ο Θανάσης και τα άλλα παιδιά φοβούμενα τον κάζο αντιστέκονται σθεναρά. Ο Πέτρος περιμένει τον Αντώνη, ο οποίος και θέλει και φοβάται. Οι υπόλοιποι γενικώς ψάχνονται, αλλά... «κακό χωριό τα λίγα σπίτια»! Μέχρι να καταλήξουν τα κόμματα στους εκλεκτούς τους στην περιφέρεια έχουμε να ακούσουμε και να διαβάσουμε διάφορα αληθινά και ψεύτικα σενάρια που δείχνουν ότι οι υποψηφιότητες εξακολουθούν να μαγειρεύονται στο παρασκήνιο. Αυτό γινόταν πάντα, αυτό εξακολουθεί να γίνεται, στο όνομα πάντα μιας δήθεν αυτοδιοίκησης και για το δήθεν συμφέρον της τοπικής κοινωνίας.
Τα κόμματα επιλέγουν τους υποψηφίους και συγκροτούν τα ψηφοδέλτια τους με βάση το μικροκομματικό τους συμφέρον και μόνο. Τι και αν πριν από δύο χρόνια κυνηγούσαν τον Οδυσσέα στην πλατεία ως μνημονιακό; Τώρα όχι μόνο θα τον καλέσουν να σηκώσει τον αντιμνημονιακό αγώνα, αλλά θα στελεχώσουν και το ψηφοδέλτιο του ως άμεσοι και στενοί συνεργάτες του! «Περασμένα, ξεχασμένα...» θα τραγουδήσουν και στο άλλο στρατόπεδο, μιας και ποιος θυμάται το τι έσουρνε ο ένας στον άλλο στην προηγούμενη εκλογική μάχη. Δεν είναι μόνο ότι θεωρούν κάποιοι τους πολίτες λωτοφάγους. Το σημαντικότερο είναι ότι αναγάγουν την κωλοτούμπα σε υψηλή τέχνη. Μετά απ όλα αυτά αναζητείται η πολιτική σοβαρότητα και υπευθυνότητα και το νέο ήθος που κάποιοι ευαγγελίζονται. Ακόμα και αν τελικά, για διάφορους λόγους εσωκομματικής σκοπιμότητας, δεν καταλήξουν στις συγκεκριμένες επιλογές. και μόνο ότι της εισηγούνται «ανώτερα όργανα» και «υψηλά περιβάλλοντα» και τις συζητούν δείχνει το μέγεθος του ωφελιμιστικού μικροκομματικού κυνισμού που μπαίνει πάνω απ όλα.
Τα πολιτικά κόμματα δείχνουν να μην έχουν διδαχτεί τίποτα από την οικονομική κρίση. Θεωρούν ότι μπορούν να συνεχίσουν να πορεύονται όπως παλιά με μοναδικό γνώμονα τους μικροκομματικούς υπολογισμούς. Θέλουν την αυτοδιοίκηση δέσμια των δικών τους στενών συμφερόντων. Το θέμα τους είναι ο χάρτης και το πώς θα αναγνωστεί το αποτέλεσμα το βράδυ των εκλογών. Τους είναι αδιάφορα όλα τα άλλα. Επιδεικνύουν έναν πολιτικό τυχοδιωκτικό κυνισμό, που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνά και τις χειρότερες στιγμές του παρελθόντος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο όποιος νομίζει ότι θα αλλάξει κάτι αν φύγει ο ένας πολιτικός γυρολόγος και κωλοτούμπας και έρθει ο άλλος δεν είναι απλώς αιθεροβάμων, αλλά κυριολεκτικά μειωμένης αντίληψης.
Οι πολίτες έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται την πολιτική υποκρισία. Βλέπουν και τις εκπτώσεις και τις κωλοτούμπες. Καταλαβαίνουν πως κάποιοι άλλα λένε, αλλά εννοούν και άλλα στο τέλος εφαρμόζουν. Η στάση αναμονής και η δυσπιστία είναι έντονη και αποτυπώνεται παντού. Η απολίτικη λογική «...ας δοκιμάσουμε και αυτούς» μπορεί να βολεύει συγκυριακά και να φουσκώνει τα μυαλά των κουφιοκέφαλων, οδηγεί όμως σε μαύρο μετά. Όσοι ζουν με ακλόνητες πολιτικές βεβαιότητες θα διαπιστώσουν σύντομα ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά.
Οι εκλογές στην αυτοδιοίκηση είναι πεδίο στο όποιο θα μπορούσαν να χτιστούν πολιτικές συμμαχίες που θα σηματοδοτούσαν τη νέα πολιτική πρακτική που έχει ανάγκη η χώρα. Η αυτοδιοίκηση είναι ο χώρος που θα μπορούσαν να αναδειχτούν νέοι άνθρωποι και δυνάμεις, με κοινές ανησυχίες για τον τόπο τους. Θα μπορούσαν να εκδηλωθούν πρωτοβουλίες και να οικοδομηθούν συμφωνίες, σε ένα κοινό σχέδιο, όχι για να φέρουν την παγκόσμια ειρήνη και ευημερία αλλά για να λειτουργήσουν διαφορετικά. Να ανοίξουν παράθυρα ευκαιρίας για να αξιοποιηθούν παραγωγικά οι ελάχιστοι πόροι, προς όφελος των πολιτών, κόντρα σε αγκυλώσεις και κλειστά συστήματα εξουσίας. Η δυνατότητα αυτή απομακρύνεται από κομματική μυωπία, προς όφελος όμως της αναπαραγωγής των παλιών μοντέλων τής πολιτικής παρακμής και της οικονομικής χρεοκοπίας.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
