμανικών Στρατευμάτων κατοχής.
Ήταν 4 Απριλίου 1944 όταν γράφτηκε η πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας του χωριού. Μια επώδυνη μέχρι σήμερα ανάμνηση. Η μέρα που με τον πιο βίαιο τρόπο χάθηκαν ζωές, κάηκαν σπίτια και περιουσίες.
Η Μπελκαμένη, η Δροσοπηγή, με το Ολοκαύτωμα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των χωριών που κράτησαν άσβεστη την φλόγα της Ελληνικής ιδέας.
Κυρίες και κύριοι,
εκ μέρους του Δημάρχου Φλώρινας κ. Βασίλη Γιαννάκη σας μεταφέρω το μήνυμα να διατηρήσουμε άσβεστη την ιστορική μνήμη. Έχουμε χρέος, και αυτό κάνουμε σήμερα εδώ, να τιμήσουμε τους νεκρούς, να τιμήσουμε όσους αντιστάθηκαν στην ναζιστική θηριωδία, να τιμήσουμε όσους έχτισαν από τις στάχτες του Ολοκαυτώματος τη ζωή τους από την αρχή.
Αιωνία τους η μνήμη. Αθάνατοι".
Χαιρετισμούς απηύθυναν στ συνέχεια ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Φλώρινας κ. Αθανάσιος Τάσκας, εκ μέρους της Ν.Δ. η κα Θεοπίστη Κρυσταλλίδου και ο Πρόεδρος της Μαρτυρικής Κοινότητας Δροσοπηγής κ. Μιχάλης Μάρου.
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με κατάθεση στεφάνων και την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.
Το ιστορικό
Η Δροσοπηγή (πρώην Μπελκαμένη) κάηκε από τους Γερμανούς στις 4 Απριλίου του 1944. Οι κάτοικοι του χωριού αγόρασαν την περιοχή από τον Φατίλ Μπέη για να μπορέσουν να εδραιώσουν τη ζωή τους και ζούσαν ευτυχισμένοι ωσότου κάηκαν με βίαιο τρόπο τα σπίτια και οι κόποι μιας ζωής. Πριν έρθει η μαύρη μέρα του ολοκαυτώματος, οι κάτοικοι είχαν παρατηρήσει ότι ερχόντουσαν συχνά στο χωριό πρόσωπα που δεν είχαν ξαναδεί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά ξένοι προς αυτούς φέρνοντας, έτσι, μαζί τους μια ανησυχία για το τι πρόκειται να συμβεί. Λίγο αργότερα, πληροφορήθηκαν ότι επρόκειτο να συντελεστεί η συνέλευση του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) στο χωριό ενώ απείχε μόλις τρία χιλιόμετρα από την τοποθεσία των Γερμανών.
Στις 2 Απριλίου ξεκίνησε η συνεδρίαση του ΕΑΜ που κράτησε ως τις πρώτες ώρες της 3ης Απριλίου. Λίγο αργότερα και αφού οι Γερμανοί είχαν ρωτήσει κάποιον χωριανό αν υπάρχουν αντάρτες στο χωριό και αυτός αρνήθηκε, στέλνουν μια ομάδα 7 Γερμανών για να ελέγξουν το χωριό. Οι αντάρτες τους είχαν στήσει ενέδρα και έτσι κατάφεραν να καθυστερήσουν αυτά που θα συνέβαιναν.
Στις 4 Απριλίου του 1944 γράφεται η μαύρη σελίδα της ιστορίας του χωριού που ακόμη και τώρα αποτελεί επώδυνη ανάμνηση. Το πρωί της μέρας αυτής ξεκινώντας τη φωτιά από την εκκλησία, οι Γερμανοί έκαψαν ολοσχερώς το χωριό ως αντίποινα για τους στρατιώτες τους.
Οικογένειες φιλοξενήθηκαν σε γειτονικά χωριά όπως Σκοπιά και Υδρούσα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 1952 μπαίνουν τα θεμέλια του νέου χωριού, της Δροσοπηγής, σε νέα τοποθεσία που αποτελεί κόσμημα και συνέχεια του παλαιού χωριού έως και σήμερα.
