Για το σπίτι θέλω μια καφετέρια, θέλω να αλλάξω το αυτοκίνητο τώρα που έπεσαν οι τιμές, ζηλεύω αυτό το φορεματάκι και θέλω και μια μπανιέρα - τζακούζι.
Χθες βράδυ όμως βλέποντας ένα ντοκυμαντέρ στην Ινδονησία και το sos που εκπέμπει μια καθηγήτρια για την αποψίλωση των δασών και μαζί και των "ανθρώπων του δάσους" των ουρακοτάγκων, ένιωσα την ευχαρίστηση της καθηγήτριας όταν έπιανε το χέρι του ζώου και περπάταγαν στη ζούγκλα.Υπήρχε ανταλλαγή συναισθημάτων, το χαμόγελο δε στα χείλη της φανέρωνε την πηγή της ευτυχίας της.
Πόσο απολάμβανε εκείνη τη στιγμή ...
Εμείς εδώ, ζώντας στη σιγουριά κάποιων τετραγωνικών μέτρων από μπετόν, δίνουμε λεφτά στους ψυχαναλυτές για να διαχειριστούμε το φόβο από την κατσαρίδα μέχρι το θάνατο.
Πόσα μάθαινε από αυτό το πολυετές πήγαινε - έλα στην Ινδονησία...
Εμείς εδώ κλεινόμαστε στο καβούκι μας, και ετοιμάζουμε πολεμοφόδια για να στραφούμε εναντίον όσων μας αδίκησαν.
Πόσο αγάπη δείχνει για τον κόσμο που την περιβάλλει....
Εμείς έχουμε άγνοια για το συμβαίνει δίπλα μας,μισούμε το διαφορετικό.
Τα ίδια εισπράττω βλέποντας τις φωτογραφίες του γιατρού Νικήτα Κανάκη που με μεγάλη χαρά έφυγε αυγουστιάτικα για την Αφρική.
- καλημερα απο το Μοντε ( γράφει από την Ουγκάντα Ανατολικής Αφρικής, ενώ έχει αναρτήσει και μια φωτογραφία μ'ενα πλατύ χαμόγελο). Μετα απο μια εξαιρετικη βραδυα που μαγειρεψαμε για τα παιδια του νοσοκομειου που μας βοηθανε, σημερα ετοιμαζομαστε για... αγροτικο!
Παμε προς τα πιο φτωχά και απομακρυσμενα χωρια της περιοχής μερικά απο τα οποια δεν εχουν δει ποτε γιατρο.
Η παλια καλη δοκιμασμένη λογικη των Γιατρών του Κόσμου -που εφαρμοζουμε και στις κινητες μας μονάδες στην Ελλαδα-.
Οταν δεν μπορούν οι ασθενεις να έρθουν, πρέπει ο γιατρος να μπορει...
Καλημερα απο ολους εμας...
Το βλέπεις στις φωτογραφίες, γελάει, παίζει με τα παιδιά, δίνει μαζί με άλλους γιατρούς και ιεραπόστολους μια μάχη για την την πείνα,το Εητζ,τη φτώχεια την εξαθλίωση.Συμμετέχει στο πρόβλημα,δίνει και παίρνει αγάπη από τον κόσμο γύρω του.
Στην ιεραρχία της ζωής όλα αυτά τα "αντικείμενα" που αγοράζουμε και μας περιβάλλουν είναι ανέσεις και τίποτα περισσότερο.Το σπίτι,η δουλειά,το φαγητό είναι μόνο βασικές ανάγκες,δε σε καταξιώνουν. Δε γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος επειδή είσαι κάτοχος πολλών αντικειμένων. Ασε που ο εθισμός στα " αντικείμενα" μάλλον μας κρατά μακρυά από τους γύρω μας,μακρυά από τη φύση. Η πραγματική ευτυχία ανήκει σε υψηλότερες βαθμίδες και σχετίζεται με το πόσο απολαμβάνουμε το σήμερα, τι μαθαίνουμε πόσο γελάμε και παίζουμε, πόση αγάπη δείχνουμε για τον κόσμο γύρω μας.
