Του Γιώργου Παναγόπουλου

Στις παλιές καλές εποχές τέτοιες ημέρες θα είχαμε οργασμό εξελίξεων στο τοπικό πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο για της δημοτικές εκλογές. Οι εποχές αυτές όμως τελείωσαν, μαζί με τα εύκολα δανεικά, με αποτέλεσμα σήμερα να περάσουμε στο άλλο άκρο και να μην ξέρουμε

Του Γιώργου Παναγόπουλου

Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων ξεκίνησαν και τα αρνητικά σχόλια για τη βάση εισαγωγής. Τα προσβλητικά σε πολλές περιπτώσεις σχόλια για τους μαθητές και το εξυπνακίστικο ύφος από διάφορους άσχετους με τα εκπαιδευτικά ζητήματα αναμφίβολά φτιάχνουν κλίμα αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.  Καταρχήν γιατί ανέκαθεν εισάγονταν στα πανεπιστήμια με βαθμούς κάτω από τη βάση - για τον απλούστατο λόγω ότι πάντα καθοριζόταν αριθμός εισακτέων για τα πανεπιστήμια και ο αριθμός συμπληρωνόταν ανεξαρτήτως βαθμολογίας. Οι Πανελλαδικές εξετάσεις είναι διαγωνισμός για την κατάληψη θέσεων, δεν είναι εξέταση για αξιολόγηση γνώσεων. Για όσους συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν δεν είναι χειρότεροι οι φετινοί μαθητές από τους περσινούς απλώς η δυσκολία των φετινών θεμάτων οδήγησε σε χαμηλούς βαθμούς περισσότερους αν του χρόνου επιλεγούν άλλα θέματα μπορούν να βρεθούν όλοι πάνω από τη βάση. Σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική το απολυτήριο Λυκείου εξασφαλίζει αυτόματα την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μόνο στην Ελλάδα γίνονται εξετάσεις για να επιλεγούν αυτοί που θα εγγραφούν στην Ιατρική, στη Νομική, και στο Πολυτεχνείο εξεταζόμενοι στα ίδια θέματα με αυτούς που θα πάνε για ιχθυοκαλλιέργειες και τουριστικά επαγγέλματα.

Ο θόρυβος για τη «βάση εισαγωγής» φέρνει στο προσκήνιο μια επίσης κοντόφθαλμη προσέγγιση σύμφωνα με την οποία θα κλείσουν τα τμήματα που έχουν χαμηλή ζήτηση. Σε μια περίοδο ειδικά που αναζητούνται «εύκολοι στόχοι» για να περιοριστεί το κράτος μερικές περιπτώσεις περιφερειακών ιδρυμάτων φαντάζουν ως …ξερολούκουμα.  Αυτό θα είχε πιθανώς νόημα αν οι επιλογές σχολών από υποψηφίους και την οικογένεια τους γινόταν με βάση την επαγγελματική αποκατάσταση ή έστω με την κλήση σε δεξιοτεχνίες και όχι με βάση τις ανάγκες της μόδας ή του «κοινωνικού πρεστίζ». Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνουν οι βολικοί μύθοι. Είναι πολύ σημαντικότερο να σταματήσουν να αιμορραγούν οικονομικά οικογένειες για να «πιάσουν» σχολές που δεν οδηγούν σε επαγγελματική αποκατάσταση, τουλάχιστον εντός της χώρας, από το να ασχολούνται με τον υποψήφιο που πέρασε με πέντε σε ένα περιφερειακό ΤΕΙ και θα μάθει και πέντε χρήσιμα πράγματα για τομείς όπως ο τουρισμός και  η γεωργία.

Η εξειδίκευση τμημάτων διαφόρων σχολών σε απίθανα αντικείμενα, το εμπόριο μεταπτυχιακών τίτλων και πολλά άλλα συνθέτουν ένα περιβάλλον στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που επιτάσσει την προώθηση σημαντικών δομικών αλλαγών. Το σύστημα πρόσβασης στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι πρέπει να αλλάξει και όχι να αναπαλαιωθεί με μερεμέτια όπως αυτά που προωθούνται. Το σημαντικότερο όμως είναι η προώθηση σημαντικών αλλαγών στη λειτουργία της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ  - θεωρητικά- έχουν την ευθύνη να διαβλέπουν τις γενικότερες εξελίξεις στην κοινωνία, την παραγωγή και την οικονομία και να διαμορφώνουν δυναμικά προγράμματα στο εσωτερικό τους. Δεν μπορεί να αναπτύσσονται με τη συγκυριακή δημιουργία τμημάτων που συνήθως αποτελούν αντιγραφή  άλλων «ελκυστικών» τμημάτων. Το κυριότερο δεν μπορεί να κλείνουν τα μάτια σε αυτό που συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο με βάση τις αλλαγές που φέρνει στην εκπαίδευση η ανάπτυξη της τεχνολογίας.

