γονείς που εξαρτώνται απόλυτα από το περιβάλλον που ζουν, που μοιράζονται την ίδια άποψη με συγγενείς,γονείς που φοβούνται μην τους αποκλείσουν από την ομάδα τους οι δυνατοί και καθοδηγούν και τα παιδιά τους με έναν κώδικα συμπεριφοράς δίνοντάς τους την αίσθηση ότι πρέπει να είναι περήφανοι που ανήκουν στην "ομάδα".....
Γονείς που μολύνουν συνειδητά τα παιδιά τους χωρίς να φτιάχνουν γερά θεμέλια για την συναισθηματική αλλά και την νοητική τους υγεία.
Ο προσγειωμένος γονιός που μεγαλώνει ένα παιδί δεν νοιάζεται μόνο για το γάλα του και τα παπούτσια του,τα ιδιαίτερά του, νοιάζεται για την ψυχή του, νοιάζεται για το εγώ του, τον κάνει να στέκεται γερά στα πόδια του, να έχει αυτοπεποίθηση και να μην του περνάνε οι φοβίες των συγγενών, των φίλων, των συμμαθητών και πάει λέγοντας....
Φοβισμένα παιδιά μεγαλώνουμε και δε θέλουμε να το παραδεχτούμε,ευνουχίζουμε τα παιδιά μας από τη βρεφική ηλικία,δεν τους αφήνουμε οξυγόνο να αναπνεύσουν, δεν τους δίνουμε φτερά να πετάξουν μόνα τους,ως καραγ κιοζοπαίχτες οι γονείς κινούμε τα νήματα των πα ιδιών μας.....
Παιδιά χωρίς εγώ, παιδιά γεμάτα φοβίες που δεν τολμούν να ξεστομίσουν το λάθος που έκαναν στο σχολείο και πήραν κακό βαθμό, δεν τολμούν να ξεστομίσουν ένα όχι, μόνο ναι θα λες στη μανούλα και θα σε επιβραβεύει ο πατερούλης με ακριβά δώρα, παιδιά χωρίς αντιστάσεις....
Ποιος φταίει γι αυτήν την κατάντια;σπεύδουν όλοι να κριτικάρουν περιοχές με τοπικά ήθη και έθιμα......η τιμημένη επαρχία φταίει λένε όσοι εγκαταστάθηκαν και δούλεψαν στην Αθήνα. Και κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους,κρύβονται πίσω από τις λέξεις "μη και πρέπει" που σέρνουν αδιόρθωτα και οι ίδιοι. Παρενόχληση και βασανισμός παιδιών γίνεται και στα καλύτερα σχολεία, και στα ακριβά ιδιωτικά της Αθήνας...η επαρχία είναι μόνο σκληρή; λάθος να το πιστεύετε....και στα καλύτερα σχολεία της Αθήνας παρενοχλούνται και βασανίζονται παιδιά....και "λεβεντομαλάκες" δε γεννιούνται, γίνονται από το σπίτι τους.....και από την άλλη "φοβισμένες ψυχές" δε γεννιούνται, γίνονται από το σπίτι τους.......
Αλλά οι γονείς το κρύβουν, ντρέπονται να το ξεστομίσουν, να το αναλύσουν γιατί δεν έβγαλαν από πάνω τους τη νοοτροπία της κοινωνίας που μεγάλωσαν, φοβούνται οι ίδιοι να την ξεσκεπάσουν και καλύπτουν τις πληγές των παιδιών στις συνεχείς επισκέψεις στους ψυχαναλυτές.....Και τα παιδιά στην Αθήνα, γίνονται σπουδαστές, γίνονται γονείς και συνεχίζουν να καλύπτουν τις ίδιες νοοτροπίες ενός μικρόκοσμου που μεγαλώνει φοβισμένους ανθρώπους....ενός μικρόκοσμου που δε θέλει να σπάσει το απόστημα....
