«Τα όρια ανεκτής κριτικής ενός πολιτικού είναι ευρύτερα ενός κοινού ανθρώπου, έτσι ώστε ο πρώτος (πολιτικός ή δημόσιο πρόσωπο) οφείλει να επιδεικνύει μεγαλύτερη ανοχή, ακόμη και όταν η πολιτική στηλίτευση φθάνει σε προσωπικό επίπεδο, σημειώνεται στην απόφαση του ΕΔΔΑ. Μια δημοσιογραφική αναφορά δύναται να περιλαμβάνει αναφορές γεγονότων και χαρακτηρισμούς ή αξιολογικές κρίσεις. Με βάση το σκεπτικό αυτό το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με την απόφαση υπ’ αρ. 52137/2012 του 2017 καταδικάζει την Ελλάδα για παραβίαση της Συνθήκης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και πιστοποιεί το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης διά του Τύπου ακόμη και για «ιδιώτες» που λαμβάνουν δημόσια αξιώματα. Αφορά την υπόθεση δημοσιογράφου που του ασκήθηκε αγωγή το 2005 καταδικάστηκε από τα ελληνικά δικαστήρια αλλά προσέφυγε στο ΕΔΔΑ. Το σκεπτικό της παραπάνω απόφαση συστήνω  ανεπιφύλακτα να το μελετήσουν καλά ο περιφερειάρχης δυτικής Μακεδονίας Θόδωρος Καρυπίδης και οι έμμισθοι η άμισθοι πολιτικοί  «σωματοφυλακές του καθώς και η παρέα του δημαρχείου της Κοζάνης με προεξάρχοντα τον Λευτέρη  Ιωαννίδη. Το συστήνω, γιατί εσχάτως έχουν πυκνώσει οι προσβλητικές αναφορές -τουλάχιστον από την περιφέρεια- στους δημοσιογράφους επειδή δεν βρίσκουν αρεστά όσα γράφουν και όσα σημειώνουν στα ρεπορτάζ τους. Αυτά.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.