σαν να μην το έχεις. Γιατί αλλιώς ίσως πάψεις να το έχεις και αρχίσει μονόπλευρα να σε έχει εκείνο και να σε εξουσιάζει.
Φίλοι και γνωστοί χάνουν την δουλειά τους ο ένας μετά τον άλλον. Άλλοι παρατούνται για να διασώσουν την αξιοπρέπεια τους. Λιγότερα χρήματα, χειρότερες συνθήκες, περισσότερες παράλογες απαιτήσεις. Γαλουχημένοι  σε μια εργασιοκεντρική κοινωνία. Η εργασιακή εξειδίκευση είναι η μήτρα που μας έθρεψε. Ασχολούμαστε περισσότερο με τα βιογραφικά των παιδιών μας και τους τρόπους που μπορούμε να τα εμπλουτίσουμε παρά με τον ελεύθερο χρόνο τους για παιχνίδι.
Συνηθίσαμε τους ανθρώπους χωρίς κρυσταλλωμένες επαγγελματικές ιδιότητες να τους θεωρούμε σχεδόν τίποτα. Αφού όταν μας ρωτούν ''ποιός είστε;'' δίπλα στο όνομα μας βάζουμε την επαγγελματική μας ιδιότητα για να ορίσουμε την ταυτότητα μας. ''Είμαι η Μαρία και είμαι λογίστρια'', ''Είμαι ο Δημήτρης και είμαι μηχανικός''. Και τώρα είμαι άνεργος, δηλαδή τελειωμένος. Ακριβώς την ίδια φράση χρησιμοποιούν και οι γέροι στα ιδρύματα.
Λες και το οξυγόνο της ζωής μας είναι η δουλειά μας. Τα χρήματα ναι, πηγάζουν από εκεί. Το οξυγόνο όμως μας το δίνουν οι άνθρωποι μας, τα ταλέντα, τα μεράκια, ο έρωτας, οι πόθοι μας. Όλα όλα αυτά για τα οποία είμαστε μοναδικοί και αναντικατάστατοι. Στην πραγματικότητα, για καμιά δουλειά δεν είμαστε αναντικατάστατοι. Φεύγεις μια ωραία μέρα ή μια ωραία νύχτα και μετά απο μια δυό μέρες λίγο πολύ ξεχάστηκες και ας ένιωθες σχεδόν ριζωμένος εκεί μέσα. Ας μην ξεχνάμε πως έχουμε ονομάσει πολλές φορές την δουλειά μας , ΄΄το σπίτι μας΄΄, την ομάδα κάτι ΄΄σαν οικογένεια΄΄ και άλλα πολλά που τελικά στις πρώτες μέρες της απουσίας διαλύονται. Στην πραγματικότητα τα άγχη και τις αγωνίες τα πήγαινες στο σπίτι σου.
Τώρα είσαι το ''διορθωτικό φαινόμενο της ανεργίας'', η παράπλευρη απώλεια για να έρθει η ανάπτυξη και η πρόοδος. Μια πρόοδος όμως που στηρίζεται σε ''χαμένες γενιές'' μέχρι που μπορεί να φθάσει; Στην πραγματικότητα λίγα ακόμα γνωρίζει η επιστήμη για τον ψυχισμό σου. Άγχος, απομόνωση, κατάθλιψη, ευερεθιστότητα, απαξίωση του εαυτού.  Το κόστος.
Αν έχεις την τύχη να έχεις ακόμα την δουλειά σου, έχει καλώς. Οι υπόλοιποι με έκπληξη ίσως να νιώθουν κάπως σαν να πρόκειται να υποδυθούν ένα καινούργιο, άγνωστο ρόλο.
Κι όμως υποδυόμενος πράγματα στα οποία ο ίδιος φαντάζεσαι πως είσαι ελλειματικός ή πως ξεπερνούν ακόμα και την φαντασία σου υπάρχει η πιθανότητα να τα αναγνωρίσεις μέσα σου. Με ένα τρόπο καθόλου θεωρητικό. Σχεδόν ανακαλύπτεις καινούργια σου κρυμμένα κομμάτια που ξέχασες ή δεν είχες ποτέ την ευκαιρία να αγαπήσεις.
Θυμάμαι μια ιστορία που είχα διαβάσει κάποτε. Κάποιος πήγε σ΄ένα γέροντα να του πει πως δεν μπορεί να αγαπήσει . Κι αυτός τότε του απάντησε ΄΄Να φέρεσαι σαν να αγαπάς και είναι το ίδιο'' .