οι ψευδαισθήσεις τελειώνουν η τελείωσαν με τον πιο κινηματογραφικό τρόπο για την κυβέρνηση που έχει κλείσει τριάντα ημέρες στο τιμόνι της χώρας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ μετά από έναν λεκτικό ακτιβισμό προς εμψύχωση των εγχωρίων ιθαγενών που διήρκησε περί την μία εβδομάδα, κατέληξε με μαθηματική ακρίβεια στην υπογραφή της παράτασης του προγράμματος μέχρι και τον Ιούνιο, με το υποσχετικό των μεταρρυθμίσεων που ψηφίζεται αυτήν την ώρα από τα κοινοβούλια της ευρωζώνης. Αναμένεται με ενδιαφέρον εάν αντίστοιχη κοινοβουλευτική έγκριση θα λάβει χώρα και στο ελληνικό κοινοβούλιο. Πάντως στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ την επικύρωσαν.
Ας μην ξεχνούμε ότι ακόμη και λίγες ημέρες μετά τις εκλογές ο υπουργός των Οικονομικών της Κυβέρνησης δήλωνε με αφοπλιστικό τρόπο ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη την τελευταία δόση των 7 δις που θα προέκυπτε από την αξιολόγηση του μνημονίου και ότι η κυβέρνηση έχει κάνει το κουμάντο της για το πώς θα τα φέρει βόλτα. Δυστυχώς, απο τα αποτελέσματα, μπορούμε να εικάσουμε οτι η κυβέρνηση έως σήμερα δεν έχει κάνει κανένα κουμάντο, ήταν και είναι παντελώς απροετοίμαστη ενώ σχεδιάζει στο γόνατο με ορίζοντα την εβδομάδα. Από το δεν έχουμε ανάγκη τα 7 δις, φθάσαμε ένα μήνα μετά σε περιβάλλον ασφυξίας με την ρευστότητα στα ταμεία του κράτους να είναι ανύπαρκτη. Τα λεφτά τέλειωσαν και άρχισαν οι πειραματισμοί με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και του ΟΑΕΔ. Ήδη διοικήσεις των ταμείων αρνούνται να δώσουν τα αποθεματικά τους στην ΤτΕ για λίγες ημέρες λαμβάνοντας ρέπος.
Ο κ. Βαρουφάκης μόλις χθες δεν απέκλεισε την επιβολή έκτακτης εισφοράς προκειμένου εισρεύσει χρήμα ενώ η επανασύσταση της ΕΡΤ θα συνοδεύεται από νέα αύξηση του τέλους εισφοράς. τα παραπάνω χαράτσια δεν εμπεριέχονται στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ομοιες πρακτικές που θυμίζουν τον πανικόβλητο Βενιζέλο, όταν τον Οκτώβριο του 2011 και μετά τον τσαμπουκά στους τροϊκανούς επέβαλε το χαράτσι η τον Σαμαρά μετά τα Ζάπεια που επέβαλε την ληστρική φορολογία στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους μισθωτούς.
Κοιτώντας πίσω τα τελευταία 4,5 χρόνια διαπιστώνει κανείς ότι τα ψέματα έχουν πάντα άδοξο τέλος ενώ οι πρωταγωνιστές απομυθοποιήθηκαν. Από τον Παπανδρέου με το 44,5 % του 2009, το Σαμαρά με τα πανηγύρια των Ζαπείων και τον Τσίπρα με το κοστολογημένο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Αλήθεια ποιος θυμάται το ''κόκκινο βιβλιαράκι'' του ΣΥΡΙΖΑ, φάρμακο για κάθε ασθένεια της χώρας; Ούτε οι υπουργοί της κυβέρνησης το μνημονεύουν πια στις δημόσιες ανακοινώσεις τους.
Βρισκόμαστε σε άσχημο σημείο αντίστοιχο με αυτό του 2011 και με τους μύθους ακόμη και του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν τελειώσει. Ήδη η κυβέρνηση έχει κάνει την πρώτη μεγάλη στροφή στο ρεαλισμό με την υπογραφή της παράτασης του προγράμματος. Η αλήθεια όμως είναι ότι από δώ και πέρα δεν μπορεί να σηκώσει μόνη της το φορτίο. Ακόμη και να κυλήσουν όλα χωρίς αναταράξεις (ιδανική συνθήκη) έως τον Ιούνιο προκύπτει μέγα θέμα περαιτέρω χρηματοδότησης αφού η χώρα δεν θα μπορεί όχι μόνο να βγει στις αγορές αλλά και να ανταπεξέλθει στο πρόγραμμα καταβολής οφειλών σε ΕΚΤ και ΔΝΤ. Θα χρειαστεί ένα καινούργιο πρόγραμμα. Μπορεί να σηκώσει το βάρος μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ; Σε καμία περίπτωση. Με τους ΑΝΕΛ; Η συμμαχία με τους συντηρητικοακροδεξιούς ΑΝΕΛ είναι ευκαιριακή.
Μια συναίνεση των υγειών πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας θα μπορούσε να είναι το στοίχημα της επόμενης ημέρας. Ο Σύριζα και ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε σε αυτή την πολιτική συγκυρία να υπερασπιστεί την παραπάνω επιλογή, τώρα που ακόμη το πολιτικό του κεφάλαιο είναι αλώβητο και η γνώμη των πολιτών στο πρόσωπο του είναι επίσης θετική. Ας μην επαναλάβει το λάθος του Γ. Παπανδρεου το 2010 όταν η τότε κυβέρνηση ανέλαβε μόνη της να σηκώσει πολιτικά το βάρος του μνημονίου με τα καταστροφικά αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε. Είναι προτιμότερο ο κ. Τσίπρας τώρα που είναι ακόμη νωρίς να ζητήσει και να επιδιώξει την πολιτική συναίνεση, χωρίς να χάνει σε τίποτα από την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αργότερα, ίσως να μην επαρκεί ο πολιτικός χρόνος.
Εάν δεν συμβούν τα παραπάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστέ στην πρόκληση του νέου προγράμματος θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Και το ζητούμενο πια -χωρίς περιθώριο ξεγλιστρήματος για κανέναν - θα είναι το σκληρό δίλλημα, η παραμονή της χώρας στο ευρώ με την αποδοχή ενός τρίτου μνημονίου (προγράμματος) η εκτός ευρώ.