Αυτό που θα επηρεάζει περισσότερο τα ελληνικά τριτοβάθμια ιδρύματα είναι ότι στη ψηφιακή εποχή τα πανεπιστήμια όλου του κόσμου μπαίνουν στο σπίτι του κάθε υποψήφιου φοιτητή. Χρόνο με το χρόνο κάθε μέρα όλο και περισσότεροι επιλέγουν τις σπουδές από απόσταση σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Η διεθνής γλώσσα των Αγγλικών, που την κατέχουν σε μεγάλο βαθμό οι Έλληνες μαθητές, δίνει τη δυνατότητα εισαγωγής σε φημισμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Τα τελευταία χρόνια δεν λείπουν και λύσεις και για αυτούς που θέλουν να συνεχίσουν στα ελληνικά μιας και οι Κύπριοι διαθέτουν αρκετά «πακέτα» προπτυχιακά και μεταπτυχιακά. Οι σπουδές από απόσταση ειδικά σε αντικείμενα απολύτως θεωρητικά όλα δείχνουν ότι θα κυριαρχήσουν μιας και ο φοιτητής από το σπίτι του μπορεί να παρακολουθεί ζωντανές διαλέξεις και να έχει πρόσβαση σε βιβλιοθήκες και βάσεις δεδομένων που σήμερα διαθέτουν ελάχιστα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Βρισκόμαστε στην  αρχή μιας νέας εποχή στην εκπαίδευση. Οι πολιτικές δυνάμεις, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης αλλά δυστυχώς και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα δίνουν μάχες οπισθοφυλακής. Ασχολούνται με το πώς θα εντάξουν λιγότερους στην δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση μετατρέποντας το Λύκειο σε εξεταστικό κέντρο αποκλεισμών. Δεν δείχνουν να θέλουν να μπουν στο παιχνίδι του παγκόσμιου ανταγωνισμού και των νέων δυνατοτήτων που δίνει στην εκπαίδευση  η τεχνολογία και παραμένουν εγκλωβισμένοι στην υπεράσπιση των παραδοσιακών μεθόδων. Η εκπαίδευση αλλάζει, η γνώση διαχέεται και μεταδίδεται με απίστευτες ταχύτητες αλλά πολλοί δεν το αντιλαμβάνονται και φαντάζονται σύνορα και απαγορεύσεις σε Γαλάτικα χωριά. Όσοι οι άλλοι θα φτιάχνουν ψηφιακές αίθουσες και θα οργανώνουν τους νέους τρόπους εκπαίδευσης εμείς μπορούμε να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τη βάση 10, με διαχωρισμούς ΑΕΙ – ΤΕΙ που ανήκουν σε προηγούμενες εποχές, με το πόσα μαθήματα θα δίνουν στις Πανελλαδικές οι μαθητές και να αναπαράγουμε συνθήματα για τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Αν συνεχίσουμε έτσι είναι πλέον βέβαιο ότι θα αντιληφθούμε πολύ σύντομα ότι τελικά χάσαμε οριστικά και τη μάχη στο επίπεδο της γνώσης.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Του Γιώργου Παναγόπουλου

Η μια πλευρά υποστηρίζει ότι η υγεία διαλύεται και ο κόσμος θα πεθαίνει αβοήθητος στους δρόμους, η άλλη  διατείνεται ότι αυτά είναι κινδυνολογίες που στοχεύουν στην πρόκληση πανικού, τονίζοντας ότι μόνο για τον  ιατροτεχνολογικό εξοπλισμός των νοσοκομείων τα τελευταία χρόνια διατέθηκαν δεκάδες εκ ευρώ. Η μια πλευρά υποστηρίζει ότι φέτος βούλιαξε η χώρα από επισκέπτες έλληνες και ξένους, η άλλη θεωρεί ότι δεν έγινε και τίποτα φοβερό που να μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε για το μέλλον. Τα σχολεία οι μεν λένε ότι συγχωνεύονται, οι δε ότι κλείνουν, οι υπάλληλοι για τους μεν μετατάσσονται για τους δε απολύονται, η δημόσια περιουσία για τους μεν αξιοποιείται για τους δε ξεπουλιέται. Όποιο θέμα και να προκύψει κυριαρχούν οι έντονες αντιθέσεις του άσπρου – μαύρου. Δυο διαφορετικοί κόσμοι που ζουν σε παράλληλες πραγματικότητες.

