Γκαρσονιέρα ευάερη, ευήλια με ένα πλαστικό κάλυμμα που επιτρέπει την είσοδο από πλάγια. ¨Ένα χάρτινο κουτί, καθαρό περιμένει την ιδιοκτήτρια του. Ένα κατάλυμα που δωρίστηκε από τους γείτονες στην ανεξάρτητη Ζουζού. Το πλαστικό κάλυμμα κρατάει μακριά τα ενοχλητικά ζουζούνια και τις στάλες της βροχής. Το περιβάλλον θετικό ως προς την ύπαρξη και την στέγαση .Αναζήτησα δύο φορές την Ζουζού αλλά έλλειπε. Είτε για ψώνια είτε για επίσκεψη σε άλλες ..γάτες. Η γλυκύτητα της προστασίας του κατοικίδιου αλλά και η μόνιμη φροντίδα της με συγκίνησε. Σπουδαία πράξη ,ανιδιοτελή συνάμα και σωστή απέναντι σε ένα ζωάκι που δεν μπορεί να κτίση ούτε σπίτι ούτε δωμάτιο.
Η είδηση ότι απρόσμενα ένας κροκόδειλος, δύο μέτρα μήκος, εμφανίστηκε στην Κρήτη με προβλημάτισε.( rethemnosnews.gr.)Το συγκεκριμένο είδος δεν ευδοκιμεί στην Ελλάδα και κάποιος ανεύθυνος μάλλον το αγόρασε, το ΄΄χάρηκε΄΄ όσο ήταν σε μικρό μέγεθος και ακίνδυνο και μετά το πέταξε. Πως επιβίωσε ο κροκόδειλος είναι άλλη ιστορία. Σπάνια έχω συναντήσει κροκόδειλους. Στην Αυστραλία, το 2010, σε πληρωμένη ξενάγηση στα βροχερά δάση (rain forest) και, το 2011,στο Περού στο κόκκινο Αμαζόνιο. Κάθε φορά σε δύσκολες συνθήκες για εμάς και ιδανικές για τα ζώα. Από μακριά ,εκ του ασφαλούς, βγάζαμε αναμνηστικές φωτογραφίες. Ήταν κάτι σπάνιο και αξιόλογο. Αξέχαστη εμπειρία και μοναδική.
Τα κατοικίδια που αγοράζουμε ή μας δωρίζουν είναι σκύλος, γάτα, ερπετά, ζώα ενιδρύου, ζώα εξωτερικού χώρου, πτηνά και τρωκτικά. Τα επιλέγουμε, τα διεκδικούμε και περηφανευόμαστε που και πως τα αποκτήσαμε. Θέλουμε την άνευ όρων αγάπη και αφοσίωση τους. Μελώνουμε το χάπι της μοναξιάς ή δικαιολογούμε την αντικοινωνικότητά μας .Επιβεβαιώνουμε την απόκτηση και τονίζουμε την οικειότητα μας δίνοντας τους ένα όνομα. Ζώντας μαζί τους αναλαμβάνουμε κάποιες υποχρεώσεις όπως: εμβολιασμός, επισκέψεις στον κτηνίατρο και εξασφάλιση κατοικίας και τροφής τους. Σύνταξη δεν τους δίνουμε αλλά σταδιακά τους παραχωρούμε την θέση ενός αγαπημένου συγγενή .Όταν φεύγουν υποφέρουμε και πονάμε αφού παίρνουν μαζί τους ένα κομμάτι της ψυχής μας.
Η ανευθυνότητα που δείχνουν οι άνθρωποι απέναντι σε ένα κατοικίδιο ζώο δεν αποτελεί είδηση. Τα δικαιώματα των κατοικίδιων κατοχυρώνονται με νόμους στο εξωτερικό αλλά στην Ελλάδα είναι λίγο φλου. Ίσως και να μην υπάρχει η κατάλληλη παιδεία. Όλοι θυμόμαστε τα σκυλάκια που γονείς αγόραζαν ,για να παίξουνε τα παιδάκια τους και μόλις πέρασε η όρεξη για παιχνίδια το κατοικίδιο να εγκαταλείπεται σε ξένα μέρη. Τι παράδειγμα ανευθυνότητας δίνουν οι γονείς που δέχονται τέτοιους χειρισμούς;
Ίδια χώρα αλλά άλλη νοοτροπία. Οι πρώτοι δεν μπορούν να φιλοξενήσουν την Ζουζού όμως πρόσφεραν γη και ύδωρ σε μία ανεξάρτητη γάτα. Οι δεύτεροι ,στα κρυφά ρίξανε στα σκουπίδια ένα ζωάκι αφού πλέον δεν τους ενδιέφερε. Ξεχνάνε ότι αυτά τα ζώα είναι μικρές ψυχές με καρδιά και αφοσίωση; Θεωρούν ότι τα ζώα είναι ζωντανά παιχνίδια που μόλις ΄΄χαλάσουνε΄΄ πρέπει να αχρηστευτούν. Σαν ένα μεταχειρισμένο σκεύος που όταν γεράσει το πετάμε. Τα όνειρα δεν χάνονται, ζούνε μαζί μας λέει ο Κ.Νικολακης .Τα ζωάκια που αγαπήσαμε και μοιραστήκαμε τα βάσανα μας δεν χάνονται ποτέ. Ζούνε μέσα στην ψυχή μας!.
