ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ
Είμαι ψυχοθεραπεύτρια ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής θεραπείας (μέλος του European Federation of Psychoanalytic Psychotherapy), όπου και εκπαιδεύτηκα παρακολουθώντας τον 7αετή κύκλο σπουδών της. Εργάζομαι ιδιωτικά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.
Τελευταίες σπουδές Ψυχολογία UK OPEN UNIVERSITY Msc ( πριν απ΄αυτό και επειδή η ζωή κάνει τους κύκλους της, πτυχίο Γεωλογίας Πανεπιστήμιο Πατρών, Msc Cass University Λονδίνο ) Λάτρης του γράφειν, του σκέπτεσθαι και της ζωής, της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής, του πως και του γιατί, της έντιμης και μάχιμης δημοσογραφίας, του θεάτρου,του κινηματογράφου, της ποίησης, και οποιουδήποτε άλλου μέσου που διατηρεί τον έρωτα με την ζωή. Πολλά κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά site (aixmi.gr, vetonews.gr, protagon, maga.gr ).
Με χαρά διατηρώ την προσωπική μου σελίδα εδώ και δύο χρόνια στην διεύθυνση http:// ann-lou. blogspot.com και ονειρεύομαι πως κάποτε θα σταθώ ικανή και τυχερή να γράψω ένα βιβλίο.
Το ιστολόγιο της Αννίτας Λουδάρου http://ann-lou.blogspot.gr/
Κοκορομαχίες
της Αννίτας Λουδαρου
Η αλήθεια είναι πως μια εικόνα πνευματικού ανθρώπου νηφάλιου, ορθολογιστή και σωτήρα με ξενίζει. Τον φανταζόμουν πάντα λίγο απόκοσμο, ανεπίκαιρο, με μια όψη αλλόκοτη. Σαν να ήρθε από τον άλλο κόσμο ...
Συνθηματικό
της Αννίτας Λουδάρου
Κάθε απόγευμα μια δεκάχρονη μικρή διαβάζει και εγώ βράζω από το θυμό μου. Αποστηθίζει λέξεις που δεν κατανοεί χωρίς να ρωτάει την έννοια τους. Κόβει τον κόσμο και τον καταπίνει αμάσητο. Προφανώς κανείς ποτέ δεν την έμαθε να ρωτάει.
Ποίηση, μια υπόθεση κοινωνική
Και εσύ σκάβεις Και εγώ σκάβω μέσα μου, ως εσένα. Paul Celan
Της Αννίτας Λουδάρου
'Οταν σκύβεις πάνω από το άδειο χαρτί για να γράψεις, είσαι όπως ο τυφλός που κρατάει το μπαστούνι του.
Κραυγή
της Αννίτας Λουδαρου
Είχαμε ένα ψηλό στην τάξη που κρέμαγε κάθε φορά που είχαμε γεωγραφία τον χάρτη στο καρφί του πίνακα. Τον θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Θυμάμαι και τα διαλλείματα, τις ώρες, τη μυρωδιά του σαπουνιού στα ρούχα. Μα δεν θυμάμαι καλά τον γραφικό μου χαρακτήρα.
Βαριά λουκέτα
της Αννίτας Λουδάρου
Όταν ήμουν φοιτήτρια, τα βιβλία τα αρχειοθετούσα στην βιβλιοθήκη μου με κριτήριο την αισθητική. Βιβλία του ίδιου ύψους, με ομοιοόμορφες ράχες που είχαν αρμονικές αποχρώσεις , βρισκόταν εν σειρά στα ράφια. Γνωρίζω πως προκαλεί χαμόγελα αυτού του είδους η αρχειοθέτηση των