Οι ακραίες αντιθέσεις που σταδιακά χτίζονται τα τελευταία χρόνια δύσκολα θα ξεπεραστούν και αποτελούν το πολιτικό πρόβλημα του παρόντος και του μέλλοντος. Όσο βαθαίνουν οι αντιθέσεις και όσο η αντιμετώπιση πολιτικών πρωτοβουλιών γίνεται μέσα από όρους άσπρο – μαύρο, τόσο πιο ανέφικτο θα γίνεται το ξεπέρασμα της κρίσης. Η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών που γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας τα τελευταία χρόνια, αν δεν εγκαταλειφθεί θα αποδειχτεί πολύ σύντομα διπλά καταστροφική.  Οι δυνάμεις που πιστεύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και την αστική δημοκρατία πρέπει να σταματήσουν να ρίχνουν νερό στο μύλο των δυνάμεων που επιθυμούν τη μετατροπή της Ελλάδας σε διεθνές θέαμα αλληλοσπαραγμού. Οι θαυμαστές της πλατείας Ταχρίρ, που μέχρι πρόσφατα μας καλούσαν να ακολουθήσουμε το ίδιο παράδειγμα, μπορεί τώρα να έχουν λουφάξει, δεν έχουν εγκαταλείψει όμως τις θεωρίες απομονωτισμού και δεν πρόκειται αυτό να συμβεί αν δεν υπάρξει απέναντί τους ένα κίνημα κοινής λογικής.

Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμες για πολλά ζητήματα σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα θα κριθούν από μια σειρά παράγοντες εντός και εκτός της χώρας, ενώ ο κίνδυνος «ατυχήματος» δεν πρέπει να αποκλείεται. Το σημαντικό όμως είναι να βγούμε από αυτή τη δύνη, τώρα και στο μέλλον,  με συγκροτημένα μέτωπα απέναντι στο πού θέλουμε να βαδίσουμε ως χώρα τα επόμενα χρόνια. Θέλουμε να είμαστε μια πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα μετέχοντας αυτοδύναμα στο παιχνίδι με υποχρεώσεις και δικαιώματα ή θέλουμε να επιστρέψουμε στο Βαλκανικό μας ρόλο; Θέλουμε να καθόμαστε στο ευρωπαϊκό τραπέζι ή να τσακωνόμαστε με Αλβανούς, Σκοπιανούς, Βούλγαρους και βέβαια τους προαιώνιους εχθρούς Τούρκους; Οι απαντήσεις στα σωστά ερωτήματα είναι προφανείς αλλά κάποιοι χρησιμοποιούν το δύσκολο παρόν αποκρύπτοντας πιο θα είναι το μέλλον των εμφανιζόμενων σήμερα ως «εύκολων» επιλογών.

Τα κυβερνητικά κόμματα είναι καιρός να σοβαρευτούν και να σταματήσουν τους επικοινωνιακούς χειρισμούς και τις παλαιοκομματικές διευθετήσεις και να προχωρήσουν στις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Η αντιπολίτευση και ειδικότερα η αξιωματική θα πρέπει να δώσει συγκεκριμένο περιεχόμενο στην απόφαση της να κινηθεί εντός ευρώ και θεσμικού πλαισίου της Ε.Ε. Η χώρα έχει ανάγκη από εναλλακτικό σχήμα εξουσίας με ξεκάθαρες όμως θέσεις και προτάσεις. Το ζήτημα για όσους δεν έχουν ακόμα καταλάβει τι συμβαίνει δεν είναι να αλλάξει η εξουσία σε ένα μήνα, και σε δύο τα ΑΤΜ να δίνουν τις ευχές τους. όπως συνέβη στην Κύπρο. Γιατί τότε θα αναλάβουν να δώσουν λύση …τα «λεβεντόπαιδα»! Με την Αίγυπτο είμαστε μια γειτονιά και όπως αυτούς δεν τους έσωσε η μεγάλη τους ιστορία και οι φωτισμένοι προγονοί τους έτσι και εμάς δεν πρόκειται να μας σώσει κάνεις. Αν δεν δούμε με όρους λογικής αυτά που συμβαίνουν στη γειτονιά μας και στον κόσμο ολόκληρο δεν πρόκειται να σωθούμε. Και είναι πραγματικά αδιάφορο το ποιος θα ευθύνεται περισσότερο ή λιγότερο για αυτό .

panagopg@gmail.com

Του Γιώργου Παναγόπουλου

Σύμφωνα με την ευρέως διαδεδομένη άποψη η χώρα βρίσκεται υπό «Γερμανική κατοχή»! Δεν έχουμε κυβέρνηση που εκλέχτηκε από εμάς πέρσι αλλά «προδότες που διορίστηκαν από τις κατοχικές δυνάμεις»! Οι υπουργοί δεν αντλούν τη νομιμοποίησή τους...

Του Γιώργου Παναγόπουλου

Το θέμα του Δημοσίου και των ποσοτικών - οριζόντιων απολύσεων βρίσκεται στην επικαιρότητα των ημερών. Πέρα όμως από την ανθρώπινη διάσταση του θέματος, η οποία φυσικά δεν μπορεί να παραβλεφθεί,...