Από τις αναλυτικές συζητήσεις που έχουμε καθημερινά για το τι συμβαίνει στην κατάληψη, ποια είναι τα αιτήματα που τους οδήγησαν σε αυτήν την ενέργεια, τι λένε οι άλλοι συμμαθητές των μεγαλύτερων τάξεων Β και Γ Λυκείου, διαπιστώνω ότι όσα ισχυρίζεται επισήμως η ανεπισήμως το υπουργείο Παιδείας και ο ευνοημένος οικονομικά φιλοκυβερνητικός τύπος δεν έχουν ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα που βιώνουν τα παιδιά στο σχολείο.
Η τάξη της έχει 27 μαθητές αλλά και οι περισσότερες τάξεις της Α Λυκείου είναι σε αυτό το αριθμό. Κανένα τμήμα σε όλο το Λύκειο δεν είναι κάτω από 25 μαθητές. Πολλές από τις τάξεις είναι μικρές, άλλες ήταν μεγαλύτερες για άλλες δραστηριότητες όπως αίθουσες προβολής κλπ και στο παρελθόν χωρίστηκαν προκειμένου να γίνουν αίθουσες διδασκαλίας. Σε κάποια διαλλείματα υπάρχουν το λιγότερο 300 παιδιά σένα μικρό προαύλιο του σχολείου. Σε λίγο που θα πιάσουν οι βροχές και τα κρύα, θα μπορούν να συναυλίζονται οι μαθητές η θα βρίσκονται μέσα στις αίθουσες;
Συζητώντας για το ποια είναι τα αιτήματα, μου αναφέρθηκε ως πρώτο: «την μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, την πρόσληψη κι άλλης καθαρίστριας» αφού η μια που έχει το σχολείο δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες ενός τριώροφου συγκροτήματος με αίθουσες τουαλέτας και κοινόχρηστους χώρους. Επίσης την αναγκαιότητα «οι μαθητές της 3ης Λυκείου να συνεχίσουν να διδάσκονται την δεύτερη ξένη γλώσσα για αυτούς που θέλουν να ακολουθήσουν επιστημονικά πεδία και σχολές όπως μεταφραστικό» κλπ.
Για το θέμα της μάσκας δεν υπάρχει θέμα συζήτησης, όλα τα παιδιά υπακούουν στην χρήση της και όπως μου αναφέρθηκε πολλοί το τηρούν με μεγάλη αυστηρότητα αφού έχουν στο σπίτι τους ηλικιωμένους συγγενείς η άτομα με άλλες χρόνιες ασθένειες η ΑΜΕΑ.
Ρώτησα εάν τις ημέρες της κατάληψης το σχολείο τους το επισκέφθηκε ο Δήμαρχος Κοζάνης, ο Περιφερειάρχης η κάποιος βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου. «Όχι, μου απάντησε, δεν ήρθε κανείς στο σχολείο και η απορία μας είναι γιατί; δεν τους ενδιαφέρει τι προβλήματα αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους;»
Στην συζήτηση ετέθη ο προβληματισμός οτι, θα μπορούσαν με άλλους τρόπους η μορφές εκτός της κατάληψης να γνωστοποιήσουν τα αιτήματα τους, έλαβα την απάντηση ότι «αυτό αποφάσισε η πλειοψηφία του σχολείου σε μια ανοικτή συνέλευση» και φυσικά ότι «οι περισσότεροι των μαθητών που ψήφισαν αυτές τις αποφάσεις είναι 17 και 18 ετών με δικαίωμα ψήφου και κάποιοι εξ αυτών ήδη το άσκησαν στις περσινές βουλευτικές εκλογές».
Από την συζήτηση δεν κατάλαβα στο παραμικρό, να υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος που να τους λέει τι να κάνουν η κάποιο οργανωμένο σχήμα κάποιου κόμματος που να επηρεάζει τις αποφάσεις τους.
Ως γονέας που επιθυμεί το παιδί του να έχει την μέγιστη δυνατή ασφάλεια και τις πιο ιδανικές συνθήκες διδασκαλίας στους χώρους του δημόσιου σχολείου αλλά και ως ενεργός πολίτης δεν διακρίνω κάτι παράλογο, ξενόφερτο η που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Τα παιδιά μας με απίστευτη ωριμότητα ζητούν να τους ακούσουμε όχι μόνο εμείς αλλά πολύ περισσότερο το υπουργείο και οι τοπικοί θεσμοί της πόλης.
Κάθε πρωί μαζί με πολλούς συμμαθητές τους την συντριπτική πλειοψηφία του σχολείου δίνουν το παρόν, ο διευθυντής του σχολείου κάνει την καταμέτρηση για το εάν υπάρχει πλειοψηφία που στηρίζει την κατάληψη και αυτό κρατά μέχρι το μεσημέρι. Με σύμφωνη γνώμη μαθητών και διευθυντή το σχολείο παραμένει κλειστό με τις τουαλέτες μόνο ανοικτές για να μην υπάρξουν στο παραμικρό ζημιές στο εσωτερικό του σχολείου.
Εκτιμώ ότι μια συνάντηση των θεσμικών φορέων με τους μαθητές θα ήταν ωφέλιμη τόσο για τους πρώτους για να έχουν μια άμεση αντίληψη της πραγματικότητας και της απίστευτης ωριμότητας των δεύτερων όσο και για τους δεύτερους ότι κάποιο που με κάποιο τρόπο αποφασίζουν για τις τύχες, μας ακούν.
Ποιος από όλους εμάς που είμαστε κάποτε μαθητές δεν θέλαμε να μας ακούσουν έστω για λίγοι αυτοί που αποφάσιζαν για τις μαθητικές ζωές μας;
Σπύρος Κουταβάς
